Στη φωτό κάτω, η Ίμβρος και στο βάθος η Σαμοθράκη.
Όλα τα Ελληνικά χωριά στην Ίμβρο έχουν χαρακτηριστεί ως διατηρητέα από την τουρκική κυβέρνηση. Έτσι, όποιος Ίμβριος θέλει να επισκευάσει το σπίτι του, θα πρέπει να το αναπαλαιώσει όπως ακριβώς ήταν αρχικά. Οι Ίμβριοι που δεν έχουν την τουρκική υπηκοότητα δεν μπορούν να κληρονομήσουν περιουσί.στην Ίμβρο. Αυτό αποτελεί πρόβλημα κυρίως στην περίπτωση των Ελλήνων-Ίμβριων ανδρών που δεν έχουν υπηρετήσει στον τουρκικό στρατό.
Επίσης κανένας ξένος υπήκοος (δηλαδή χωρίς τουρκική υπηκοότητα π.χ. Έλληνας, Ολλανδός, Αμερικανός κλπ.) δεν μπορεί να αγοράσει σπίτι στην Ίμβρο γιατί θεωρείται ολόκληρο το νησί παραμεθόριος περιοχή.
Όλοι αυτοί οι περιορισμοί (διατηρητέα σπίτια, τουρκική υπηκοότητα) αποτελούν εμπόδια στους Έλληνες-Ίμβριους που θέλουν να επισκευάσουν η να κληρονομήσουν τα σπίτια τους. Σημειωτέον πως όταν δεν υπάρχει κληρονόμος, η περιουσία μετά τον θάνατο του ιδιοκτήτη περνάει στο τουρκικό δημόσιο.
Στην Ίμβρο εκτός από πολύ στρατό συναντά κανείς και πολλούς Κούρδους μετανάστες. Στο Κάστρο (σήμερα Kaleköy) πολλοί Κούρδοι έχουν πάρει τα εγκαταλελειμμένα σπίτια και τα έχουν μετατρέψει σε ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες πολλοί ήταν εκείνοι που αναγκάσθηκαν να ξερριζωθούν και εγκατασταθούν στην Αθήνα και σε άλλα μέρη της Ελλάδος ή άλλοι να πορευθούν στα πέρατα του κόσμου: Δυτική Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, ακόμη και στην Αφρική.
Στο χωριό Σχοινούδι - Dereköy (το οποίο ήταν το μεγαλύτερο χωριό της Ίμβρου) σήμερα κατοικούν λίγοι άνθρωποι, από αυτούς οι μισοί είναι Έλληνες και οι άλλοι μισοί είναι Κούρδοι. Η μεταφορά Κούρδων στο νησί ήταν στα πλαίσια της Τουρκικής πολικής για την επάνδρωση του νησιού.
«Είμεθα άνθρωποι φιλήσυχοι, φιλειρηνικοί και νομοταγείς, γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι αδίκως πληρώσαμε εμείς για σφάλματα και παραλείψεις άλλων. Εμείς μόνο λαϊκό πολιτισμό δημιουργήσαμε δια μέσου των αιώνων, καλλιεργώντας οι Ίμβριοι την ελιά και οι Τενέδιοι το αμπέλι και απλώνοντας χέρι φιλίας και συνεργασίας προς κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως», δηλώνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για τους Ίμβριους συμπατριώτες του.
"Πολλά είναι ακόμη αυτά που πρέπει να γίνουν. Οι εκκλησίες, οι τάφοι των προγόνων μας, τα σχολεία των παιδιών, οι ελληνικές περιουσίες, όλα αυτά που συνιστούν την κοινή μας μνήμη στην Ίμβρο πρέπει να διατηρηθούν και να ξαναζωντανέψουν", τονίζει ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας.
Αξιοθέατα
Στην αύξηση του τουρισμού τα τελευταία χρόνια συνέβαλαν και οι σύγχρονες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, τρεις από αυτές ελληνικής ιδιοκτησίας, η βελτίωση της πρόσβασης στις παραλίες, η οργανωμένη πλαζ. Αξιόλογα σημεία στο νησί για τον τουριστικό επισκπέπτη:
- Κέφαλος (Aydıncık/Kefaloz): Παραλία ιδανική για σέρφινγκ. Η παραλία αυτή τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί τουριστικά. Έτσι σήμερα εκεί συναντάς ταβέρνες, δωμάτια αλλά και ξαπλώστρες.
- Στενός (Kapıkaya ): Παραλία.
- Άγιος Κήρυκας (Kuzulimanı): Πλοίο για Τσανάκαλε και Kabatepe.
- Marmaros: Παραλία με μικρό καταρράκτη. Για την προστασία του δάσους που υπάρχει εκεί η δασονομία απαγορεύει την είσοδο στην παραλία τους καλοκαιρινούς μήνες γιατί υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς. Στις 16 Αυγούστου όταν γιορτάζει το Εκκλησάκι στην παραλία γίνεται μια εξαίρεση και μόνο τότε επιτρέπεται η είσοδος.
- Σπηλιά (Pınarbaşı): Η μεγαλύτερη πηγή νερού πάνω στο νησί.
- Λιβούνια: Τεράστια, τουριστικά ανεκμετάλλευτη παραλία δυτικά του νησιού, κοντά στο χωριό Uğurlu köyü.
Το χειμώνα, το νησί δεν ερημώνει, όπως παλιά, καθώς εκεί λειτουργεί η Ανωτέρα Επαγγελματική Σχολή, όπου ως δεύτερη ξένη γλώσσα, μαζί με την αγγλική, έχει ενταχθεί και η ελληνική, αλλά και η τετραετούς φοίτησης Σχολή Εφαρμοσμένων Επιστημών.
Τα τελευταία χρόνια, οι απόδημοι Ίμβριοι, από όλο τον κόσμο, επιστρέφουν ολοένα και περισσότερο στον τόπο τους, δίνοντας χαρά στους περίπου τριακόσιους Έλληνες που ζουν μόνιμα στο νησί. Φροντίζουν να αναστηλώσουν τα παλιά οικήματα, γεγονός στο οποίο συνέβαλε και η ολοκλήρωση του κτηματολογίου, που «ξεκαθάρισε» το τοπίο με την απόκτηση τίτλων ιδιοκτησίας. Ανακαινίσθηκαν και πολλοί ναοί, μεταξύ αυτών και ο Μητροπολιτικός, όπως και εξωκκλήσια, με χρηματοδότηση ιδιωτών.
Χαρακτηριστικό είναι ότι όλες οι ταπεινές εκκλησίες στα Αγρίδια, στους Αγίους Θεοδώρους(σ.σ. γενέτειρα του Οικουμενικού Πατριάρχη), το Σχοινούδι, το Ευλάμπιο, την Παναγιά και το Γλυκύ λειτουργούν με δικό τους ιερέα, που μνημονεύει όλα τα ξερριζωμένα παιδιά της Ίμβρου, τα σκορπισμένα ως τις άκρες του κόσμου.
Καλύτερος διαφημιστής της Ίμβρου είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος σε κάθε ευκαιρία προτρέπει:
"Ελάτε να γεμίσουν τα πνευμόνια σας από το καθαρό οξυγόνο του βορειοανατολικού Αιγαίου. Να δήτε την νύκτα τα άστρα μέσα στον καθαρό Ιμβριώτικο ουρανό. Να κολυμβήσετε στον Κέφαλο κι όσοι τους αρέσει να κάμουν εκεί ακόμα και σέρφιγκ! Να περπατήσετε στην εξοχή, να πιήτε δροσερό νερό στη Σπηλιά, να προσκυνήσετε στα εξωκκλήσια μας, πολλά από τα οποία έχουν ήδη αναστηλωθή χάρις εις το ανύστακτο ενδιαφέρον και τη στοργή του Μητροπολίτου μας κ. Κυρίλλου".
Η Ίμβρος είναι μια ολόκληρη ιστορία, πνοή αιώνων και αξίζει να την επισκεφθείς. Οι ιστορικές - πολιτικές - κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις την άγγιξαν ελάχιστα στο πέρασμα του χρόνου. Αν έφτανε στο νησί ένας ιστορικός πολύ σύντομα θα συνειδητοποιούσε ότι βρίσκεται σε μία αγροτοκτηνοτροφική κοινωνία που διατηρούσε αρχαιότατες συνήθειες, πολύ παλαιότερες και από τον καιρό του Ησίοδου. Μία κοινωνία που την χαρακτήριζε η θεοσέβεια των ανθρώπων, οι οποίοι παλεύουν νυχθημερόν με τα στοιχεία και τα στοιχειά της φύσης για να επιβιώσουν.
"Η Ίμβρος είναι το φως του Αιγαίου και τα φωτεινά πρόσωπα των Ρωμιών», είπε ένας καλός Ίμβριος, ο καθηγητής Δεληκωνσταντής.
Η Ίμβρος είναι ο βράχος της υπομονής μας...
Πηγη:
https://enlefkotv.com/article.php?id_art=101
.....καλα να περασετε ..
