Με moto morini corsaro 1200 !Με τι μηχανάκι θα ήταν καλύτερες οι παρακάτω φωτογραφίες;;
Στάλθηκε από το BLA-L29 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Δεν έχει σημασία το μηχανάκι Νίκο. Με όποιο σου αρέσει να ταξιδεύεις και μπορείς να το έχεις.Με τι μηχανάκι θα ήταν καλύτερες οι παρακάτω φωτογραφίες;;
Στάλθηκε από το BLA-L29 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Αν και θα είναι ομορφοτερη χωρίς εσένα η φωτό...Με τι μηχανάκι θα ήταν καλύτερες οι παρακάτω φωτογραφίες;;
Στάλθηκε από το BLA-L29 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
!
Άρχισαν τα όργαναααααα!!!!!
Το μηχανάκι μας είναι αδιάφορο αδερφέ.
Με έσω την έχεις η με εξωλέμβια;;Με τι μηχανάκι θα ήταν καλύτερες οι παρακάτω φωτογραφίες;;
Στάλθηκε από το BLA-L29 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Έζησα για να το δω κι αυτό. 
Ασε ρε γατάκι που συγκρίνεις το ΧΤακι με το ΝΤΩΒΙΛ! Τοκαλυτερομηχανακιτουκοσμουσεστρητμεαξονα!Σιγά τα ωά. :p
Τέλη δεκαετίας '90 είμαι έξω από το δισκοπωλείο Metropolis στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά κι έχω παρκάρει το ΧΤ-600 benetton. Ναι, εκείνη την κα^λα της εποχής.
Κόσμος πολύς (εμπορικός δρόμος γαρ), σπρώχνονται για να περάσουν.
Με πλησιάζει τύπος και με ρωτάει αν το πουλάω (τό 'χα πάντα στην πένα). Εισπράττει ένα μεγαλοπρεπές ΟΧΙ φυσικά και αυτό που ακολουθεί με αφήνει άφωνο:
Γονατίζει μπροστά μου στο πεζοδρόμιο, βάζει τα χέρια του σε θέση προσευχής
και μου λέει: "Σε παρακαλώ, πούλησέ μου το. Μα γιατί δεν τα πουλάει κανείς?"
Μετά το αρχικό σοκ και την προτροπή μου να σηκωθεί, καθώς μας κοιτούσε όλος ο περαστικός κόσμος κι αισθανόμουν μια διάχυτη ξεφτίλα πάνω μου, η απάντηση μού ήρθε αυθόρμητα και ήταν αποστομωτική νομίζω: "για τον ίδιο λόγο που κάποιοι σαν εσένα παρακαλάνε ακόμα και γονατιστοί για να τ' αποκτήσουν".
Σημείωση:
Μπορεί να μοιάζει απίστευτο το story, αλλά είναι πέρα για πέρα αλήθεια.
Φήμες που θέλουν τον τύπο δραπέτη φρενοκομείου, παραμένουν ανεπιβεβαίωτες.......
Σιγά τα ωά.
Τέλη δεκαετίας '90 είμαι έξω από το δισκοπωλείο Metropolis στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά κι έχω παρκάρει το ΧΤ-600 benetton. Ναι, εκείνη την κα^λα της εποχής.
Κόσμος πολύς (εμπορικός δρόμος γαρ), σπρώχνονται για να περάσουν.
Με πλησιάζει τύπος και με ρωτάει αν το πουλάω (τό 'χα πάντα στην πένα). Εισπράττει ένα μεγαλοπρεπές ΟΧΙ φυσικά και αυτό που ακολουθεί με αφήνει άφωνο:
Γονατίζει μπροστά μου στο πεζοδρόμιο, βάζει τα χέρια του σε θέση προσευχής
και μου λέει: "Σε παρακαλώ, πούλησέ μου το. Μα γιατί δεν τα πουλάει κανείς?"
Μετά το αρχικό σοκ και την προτροπή μου να σηκωθεί, καθώς μας κοιτούσε όλος ο περαστικός κόσμος κι αισθανόμουν μια διάχυτη ξεφτίλα πάνω μου, η απάντηση μού ήρθε αυθόρμητα και ήταν αποστομωτική νομίζω: "για τον ίδιο λόγο που κάποιοι σαν εσένα παρακαλάνε ακόμα και γονατιστοί για να τ' αποκτήσουν".
Σημείωση:
Μπορεί να μοιάζει απίστευτο το story, αλλά είναι πέρα για πέρα αλήθεια.
Φήμες που θέλουν τον τύπο δραπέτη φρενοκομείου, παραμένουν ανεπιβεβαίωτες.......
s:Και φυσικά σήμερα είναι δυσεύρετο.Ναι, γι' αυτό το αγόρασα 900.000 δρχ το 1990 και το πούλησα μετά από 9 χρόνια και 100.000χλμ στο 1.200.000 δρχ κασεδούμπα!!!!
Ούτε επενδυτικό προϊόν να ήτανε........... :roll
