Το ταξίδι μετράει ή ο προορισμός?

[Aldebaran]

Στη συγκεκριμένη περίπτωση και τα δυο, ιδιαίτερα όταν ξεκινάς να ταξιδέψεις με προορισμό τα Ευρυτανικά βουνά.

Έχω ταξιδέψει αρκετά στη θάλασσα, την έχω δει και απ’τη γλυκιά και στοργική της μεριά, η οποία προσφέρει μια απίστευτη ενέργεια, εκπληκτικά χρώματα, παιχνιδίσματα του φωτός μέσα στο σύννεφο το οποίο αντανακλάται στον θαλασσινό καθρέπτη.

Αλλά την έχω δει και από τη θυμωμένη της μεριά, όπου αν δεν πας με τα νερά της και δεν υπακούσεις στις προσταγές της, είναι σίγουρο πως θα σε καταπιεί χωρίς οίκτο και θα σε κάνει να γνωρίσεις το μόνο αληθινό πράγμα σε αυτήν την ζωή, ας μη γίνω μακάβριος.

Η θάλασσα, έχει κάτι το οικείο για εμένα, δεδομένου ότι είμαι σε αυτήν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, την έχω αγαπήσει, την έχω μισήσει, καμιά φορά στη βάρδια μιλάω και μαζί της, τη θαυμάζω και της το λέω, έχουμε έναν κώδικα επικοινωνίας πολύ ιδιαίτερο. Ίσως δεν είναι η θάλασσα απέναντί μου, ίσως είναι το άλλο μου εγώ, ο εσωτερικός μου Εαυτός, ίσως μια αντανάκλαση της προσωπικότητάς μου, ίσως οι φοβίες μου, τα πάθη μου, οι αδυναμίες μου, τα μυστικά μου, και αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα τις ώρες που το σκοτάδι χάνει τη μάχη με το φως, εκεί που συνήθως εκείνη ηρεμεί και αποδίδει τα μέγιστα της ομορφιάς της.

Το βουνό, από την άλλη, έχει κάτι το διαφορετικό. Ως νέος στις ορεινές εμπειρίες, δε μπορώ να συλλάβω το μεγαλείο του. Αν δεν ζήσεις το βουνό σε όλες του τις εκφάνσεις, σε όλες του τις καταστάσεις, αν δεν κινδυνέψεις, αν δεν κρυώσεις, βραχείς, λασπωθείς, βρεθούν στο διάβα σου άγρια ζώα και γενικά αν δεν αντιμετωπίσεις καταστάσεις που απλά είναι φυσιολογικές να συμβαίνουν εκεί , τότε νομίζω δε μπορείς να καταλάβεις τι είναι το βουνό. Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν αντίστοιχες εμπειρίες και τους θεωρώ πρότυπα.

Ελπίζω και εγώ, να μπορέσω, να προλάβω να ζήσω αυτές τις εμπειρίες.

 

[Aldebaran]

Η απόφαση πάρθηκε σχετικά αργά, δεδομένου ότι είχα σκοπό να πάω προς Φολόη και Νέμουτα αλλά το διάσελο της Καλιακούδας ανέκαθεν με εξίταρε λόγω του μεγαλειώδους ορεινού όγκου και του χωμάτινου φιδωτού περάσματος . Δύσκολο για μονοήμερη βόλτα γιατί έπρεπε να γίνουν 500 χλμ Εθνικής οδού σε γρήγορες ταχύτητες, με στάσεις μόνο για βενζίνη έτσι ώστε να εξοικονομηθεί πολύτιμος χρόνος ο οποίος θα καταναλώνονταν σε περιηγητικό / φωτογραφικό χιλιόμετρο η/και στάσεις σε ωραία σημεία.

Το ξυπνητήρι λοιπόν στις 0430, έτσι ώστε να 0515 να είμαι στο Πέραμα.

Αρχίζει και χαράζει. Η καλύτερη ώρα για αναχώρηση.

Η κλασική μου στάση στο Ντόναλντ, για το εξαίσιο πιροσκί το οποίο μόλις το είχε βγάλει, ζεστό ζεστό μαζί με ελληνικό στο μπρίκι.
Το στομάχι μαθημένο σε αυτά, ανταποκρίνεται (ευτυχώς) καλά και δεν έχουμε άσχημες καταστάσεις πρωί πρωί :D

Ένα τεταρτάκι είναι υπεραρκετό για φαΐ και καφέ και δρόμο για να καλύψω τα 320 χλμ μέχρι το Καρπενήσι, όπου θα ήταν η έναρξη της Ευρυτανικής γυροβολιάς που τόσο ανυπομονούσα.
Οι ρυθμοί στην Εθνική ήταν υπερηχητικοί με την ΚΤΜάρα, η οποία καταπίνει τα χιλιόμετρα με τον αναβάτη της να οδηγεί δίχως αύριο στην Εθνική. Schuberth και ωτοασπίδες κάνουν το ταξίδι με υψηλές ταχύτητες αρκετά υποφερτό.
Άφιξη στο Καρπενήσι με το Βελούχι να υποδέχεται τον ταξιδιώτη και να τον προειδοποιεί ότι εισέρχεται σε μέρος άγριας ομορφιάς και απείρου κάλλους.

Συνεννόηση με τον Δημήτρη, έναν εκπληκτικό άνθρωπο και βαθύ γνώστη των βουνών, για να πιούμε καφεδάκι και να πούμε λεπτομέρειες για τη διαδρομή.
Ήπιαμε καφέ σε ένα πολύ ωραίο σημείο, φεύγοντας απ'το Καρπενήσι προς Προυσσό, το συναντάμε στο δεξί μας χέρι.
Το μέρος, πέρα απ'τον καφέ, ενδεικνύεται και για δραστηριότητες, ιππασία κ.α.

Αφού τα είπαμε με το Μήτσο, ξεκινάω για τα ωραία....
Για να βγω στο διάσελο της Καλιακούδας, δεν ακολούθησα τον δρόμο μέσω Μεγάλο χωριό, αλλά συμβουλεύτηκα από τον Δημήτρη να τραβήξω μέσω Κλαυσί - Ανιάδας, όπου δίνει ωραία κάδρα στο διάσελο + bonus το χωμάτινο κομμάτι Ανιάδα - Καταφύγιο Καλιακούδας που είναι πνιγμένο στο έλατο.

Συνεχίζεται...

 

[stelios62]

... μας μπερδεψες τώρα από γεωγραφικης μορφολογίας .... ταξίδι σε βουνό και θάλασσα .... που αν έχει και τυφώνες.... σε απογειώνουν.... !

 

[karad-geo]

Η απόφαση πάρθηκε σχετικά αργά, δεδομένου ότι είχα σκοπό να πάω προς Φολόη και Νέμουτα αλλά το διάσελο της Καλιακούδας ανέκαθεν με εξίταρε λόγω του μεγαλειώδους ορεινού όγκου και του χωμάτινου φιδωτού περάσματος . Δύσκολο για μονοήμερη βόλτα γιατί έπρεπε να γίνουν 500 χλμ Εθνικής οδού σε γρήγορες ταχύτητες, με στάσεις μόνο για βενζίνη έτσι ώστε να εξοικονομηθεί πολύτιμος χρόνος ο οποίος θα καταναλώνονταν σε περιηγητικό / φωτογραφικό χιλιόμετρο η/και στάσεις σε ωραία σημεία.

Το ξυπνητήρι λοιπόν στις 0430, έτσι ώστε να 0515 να είμαι στο Πέραμα.

Αρχίζει και χαράζει. Η καλύτερη ώρα για αναχώρηση.

Η κλασική μου στάση στο Ντόναλντ, για το εξαίσιο πιροσκί το οποίο μόλις το είχε βγάλει, ζεστό ζεστό μαζί με ελληνικό στο μπρίκι.
Το στομάχι μαθημένο σε αυτά, ανταποκρίνεται (ευτυχώς) καλά και δεν έχουμε άσχημες καταστάσεις πρωί πρωί :D

Ένα τεταρτάκι είναι υπεραρκετό για φαΐ και καφέ και δρόμο για να καλύψω τα 320 χλμ μέχρι το Καρπενήσι, όπου θα ήταν η έναρξη της Ευρυτανικής γυροβολιάς που τόσο ανυπομονούσα.
Οι ρυθμοί στην Εθνική ήταν υπερηχητικοί με την ΚΤΜάρα, η οποία καταπίνει τα χιλιόμετρα με τον αναβάτη της να οδηγεί δίχως αύριο στην Εθνική. Schuberth και ωτοασπίδες κάνουν το ταξίδι με υψηλές ταχύτητες αρκετά υποφερτό.
Άφιξη στο Καρπενήσι με το Βελούχι να υποδέχεται τον ταξιδιώτη και να τον προειδοποιεί ότι εισέρχεται σε μέρος άγριας ομορφιάς και απείρου κάλλους.

Συνεννόηση με τον Δημήτρη, έναν εκπληκτικό άνθρωπο και βαθύ γνώστη των βουνών, για να πιούμε καφεδάκι και να πούμε λεπτομέρειες για τη διαδρομή.
Ήπιαμε καφέ σε ένα πολύ ωραίο σημείο, φεύγοντας απ'το Καρπενήσι προς Προυσσό, το συναντάμε στο δεξί μας χέρι.
Το μέρος, πέρα απ'τον καφέ, ενδεικνύεται και για δραστηριότητες, ιππασία κ.α.

Αφού τα είπαμε με το Μήτσο, ξεκινάω για τα ωραία....
Για να βγω στο διάσελο της Καλιακούδας, δεν ακολούθησα τον δρόμο μέσω Μεγάλο χωριό, αλλά συμβουλεύτηκα από τον Δημήτρη να τραβήξω μέσω Κλαυσί - Ανιάδας, όπου δίνει ωραία κάδρα στο διάσελο + bonus το χωμάτινο κομμάτι Ανιάδα - Καταφύγιο Καλιακούδας που είναι πνιγμένο στο έλατο.

Συνεχίζεται...

Πολύ όμορφα!!!

 

[plg]

Bike Πανέμορφες εικόνες !!

 

[Aldebaran]

Το κομμάτι Ανιάδα - Καταφύγιο είναι χωμάτινο, όχι ιδιαίτερης δυσκολίας πατημένο ως επί το πλείστον με κάποια μικρά νεροφαγωματάκια και λίγο σαθρή κυλιόμενη πέτρα στις ανηφορικές φουρκέτες. Εκεί, άρπαξα ένα βρόντο σε μία δεξιά με λίγα χιλιόμετρα, επειδή η μπροστινή ρόδα τσακώθηκε με μια αρκετά μεγάλη φυτευτή και έχασα απότομα το μπροστινό. Έπρεπε να ρίξω ελαφρώς πιέσεις και να ρυθμίσω τις αποσβέσεις πριν μπω χώμα, αλλά το αμέλησα. Τέσπα, και ο βρόντος στο πρόγραμμα είναι, στο βουνό είμαστε.

Ξεκινάω και ανεβαίνω το διάσελο, με τη θερμοκρασία να αλλάζει αισθητά όσο οδηγώ όρθιος στις αλλεπάλληλες φουρκέτες. Σαθρή πέτρα σχεδόν σε όλο το μήκος της ανεβασιάς το οποίο σε υποχρεώνει να μην έχεις γρήγορο ρυθμό.
Στάση στο υψηλότερο σημείο για ξεκούραση, σνακ, φωτογραφίες και διαλογισμό :)

Η θέα από εκεί πάνω μαγευτική και η ορατότητα πολύ καλή.

Η Βελουχάρα με την Καρπενησάρα στην αγκαλιά του! Φαίνεται και ο δρόμος που οδηγεί στην Ανιάδα.

Το γεύμα των ΠρωταθλητώΝε.

Το χωριό Ροσκά, διακρίνεται και το χωμάτινο κομμάτι προς τον Κρικελιώτη.

 

[Aldebaran]

Αφού λοιπόν έχω πάρει τις ανάσες μου απά στο διάσελο και έχω γεμίσει τα πλεμόνια οξυγόνο, παίρνω τη δύσκολη απόφαση να καβαλήσω και να ξεκινήσω για την κάθοδο, στις 53(!) αλλεπάλληλες χωμάτινες φουρκέτες έως τη γέφυρα του Κρικελιώτη, το σημείο που ξεκινάει η σύντομη πεζοπορία για τους καταρράκτες του Πανταβρέχει.

Το πλάνο ήταν να σταματήσω στη γέφυρα και να περπατήσω έως την εναέρια γέφυρα προς τη ροή του ποταμού, έτσι ώστε να πετάξω το drone διασχίζοντας το φαράγγι μέχρι το σημείο του καταρράκτη, αν αυτό ήταν εφικτό λόγω της σχετικής απειρίας μου στην πτήση με drone αφενός, αφετέρου δεν ξέρω πόσο καλό σήμα θα είχε το drone με το χειριστήριο μέσα στις καμπές του φαραγγιού.

Η ιδέα εγκαταλείφθηκε, διότι η εναέρια γέφυρα απαιτούσε να περπατήσω καμιά 250αριά μέτρα πάνω στην ποταμίσια κροκάλα με τις κορντούρες και τους σχεδόν 30 βαθμούς συν ότι θα έχανα χρόνο για όλη αυτή τη διαδικασία.

Τις βραδυνές ώρες τα προγνωστικά έδιναν καταιγίδες στη Λαμία και η ώρα ήδη πλησίαζε 1400 και είχα αρκετό δρόμο και στάσεις ακόμα, οπότε βρήκα ένα ωραίο σημείο στη διαδρομή το οποίο ήταν κοντά στους καταρράκτες. Δεν υπήρχε οπτική επαφή, αλλά ήταν ένα καλό σημείο για να σηκώσω το ηλεκτρονικό πουλί και να το κατεβάσω στους καταρράκτες.

Πράγματι, σηκώνω το πουλί, και αρχίζει η πτήση όπου σύντομα φαίνεται το φαράγγι από ψηλά, τα πλάνα ήδη είναι εντυπωσιακά και η καρδιά μου χτυπάει σε γοργούς ρυθμούς, αφενός για το τι βλέπω εκείνη τη στιγμή, αφετέρου μην κάνω καμιά μ@λακία και κοπανήσω το πουλί σε κάνα βράχο και σκάσει σε κάνα κεφάλι. Είχε κόσμο το φαράγγι.
Αφού λοιπόν το έχω κατεβάσει σε μια ανοιχτωσιά δίπλα ακριβώς από τους καταρράκτες, το πλάνο τραβάει όλο το σκηνικό με τα νερά να χύνονται στο ρέμα και τον κόσμο να κάνει μπάνιο μέσα στο ποτάμι και εγώ να έχω χεστεί από τη χαρά μου με το υλικό που έχω τραβήξει.
Βλέπω όμως τη μπαταρία και αρχίζει και μειώνεται επικίνδυνα, είναι ακριβώς λίγο πριν το σημείο που το drone αρχίζει και βγάζει ειδοποίηση ότι πρέπει να γυρίσει στο homepoint. Δεν πειράζει λέω, έχω τραβήξει ωραίο υλικό και θα φτιάξω ένα πολύ καλό βίντεο. Αρχίζω λοιπόν και το φέρνω σε εμένα έως ότου το προσγειώνω.

Εκείνη την ώρα, συνέβη κάτι το οποίο δε μπορούσα να το πιστέψω.
Δεν υπάρχει περίπτωση να συμβαίνει αυτό το πράγμα.
Αυτήν τη στιγμή.
Σε εμένα.




































































































Δεν είχα πατήσει το REC.

Έχασα όλα τα πλάνα.
Επίσης, δεν είχα άλλη μπαταρία.
Επίσης, ανακάλυψα καινούργιους αγίους.
Δεν ήξερα ότι υπάρχουν τόσοι άγιοι.

 

[Aldebaran]

Αφού λούστηκα αρκετά με τον κρύο ιδρώτα μου, πέταξα το πουλί μέσα στο σάκο και συνέχισα το ταξίδι μου.

Εδώ είναι στο σημείο μετά ακριβώς τη γέφυρα, στον χωματόδρομο που οδηγεί στη Ροσκά.

Το διάσελο από τη Ροσκά. Να μένεις στο χωριό, να ξυπνάς το πρωί, να πίνεις καφέ δίπλα στο τζάκι και να βλέπεις απ'το παράθυρο αυτό, χιονισμένο...

Από Ροσκά έως Προυσό, είναι πατημένος χωματόδρομος όπου μπορεέις και να ανεβάσεις ρυθμό σε ορισμένα σημεία. Πολύ ωραίος δρόμος για κλικς δεδομένου ότι διασχίζει πλαγιές οι οποίες δίνουν ωραία πλάνα στην γύρω περιοχή.

 

[Aldebaran]

Φτάνοντας στον Προυσό, η διαδρομή δίνει επίσης ωραία πλάνα σε αυτό το πολύ όμορφο χωριό. Έκανα στάση εκεί για να τσιμπήσω το περίφημο λουκάνικο αλλά είχε τελειώσει :(
Στάση στην εκκλησία δεν έκανα, γιατί είχε πολύ υλικό να τραβήξω οπότε θα δαπανούσα αρκετή ώρα.
Έφαγα το μπιφτεκάκι μου και λάκησα, αποθανατίζοντας τη μονή από ψηλά.

Ο πλάτανος στην κεντρική πλατεία (κάνε κλικ εδώ)

Αποχαιρετώ τον Προυσο αφήνοντας πολλές εκκρεμότητες, και συνεχίζω προς Καρπενήσι, ακολουθώντας τη συμβουλή του Μητσάρα να στρίψω αριστερά στη συμβολή των 2 ποταμών, και να ακολουθήσω τον δρόμο προς Χελιδόνα - Πλατανάκι - Αμπέλια και μέσω Βλαχέρνας να καταλήξω στο όμορφο χωριό Φιδάκια.
Η διαδρομή αυτή είναι εκπληκτική, διασχίζει φαράγγια, ποταμούς, απόκρημνες πλαγιές της Δυτικής Χελιδόνας, σημεία με ωραία θέα για φώτο, το τερέν είναι καθαρά ON-OFF με το σαθρό χώμα να διαδέχεται την κατεστραμμένη άσφαλτο, με κερασάκι τις εργασίες ασφαλτόστρωσης του χωματόδρομου από το χωριό Βαμβακές έως τη Βλαχέρνα όπου είναι γεμάτος γαρμπίλι και το μηχανάκι αλλού πατούσε αλλού βρισκόταν.

Μετά τα περάσματα αυτά, υπάρχει ένα σημείο που δίνει μια απίστευτη θέα στην Λίμνη Κρεμαστών το οποίο ονομάζεται Τσαγκαράλωνα, και είναι λίγο πριν τα Φιδάκια.

Τα σύννεφα αρχίζουν και πυκνώνουν πίσω από τα βουνά, οπότε καιρός είναι να συντομεύουμε σιγούλια σιγούλια.

 

[Aldebaran]

Σειρά είχε το χωριό Φιδάκια, 'οπου είπα να αφήσω τη μηχανή έξω απ'το χωριό μιας και δεν επιτρεπόταν οχήματα στα ενδότερα.
Η φωτογραφική ανά χείρας και πάμε.

Πολύ γάτα στο χωριό, κυρίως λόγω μη ύπαρξης οχημάτων. Η Υδρα του Καρπενησίου

Πέτρα παντού όμορφα χτισμένη.

Το κέντρο υγείας.

Οι ιδιοκτήτες του ξενώνα Οιχαλία, μάστορες στα γλυκά του κουταλιού και ταψιού.

Κεντρική πλατεία.

 

[karad-geo]

.. όλο και καλύτερο!!!

 

[Aldebaran]

Φιδάκια κοντίνιους ......εκπληκτικό μέρος !

Το καλύτερο φρούτο του πλανήτη, από πλευράς θρεπτικών συστατικών.
Εκατοντάδες χιλιάδες δέντρα ανά την επικράτεια και τα αφήνουμε και σαπίζουν πάνω στα δέντρα.

Έφυγα από τα φιδάκια με πολύ ωραίες εικόνες και ξεκίνησα για το Καρπενήσι.
Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής έχει πολύ καλή άσφαλτο, με σψστή χάραξη και κλειστό στροφιλίκι. Ότι πρέπει για να ξεμπουκώσω το εργαλείο και να ξελαμπικάρω πριν την επιστροφή της Εθνικής.
Φτάνω στο Καρπενήσι γύρω στις 1800 και μετά από ένα τελευταίο τηλεφώνημα στο Δημήτρη να τον ευχαριστήσω και να χαιρετήσω, ξεκινάω για την επιστροφή.
Ο Δημήτρης μου πρότεινε να ανέβω στο χιονοδρομικό για κάποιες τελευταίες φωτό, αλλά η ώρα είχε περάσει και ένιωθα και κάτι περίεργα στο στομάχι.

Τελικά, πήρα τον δρόμο της επιστροφής και κάπου εκεί στον Άι Γιώργη, το χωριό με το μνημείο του μαχητικού, νιώθω ότι ίσως να μην τη βγάλω μέχρι την Αθήνα, οπότε τι πιο ωραίο μια στάση στο χωριό για 15-20 λεπτα για την απαραίτητη εκφόρτωση.
Όμως η πλατεία του χωριού με το σχετικό καφενείο, είχε μια πολύ ωραία δροσιά και μια σαγηνευτική ηρεμία και λέω δε γαμείς, δεν τρώω και μια πίτσα, δεν πίνω και μια ΕΨΑ , ρισκάροντας βέβαια να φάω καταιγίδες στην επιστροφή (και να ξαναπάω στην τουαλέτα :D
Εν τέλη, η ώρα πήγε 2030 και βρίσκομαι να φοράω το μπουφάν και το κράνος και να πατάω μίζα για την επιστροφή.

Όντως ακριβώς μετά τη Λαμία ξεκίνησε η ψιχάλα, η οποία έγινε βροχή, η οποία έγινε χαλάζι, η οποία έγινε καταιγίδα.
Όλα στο πρόγραμμα είναι.

Οι ρυθμοί στην Εθνική πολύ αργοί στην καταιγίδα, κινούμασταν με 70-80 χ.α.ω με αποτέλεσμα να μπαίνω στο Ferry στις 0100 και να με παίρνει ο ύπνος στις καρέκλες των επιβατών.

Ήταν ένα πολύ όμορφο ημερήσιο ταξίδι 750 χλμ το οποίο μου χάρισε πολύ ωραίες εικόνες, εμπειρίες όπου αν και δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου την επόμενη μέρα, η ψυχολογία ήταν στο ζενίθ.

Καλούς δρόμους και πάντα όρθιοι άπαντες!

 

[Aldebaran]

 

[karad-geo]

Τελικά..
Υπάρχουν περιθώρια, για ακόμα καλύτερα!!!

 

[kosths]

Πανέμορφα τοπία αποτυπωμένα με μεράκι στίς οθόνες μας. Σ΄ευχαριστούμε φίλε που τα μοιραζεσαι μαζί μας. Τελικά μετράνε και τα δύο νομίζω. Αλλά η επιλογή της διαδρομής παίζει τον κυριότερο ρόλο, σίγουρα.​

 

[User V]

Στη συγκεκριμένη περίπτωση και τα δυο,..
....
..
Καλούς δρόμους και πάντα όρθιοι άπαντες!

Γιάννη είσαι καλλιτέχνης!!!

Καλούς δρόμους..

 

[stelios62]

Έτσι εναλλακτικά για μια επόμενη βόλτα ...... μολις περάσεις την γέφυρα της Επισκοπής αριστερά από κάτω άρχιζε χωματόδρομος προς Σαρκινη Βελωτα Προυσο,.... Στην Σαρκινη όμως κάνε το λάθος μου και στρίψε δεξιά .... και τράβα ίσα πανου τον χωματόδρομο με κατεύθυνση Αγρίνιο ..... και στείλε μου το βίντεο μετά σε παρακαλώ..... να γραψω...."Να γιατί Citroen με υδραυλικές αναρτήσεις, με όλη την οικογένεια μεσα το 2000 μ.χ. "..... μετά από ξεμπαρκο βέβαια .......!fghg

 

[StepaS]

Respect!!!!

 

[Giorgos-Patra]

Ωραίος !! Καταπληκτικές οι φωτογραφίες , ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας .

 

[giamar]

Μπράβο ρε Γιάννη ,πανέμορφα τα μέρη εκει