- Δημοσιεύσεις
- 26.647
- Ηλικία
- 62
- Περιοχή
- Αγρινιο
- Μοτοσυκλέτα
-
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
- Όνομα
- ΜΙΧΑΛΗΣ
- Περιοχή
- ΑΓΡΙΝΙΟ
Ποτοαπαγόρευση: Η αμερικανική περίοδος των gangsters και των speakeasies
Πώς η σταυροφορία ενάντια στο αλκοόλ γέννησε ευκαιρίες για δεκάδες Al Capone.Ας το κάνουμε λίγο εικόνα. Ότι ξεκινάει μία ποτοαπαγόρευση στην Ελλάδα, την κατεξοχήν χώρα του γλεντιού, των αμέτρητων μπαρ και της ποτοελευθερίας μέχρι τα ξημερώματα. Το πιο πιθανό είναι πως θα κάναμε την μεγαλύτερη πορεία στο Σύνταγμα που έχει δει η χώρα και που θα έκανε τις μαζώξεις για τους Αγανακτισμένους και του ΠΑΣΟΚ του 1981 να μοιάζουν με παιδική χαρά. Και όμως στην Αμερική συνέβη. Και όχι μόνο συνέβη αλλά γέννησε μία ολόκληρη γενιά εγκληματιών και παράνομων speakeasies που καθόρισαν μία ολόκληρη εποχή.
Μία ημέρα μετά την 18η τροποποίηση του αμερικανικού Συντάγματος και την ισχύ του νόμου Volstead, τα μπαρ ετοιμαζόντουσαν για το οριστικό τους κλείσιμο. Ήταν σύμφωνα με καταγεγραμμένες μαρτυρίες μία από τις πιο περίεργες μέρες, καθότι πολλά μπαρ έδιναν δωρεάν ποτά στον κόσμο που ήθελε να γίνει στουπί την τελευταία μέρα, ενώ άλλα χρέωναν 2 και 3 δολάρια ένα ποτήρι ουίσκι ή και μέχρι 30 δολάρια το μπουκάλι.
Ξεκινούσε μία νέα εποχή που θα διαρκούσε περίπου 13 χρόνια και θα γεννούσε έναν αλλιώτικο υπόκοσμο που δεν θα βασιζόταν πια σε παράνομα στοιχήματα και σε προστασίες, αλλά στο ίδιο το παράνομο ποτό.
Μπορεί σήμερα η Ποτοαπαγόρευση να έχει συνδεθεί με την άνοδο της Μαφίας, τον Al Capone και τα speakeasies, αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως οι ίδιοι οι Αμερικάνοι έστρωσαν τον δρόμο για να φτάσει η 16η Ιανουαρίου του 1920. Στη χώρα, ήδη από τις αρχές του 1800, υπήρχαν σύλλογοι και λέσχες από παραθρησκευτικές οργανώσεις που απαξίωναν το ποτό και όσους το έβαζαν στην καθημερινότητα τους (σ.σ.: το American Society for the Promotion of Temperance που ιδρύθηκε το 1826 ήταν ένα από αυτά). Το 75% των Πολιτειών των ΗΠΑ είχε ευθυγραμμιστεί με την τροπολογία, ενώ κόμματα όπως το Prohibition Party είχαν λάβει μέρος στις εκλογές.
Οι Προτεστάντες ήταν ίσως οι πιο σκληροί κριτές αυτής της περιόδου. Για εκείνους, η Ποτοαπαγόρευση ήταν μία ευκαιρία για ολοκληρωτικό κοινωνικό ρεφορμισμό, μία ευκαιρία να γίνουν οι αμαρτωλοί ενάρετοι και να οδηγήσουν τον κόσμο σε μία νέα Σταυροφορία εκκαθάρισης από το αλκοόλ. Δεν τους άρεσε το γεγονός ότι οι μετανάστες δημιουργούσαν την ανάγκη για περισσότερα σαλούν και περισσότερα ποτά, αλλά ούτε και όσα έφερναν μαζί τους οι εγκαταστάσεις αυτές.
Στα σαλούν υπήρχαν μόνιμοι καβγάδες, σύζυγοι που απατούσαν τις γυναίκες τους με πόρνες και τακτικές χαρτοπαικτικές λέσχες που εκτός από οικονομική καταστροφή οδηγούσαν και σε εγκληματικές ενέργειες. Για τους Προτεστάντες, ήταν η τέλεια ευκαιρία να χτυπήσουν το Κακό από την ρίζα και να κερδίζουν πολλά περισσότερα από τον αφανισμό του ποτού.
Δεν είναι τυχαίο πως η πρώτη Πολιτεία που απαγόρευσε το ποτό και κράτησε ψηλά την σημαία της Ποτοαπαγόρευσης, είναι το πάλαι ποτέ οχυρό των Προτεσταντών. Το Maine. Το ποτό εξαφανίστηκε ολοσχερώς και με απειροελάχιστα speakeasies -τα οποία έκλειναν την ίδια στιγμή- ενώ η Πολιτεία κατάφερε να κρατήσει απαγορευμένο το αλκοόλ για μία επιπλέον πενταετία ακόμη και μετά το τέλος της Ποτοαπαγόρευσης το 1933.
Το Maine ξεχώριζε ανέκαθεν για μία σειρά ακτιβιστών-σταυροφόρων ενάντια στο ποτό, όπως η ευαγγελίστρια Carrie Nation που έγινε σύμβολο για τους μετριοπαθείς της εποχής, σπάζοντας μπαρ με πέτρες και μπαλτάδες ενώ την ίδια στιγμή συνοδευόταν από γυναίκες που έψαλλαν.
Όλα αυτά πολύ πριν την Ποτοαπαγόρευση, αν σκεφτεί κανείς πως η Nation πέθανε το 1911. Όμως η προετοιμασία είχε ήδη ξεκινήσει. Να φανταστεί κανείς πως λίγο πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, 26 από τις (τότε) 48 Πολιτείες δεν είχαν στάλα αλκοόλ στα μπαρ τους.
Με την ένταξη των ΗΠΑ στον Πόλεμο, η αποχή από το αλκοόλ συνδέθηκε με τον πατριωτισμό μιας και στην αντίπαλη όχθη, υπήρχαν οι Γερμανοί με τις μπίρες τους, τα ζυθοποιεία τους και τα μεθύσια τους. Δύο μέρες μετά την έναρξη της Ποτοαπαγόρευσης, ο νόμος Volstead έδινε ουσιαστικά το ελεύθερο στις ομοσπονδιακές αρχές των ΗΠΑ, να μπορούν να διεξάγουν έρευνες και να συλλαμβάνουν τους παραβάτες. Το να πίνεις, είχε μετατραπεί σε ομοσπονδιακό κακούργημα.
Το θέμα όμως είναι πως και οι ίδιοι οι Αμερικάνοι, στην πλειοψηφία τους, είχαν αποφασίσει να αφήσουν κάτω τα ποτήρια και τα μπουκάλια. Αυτό ωστόσο δημιούργησε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Οι ιστορικοί εκτιμούν πως μέχρι το 1925 υπήρχαν 100.000 καινούργια μπαρ μόνο στη Νέα Υόρκη, ενώ σε περιοχές που βρισκόντουσαν κοντά στον Καναδά όπως το Detroit, η αστυνομία είχε μόνιμα μπλόκα για να κατασχέσει παράνομα φορτία με ποτό που ερχόντουσαν μέσα σε καμιόνια με γούνες, σιτηρά ή άλλα αγαθά.
Συνεχιζεται......