apache
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 24.176
- Ηλικία
- 60
- Περιοχή
- AΘΗΝΑ
- Μοτοσυκλέτα
-
BMW R1200GSA
KOVE MAVERICK 500 X
- Όνομα
- Mανώλης
- Περιοχή
- Κορυδαλλός
Για να ξέρουμε τι παίζει στα λάδια (παλιά μου εργασία αλλά αξίζει τον κόπο για όποιον τον ενδιαφέρει), ετσι ωστε να λυθουν πολλες αποριες,να γινουμε γνωστες του αντικειμενου (οσοι ενδιαφερονται βεβαια) να ξερουμε τι λαδια βαζουμε στην μηχανη μας και γιατι, ετσι ωστε να χαρουμε την μηχανη μας πολλα-πολλα χρονια απροβληματιστα μιας και τα λαδια ειναι το σπουδαιοτερο για την μηχανη
μας, ζητω την υπομονη σας μιας και το θεμα ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ.
Με τον όρο τριβή καλύπτομε ένα σημαντικό αριθμό φυσικών φαινομένων, όπως είναι η εσωτερική τριβή μέσα σε αέρια, υγρά ή στερεά σώματα και η εξωτερική τριβή που αναπτύσσεται μεταξύ των
επιφανειών δύο στερεών σωμάτων, τα οποία βρίσκονται σε επαφή. Η εξωτερική τριβή, που αναφέρεται πάντα σαν τριβή, είναι χρήσιμη στη μετάδοση της κίνησης με συμπλέκτες, τροχούς
τριβής κ.λπ., αλλά επιζήμια στα έδρανα, στους οδοντωτούς τροχούς, στις γλύστρες και σε άλλα
εξαρτήματα των μηχανών.
Οι επιφάνειες των στερεών ακόμη και όταν είναι πολύ καλά λειασμένες, παρουσιάζουν πολλές ανωμαλίες με τη μορφή κορυφών και κοιλάδων που είναι ορατές με το μικροσκόπιο . Όταν λοιπόν
δύο σώματα βρίσκονται σε επαφή, πραγματική επαφή μεταξύ τους υπάρχει μόνο σε ένα μικρό αριθμό κορυφών. Λόγω της μεγάλης τοπικής πίεσης που αναπτύσσεται έχομε πλαστικές
παραμορφώσεις στα σημεία επαφής και ελαστικές παραμορφώσεις στα γειτονικά τους υποστρώματα . Οι σύνδεσμοι που δημιουργούνται στα σημεία επαφής είναι πραγματικές
συγκολλήσεις, αφού κατά την πλαστική παραμόρφωση παράγεται θερμοτητα. Όταν το ένα σώμα ολισθαίνει επάνω στο άλλο, αναπτύσσεται μία δύναμη αντίστασης που
ονομάζεται τριβή ολίσθησης. Αν τα δύο σώματα βρίσκονται σε ηρεμία η δύναμη αντίστασης ονομάζεται στατική τριβή.
Κατά τη τριβή δύο σωμάτων παράγεται θερμότητα, η οποία αυξάνει τη θερμοκρασία των
συνδέσμων στα σημεία επαφής. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αφαίρεση υλικού από τις
τριβόμενες επιφάνειες, έχομε δηλαδή το κόψιμο των ανωμαλιών και τη μεταφορά του υλικού από
τις κορυφές στις κοιλάδες, και το φαινόμενο αυτό ονομάζεται φθορά.
Για να κινηθεί ένα σώμα βάρους Ν επάνω σε μία επιφάνεια, πρέπει να εφαρμόσομε μία δύναμη F
για να υπερνικηθεί η τριβή μεταξύ του σώματος και της επιφάνειας ολίσθησης. Η δύναμη αυτή F
= μ x Ν ονομάζεται δύναμη τριβής και ο συντελεστής μ είναι ο συντελεστής τριβής. Στις
περισσότερες περιπτώσεις μηχανισμών που ολισθαίνουν, τόσο η τριβή όσο και η φθορά είναι
ανεπιθύμητες. Η τριβή ευθύνεται για την ανάπτυξη θερμότητας και την απώλεια ισχύος, ενώ η
φθορά προκαλεί απώλεια ή καταστροφή του υλικού στις τριβόμενες επιφάνειες και ελαττώνει τη
διάρκεια ζωής των μηχανημάτων.
Κάθε προσπάθεια που γίνεται με σκοπό τη μείωση της τριβής και την ελάττωση της φθοράς
ονομάζεται λίπανση. Η λίπανση πραγματοποιείται με τη παρεμβολή ενός κατάλληλου υλικού
μεταξύ των τριβόμενων επιφανειών, το οποίο μειώνει το συντελεστή τριβής, αφαιρεί τη θερμότητα
που αναπτύσσεται λόγω τριβής και προστατεύει τις μεταλλικές επιφάνειες από τις διαβρώσεις.
Είναι ευνόητο ότι η μείωση του συντελεστή τριβής έχει ως αποτέλεσμα την ελάττωση των
αντιστάσεων, την αύξηση του μηχανικού βαθμού απόδοσης και τη μείωση των φθορών. Το υλικό
που χρησιμοποιείται για το διαχωρισμό των τριβόμενων επιφανειών ονομάζεται λιπαντικό και
ανάλογα με την εφαρμογή για την οποία προορίζεται, πρέπει να έχει μερικές από τις παρακάτω
ιδιότητες:
- Να αφαιρεί τα κατάλοιπα της καύσης.
- Να προστατεύει από τις χαμηλές και τις υψηλές θερμοκρασίες.
- Να αντιστέκεται στην οξείδωση.
- Να απορροφά τους κραδασμούς.
- Να λειτουργεί σαν μέσο μετάδοσης ενέργειας.
- Να στεγανοποιεί τα εφαπτόμενα κινούμενα μέρη της μηχανής.
- Να προσφέρει ηλεκτρική μόνωση.
Ανάλογα με το είδος και το πάχος του στρώματος του λιπαντικού, διακρίνομε τα παρακάτω είδη
λίπανσης:
ΡΕΥΣΤΗ ΛΙΠΑΝΣΗ
Είναι το πιο επιθυμητό είδος λίπανσης επειδή ο συντελεστής τριβής είναι μικρός και δεν υπάρχει
μεγάλη φθορά. Το πάχος της λιπαντικής μεμβράνης είναι τέτοιο ώστε να εξασφαλίζει το τέλειο
διαχωρισμό μεταξύ των τριβόμενων επιφανειών.
Ανάλογα με το τρόπο που σχηματίζεται η λιπαντική μεμβράνη, διακρίνομε δύο είδη ρευστής
λίπανσης:
Υδροδυναμική λίπανση
Η λιπαντική μεμβράνη σχηματίζεται από τη κίνηση της μιας από τις δύο λιπαινόμενες επιφάνειες,
κατά τη διάρκεια της οποίας παραμένουν διαχωρισμένες.
Θεωρούμε δύο παράλληλες επιφάνειες η μία από τις οποίες είναι ακίνητη (. Παρατηρούμε ότι η
ποσότητα του λιπαντικού που εισέρχεται μεταξύ των επιφανειών είναι ίση με αυτή που εξέρχεται.
Έτσι η πίεση του λιπαντικού είναι ίση σε όλα τα σημεία της ροής του κι επειδή είναι συνήθως
μικρή, το σύστημα αυτό δεν μπορεί να δεχθεί μεγάλα φορτία.
Στη περίπτωση που οι δύο επιφάνειες δεν είναι παράλληλες και η μία από αυτές είναι ακίνητη ,
παρατηρούμε ότι η ροή του λιπαντικού εμποδίζεται στην έξοδο, επειδή στο σημείο εκείνο η
διατομή είναι μικρότερη. Με τη κίνηση της επάνω επιφάνειας όλο και περισσότερο λιπαντικό
υποχρεώνεται να περάσει από τη διατομή της εισόδου, με αποτέλεσμα να αυξάνεται συνέχεια η
πίεση του λιπαντικού στην έξοδο. Έτσι η λιπαντική σφήνα που δημιουργείται μπορεί να δεχθεί
μεγάλα φορτία διαχωρίζοντας τις επιφάνειες.
Η υδροδυναμική λίπανση παρατηρείται στα εγκάρσια έδρανα ολίσθησης και στα υδροδυναμικά
αξονικά έδρανα ολίσθησης . Στα αξονικά έδρανα η επιφάνεια του τριβέα είναι κατάλληλα
διαμορφωμένη, έτσι ώστε σε συνδυασμό με τη μετωπική επιφάνεια του στροφέα, να
σχηματίζονται διάκενα που επιτρέπουν τη δημιουργία σφήνας λιπαντικού.
Υδροστατική λίπανση
Στην περίπτωση αυτή η λιπαντική μεμβράνη δημιουργείται από μία αντλία υψηλής πίεσης , με
αποτέλεσμα να μην χρειάζεται η σχετική κίνηση των λιπαινόμενων επιφανειών για τη διατήρηση
της μεμβράνης. Αυτός ο τρόπος λίπανσης εξασφαλίζει σημαντική αντιτριβική προστασία στην
εκκίνηση με μεγάλα φορτία και χαμηλές ταχύτητες περιστροφής, ενώ συγχρόνως προσφέρει
καλύτερο κεντράρισμα του στροφέα μέσα στο έδρανο (εγκάρσια έδρανα ολίσθησης).
μας, ζητω την υπομονη σας μιας και το θεμα ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ.
Με τον όρο τριβή καλύπτομε ένα σημαντικό αριθμό φυσικών φαινομένων, όπως είναι η εσωτερική τριβή μέσα σε αέρια, υγρά ή στερεά σώματα και η εξωτερική τριβή που αναπτύσσεται μεταξύ των
επιφανειών δύο στερεών σωμάτων, τα οποία βρίσκονται σε επαφή. Η εξωτερική τριβή, που αναφέρεται πάντα σαν τριβή, είναι χρήσιμη στη μετάδοση της κίνησης με συμπλέκτες, τροχούς
τριβής κ.λπ., αλλά επιζήμια στα έδρανα, στους οδοντωτούς τροχούς, στις γλύστρες και σε άλλα
εξαρτήματα των μηχανών.
Οι επιφάνειες των στερεών ακόμη και όταν είναι πολύ καλά λειασμένες, παρουσιάζουν πολλές ανωμαλίες με τη μορφή κορυφών και κοιλάδων που είναι ορατές με το μικροσκόπιο . Όταν λοιπόν
δύο σώματα βρίσκονται σε επαφή, πραγματική επαφή μεταξύ τους υπάρχει μόνο σε ένα μικρό αριθμό κορυφών. Λόγω της μεγάλης τοπικής πίεσης που αναπτύσσεται έχομε πλαστικές
παραμορφώσεις στα σημεία επαφής και ελαστικές παραμορφώσεις στα γειτονικά τους υποστρώματα . Οι σύνδεσμοι που δημιουργούνται στα σημεία επαφής είναι πραγματικές
συγκολλήσεις, αφού κατά την πλαστική παραμόρφωση παράγεται θερμοτητα. Όταν το ένα σώμα ολισθαίνει επάνω στο άλλο, αναπτύσσεται μία δύναμη αντίστασης που
ονομάζεται τριβή ολίσθησης. Αν τα δύο σώματα βρίσκονται σε ηρεμία η δύναμη αντίστασης ονομάζεται στατική τριβή.
Κατά τη τριβή δύο σωμάτων παράγεται θερμότητα, η οποία αυξάνει τη θερμοκρασία των
συνδέσμων στα σημεία επαφής. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αφαίρεση υλικού από τις
τριβόμενες επιφάνειες, έχομε δηλαδή το κόψιμο των ανωμαλιών και τη μεταφορά του υλικού από
τις κορυφές στις κοιλάδες, και το φαινόμενο αυτό ονομάζεται φθορά.
Για να κινηθεί ένα σώμα βάρους Ν επάνω σε μία επιφάνεια, πρέπει να εφαρμόσομε μία δύναμη F
για να υπερνικηθεί η τριβή μεταξύ του σώματος και της επιφάνειας ολίσθησης. Η δύναμη αυτή F
= μ x Ν ονομάζεται δύναμη τριβής και ο συντελεστής μ είναι ο συντελεστής τριβής. Στις
περισσότερες περιπτώσεις μηχανισμών που ολισθαίνουν, τόσο η τριβή όσο και η φθορά είναι
ανεπιθύμητες. Η τριβή ευθύνεται για την ανάπτυξη θερμότητας και την απώλεια ισχύος, ενώ η
φθορά προκαλεί απώλεια ή καταστροφή του υλικού στις τριβόμενες επιφάνειες και ελαττώνει τη
διάρκεια ζωής των μηχανημάτων.
Κάθε προσπάθεια που γίνεται με σκοπό τη μείωση της τριβής και την ελάττωση της φθοράς
ονομάζεται λίπανση. Η λίπανση πραγματοποιείται με τη παρεμβολή ενός κατάλληλου υλικού
μεταξύ των τριβόμενων επιφανειών, το οποίο μειώνει το συντελεστή τριβής, αφαιρεί τη θερμότητα
που αναπτύσσεται λόγω τριβής και προστατεύει τις μεταλλικές επιφάνειες από τις διαβρώσεις.
Είναι ευνόητο ότι η μείωση του συντελεστή τριβής έχει ως αποτέλεσμα την ελάττωση των
αντιστάσεων, την αύξηση του μηχανικού βαθμού απόδοσης και τη μείωση των φθορών. Το υλικό
που χρησιμοποιείται για το διαχωρισμό των τριβόμενων επιφανειών ονομάζεται λιπαντικό και
ανάλογα με την εφαρμογή για την οποία προορίζεται, πρέπει να έχει μερικές από τις παρακάτω
ιδιότητες:
- Να αφαιρεί τα κατάλοιπα της καύσης.
- Να προστατεύει από τις χαμηλές και τις υψηλές θερμοκρασίες.
- Να αντιστέκεται στην οξείδωση.
- Να απορροφά τους κραδασμούς.
- Να λειτουργεί σαν μέσο μετάδοσης ενέργειας.
- Να στεγανοποιεί τα εφαπτόμενα κινούμενα μέρη της μηχανής.
- Να προσφέρει ηλεκτρική μόνωση.
Ανάλογα με το είδος και το πάχος του στρώματος του λιπαντικού, διακρίνομε τα παρακάτω είδη
λίπανσης:
ΡΕΥΣΤΗ ΛΙΠΑΝΣΗ
Είναι το πιο επιθυμητό είδος λίπανσης επειδή ο συντελεστής τριβής είναι μικρός και δεν υπάρχει
μεγάλη φθορά. Το πάχος της λιπαντικής μεμβράνης είναι τέτοιο ώστε να εξασφαλίζει το τέλειο
διαχωρισμό μεταξύ των τριβόμενων επιφανειών.
Ανάλογα με το τρόπο που σχηματίζεται η λιπαντική μεμβράνη, διακρίνομε δύο είδη ρευστής
λίπανσης:
Υδροδυναμική λίπανση
Η λιπαντική μεμβράνη σχηματίζεται από τη κίνηση της μιας από τις δύο λιπαινόμενες επιφάνειες,
κατά τη διάρκεια της οποίας παραμένουν διαχωρισμένες.
Θεωρούμε δύο παράλληλες επιφάνειες η μία από τις οποίες είναι ακίνητη (. Παρατηρούμε ότι η
ποσότητα του λιπαντικού που εισέρχεται μεταξύ των επιφανειών είναι ίση με αυτή που εξέρχεται.
Έτσι η πίεση του λιπαντικού είναι ίση σε όλα τα σημεία της ροής του κι επειδή είναι συνήθως
μικρή, το σύστημα αυτό δεν μπορεί να δεχθεί μεγάλα φορτία.
Στη περίπτωση που οι δύο επιφάνειες δεν είναι παράλληλες και η μία από αυτές είναι ακίνητη ,
παρατηρούμε ότι η ροή του λιπαντικού εμποδίζεται στην έξοδο, επειδή στο σημείο εκείνο η
διατομή είναι μικρότερη. Με τη κίνηση της επάνω επιφάνειας όλο και περισσότερο λιπαντικό
υποχρεώνεται να περάσει από τη διατομή της εισόδου, με αποτέλεσμα να αυξάνεται συνέχεια η
πίεση του λιπαντικού στην έξοδο. Έτσι η λιπαντική σφήνα που δημιουργείται μπορεί να δεχθεί
μεγάλα φορτία διαχωρίζοντας τις επιφάνειες.
Η υδροδυναμική λίπανση παρατηρείται στα εγκάρσια έδρανα ολίσθησης και στα υδροδυναμικά
αξονικά έδρανα ολίσθησης . Στα αξονικά έδρανα η επιφάνεια του τριβέα είναι κατάλληλα
διαμορφωμένη, έτσι ώστε σε συνδυασμό με τη μετωπική επιφάνεια του στροφέα, να
σχηματίζονται διάκενα που επιτρέπουν τη δημιουργία σφήνας λιπαντικού.
Υδροστατική λίπανση
Στην περίπτωση αυτή η λιπαντική μεμβράνη δημιουργείται από μία αντλία υψηλής πίεσης , με
αποτέλεσμα να μην χρειάζεται η σχετική κίνηση των λιπαινόμενων επιφανειών για τη διατήρηση
της μεμβράνης. Αυτός ο τρόπος λίπανσης εξασφαλίζει σημαντική αντιτριβική προστασία στην
εκκίνηση με μεγάλα φορτία και χαμηλές ταχύτητες περιστροφής, ενώ συγχρόνως προσφέρει
καλύτερο κεντράρισμα του στροφέα μέσα στο έδρανο (εγκάρσια έδρανα ολίσθησης).