Είμαι πολύ ορθολογιστής και καθόλου συναισθηματικός, για να έχω τύψεις ή ενοχές. Επίσης δεν δένομαι ούτε με σίδερα, ούτε με ήχους εξατμίσεων και ανεβοκατέβασμα ταχυτήτων, ούτε με ρομαντικές ιδέες περι μοτοσυκλετισμού και ποιοι είναι και ποιοι δεν είναι μηχανόβιοι. Η βόλτα είναι βόλτα. Ο ίδιος αέρας χτυπάει στο πρόσωπο ολους μας, ότι και να καβαλάμε.
Εχω δύο μηχανάκια που συνδυασμένα έγραψαν μαζί τα δύο τελευταία χρόνια 6-7κ χλμ. Πληρώνω 2 τέλη, 2 ασφάλειες, 2 ετήσια σέρβις (έρθουν δεν έρθουν τα χλμ) + ότι έκτακτες φθορές μπορεί να προκύψουν (απο ανορθωτή στο μεγάλο έως λάστιχα στο μικρό)
Το μεγάλο δεν βγάζει την επένδυση σε αυτό και πρέπει να το νταντεύω κιόλας (πχ φόρτιση μπαταρίας τους 4-5 χειμερινούς μήνες, άναμμα να γυρίσουν τα λάδια κλπ). Το μικρό πέρα απο τα 3 χλμ την ημέρα θα μπορούσε να έχει και παραπάνω χρήση, αλλά βγαίνοντας εκτός είναι ψιλοεπικίνδυνο.
Πρέπει να κάνω τα τρία δύο και τον Άσσο Μάλμπορο.
Να μην δουλεύω εγώ για αυτά, αλλά αυτά για εμένα.
Η αλήθεια είναι πως σκέφτομαι έτσι φευγαλέα και για κανα μικρό μοτοσυκλετάκι τύπου Himalayan ή Imperialle αλλά προσγειώνομαι απότομα στην πραγματικότητα των αναγκών μου. Προστασία απο βροχές ανέμους, οικονομία μετακίνησης, κυκλοφορία και τον χειμώνα, χώροι, ευκολίες (πριζάκια φόρτισης πχ χωρίς να κάνω πατέντες)