Μετά την στάση στην δυτική Φραγκίστα η δρόμοι μας χώρισαν τα παιδιά συνέχισαν την πορεία τους για την γέφυρα της Επισκοπής και από εκεί προς Άγιο Βασίλειο όπου θα διανυκτερεύαν ....
Εγώ ξεκίνησα την μοναχική επιστροφή προς Καρπενήσι, Λαμία και πίσω στην Αθήνα ...
Οι δρόμοι γνώριμοι μεν αλλά πρώτη φορά με το super meteor το οποίο συνεχίζει να είναι μια αποκάλυψη ...
Όσον αφορά τα παιδιά τι να πεις, ωραία βόλτα και η έκπληξη ήταν ότι τα νέα παιδιά ήταν περισσότερα από τους "όψιμους" αυτό έχει και τα καλά του και τα κακά του ...
Τα καλά είναι ότι σε κάθε στάση ήταν η χαρά του παιδιού και ξανανιώναμε και εμείς οι όψιμοι ...
Από την άλλη στον δρόμο ήταν ένα κυνηγητό για να τα φτάσεις (αν μπορούσες ...)
Ο Μιχάλης παντού να τρέξει να εξυπηρετήσει τους πάντες ...
Να παραγγείλει, να σερβίρει, να περιμένει, να υπομένει ....
Πέρασα παρά πολύ ωραία σε αυτές τις λίγες ώρες που συνταξίδεψα με αυτή την υπέροχη παρέα ...
Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να κάτσω και το βράδυ γιατί είμαι σίγουρος ότι τα πέρασαν υπέροχα με πειράγματα και γέλια ....
Την επόμενη φορά ....