esel
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 17.165
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
- Μοτοσυκλέτα
- BMW GS1200 ADV LC
- Όνομα
- Στελιος Τζιανετοπουλος
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
Αλιευμένο από αυτήν την τεράστια data base του διαδικτύου. Ελάχιστα πολύ ελάχιστα τροποποιημένο στο δικό μου γίγνεσθαι που με αντιπροσωπεύει 1200%..θα μπορούσε να έχει κι άλλους τίτλους όπως τι είναι μοτοσυκλετισμός, γιατί καβαλάω μοτοσυκλετα κλπ κλπ
Ξέρω ότι κάποια στιγμή (εάν θέλει ο Θεός) και εάν φτάσω και γίνω ανήμπορος γέροντας σε ηλικία ίσως που να μην μπορώ και να περπατήσω αυτόνομα τότε η μοτοσυκλέτα μου θα ζητήσω να μπει στο σαλόνι μου σαν ένα από τα πιο γλυκά κομμάτια της διαδρομής μου στην ζωή μου και στις αναμνήσεις μου.
Έχω γνωρίσει ανθρώπους που ταυτίστηκαν με την αντίληψή μου γύρω από την μοτοσυκλέτα και είχαν το ίδιο πνεύμα με μένα. Γνώρισα κι άλλους βέβαια που χαίρομαι που δεν τους θυμάμαι καν ή που καλύτερα θα ήταν να μην τους έχω γνωρίσει καν.
Έχω δει υπέροχα και φανταστικά μέρη και έχω βιώσει αξέχαστες εμπειρίες. Σταμάτησα σε διαδρομές αμέτρητες φορές για να δω το τοπίο και να ρουφήξω-μαζέψω εικόνες.
Έχω συνομιλήσει με τον εαυτό μου αμέτρητες φορές μέσα στο κράνος μου. Και θα το ξανακάνω....
Έχω πει απίστευτα τραγούδια ταξιδεύοντας πάλι μέσα στο κράνος μου. Και θα το ξανακάνω.....
Έχω θυμηθεί αμέτρητα πράγματα και εικόνες πάλι μέσα στο κράνος μου. Και θα το ξανακάνω....
Έχω σκάσει στα γέλια μόνος μου σαν χαζός πάλι ... μέσα στο κράνος μου. Και μαντέψτε θα το ξανακάνω,,,,
Έχω πέσει, έχω πονέσει, έχω κλάψει στο πουθενά μόνος μου και έχω καταφέρει να σηκώσω την μοτοσυκλέτα μου και την έχω χαιδέψει με απίστευτη τρυφερότητα ξεχνώντας κάθε δικό μου πόνο.
Συνέχιζα πάντα τις διαδρομές μου με μια απίστευτη αίσθηση γαλήνης μέσα στην καρδιά μου. Έκανα αμέτρητες βόλτες ψυχοθεραπείας με την μοτοσυκλέτα μου.
Κάθε φορά που πηγαίνω προς αυτήν καμαρώνω για το πόσο όμορφη είναι, Άλλωστε είναι γνωστό ότι έχω πάντα την ομορφότερη και την καλύτερη μοτοσυκλέτα.
Σταμάτησα πλέον να μιλάω με όσους δεν μπορούν να με καταλάβουν. Απλά πολλές φορές κουνάω συγκαταβατικά το κεφάλι μου, Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η μοτοσυκλέτα μου δεν είναι απλά ένα μεταφορικό μέσο ή ένα κομμάτι από σίδερα και ρόδες. Είναι ένα πολύ σοβαρό κομμάτι της ψυχής μου και όχι μόνο.
Υπήρξαν αρκετοί και θα βρεθούν κι άλλοι στον δρόμο μου που σε πολύ δύσκολους καιρούς για μένα με μεγάλα προσωπικά και οικονομικά κόστη με προέτρεπαν και μου έλεγαν : "Πρέπει να πουλήσεις την μηχανή. Μεγάλωσες πιά. Είναι σωστό με τρία παιδιά να καβαλάς ακόμα μοτοσυκλέτα ; Είσαι κοτζάμ άνθρωπος πια οικογενειάρχης, κλπ κλπ".
Εδώ και αρκετά χρόνια όπως είπα και παραπάνω σε ανάλογες συζητήσεις (που όσο μπορώ τις αποφεύγω) το μόνο πού κάνω είναι να μην απαντώ. Απλά συνήθως κουνάω το κεφάλι μου συγκαταβατικά και τους χαμογελώ κοιτώντας τους.
Ελπίζω ότι ο Πανάγαθος Θεούλης να μ αφήσει για κάποια χρόνια ακόμη να μιλάω, να τραγουδάω, να βρίζω, να χαμογελάω πάντα όμως μέσα στο κράνος μου.....
Ξέρω ότι κάποια στιγμή (εάν θέλει ο Θεός) και εάν φτάσω και γίνω ανήμπορος γέροντας σε ηλικία ίσως που να μην μπορώ και να περπατήσω αυτόνομα τότε η μοτοσυκλέτα μου θα ζητήσω να μπει στο σαλόνι μου σαν ένα από τα πιο γλυκά κομμάτια της διαδρομής μου στην ζωή μου και στις αναμνήσεις μου.
Έχω γνωρίσει ανθρώπους που ταυτίστηκαν με την αντίληψή μου γύρω από την μοτοσυκλέτα και είχαν το ίδιο πνεύμα με μένα. Γνώρισα κι άλλους βέβαια που χαίρομαι που δεν τους θυμάμαι καν ή που καλύτερα θα ήταν να μην τους έχω γνωρίσει καν.
Έχω δει υπέροχα και φανταστικά μέρη και έχω βιώσει αξέχαστες εμπειρίες. Σταμάτησα σε διαδρομές αμέτρητες φορές για να δω το τοπίο και να ρουφήξω-μαζέψω εικόνες.
Έχω συνομιλήσει με τον εαυτό μου αμέτρητες φορές μέσα στο κράνος μου. Και θα το ξανακάνω....
Έχω πει απίστευτα τραγούδια ταξιδεύοντας πάλι μέσα στο κράνος μου. Και θα το ξανακάνω.....
Έχω θυμηθεί αμέτρητα πράγματα και εικόνες πάλι μέσα στο κράνος μου. Και θα το ξανακάνω....
Έχω σκάσει στα γέλια μόνος μου σαν χαζός πάλι ... μέσα στο κράνος μου. Και μαντέψτε θα το ξανακάνω,,,,
Έχω πέσει, έχω πονέσει, έχω κλάψει στο πουθενά μόνος μου και έχω καταφέρει να σηκώσω την μοτοσυκλέτα μου και την έχω χαιδέψει με απίστευτη τρυφερότητα ξεχνώντας κάθε δικό μου πόνο.
Συνέχιζα πάντα τις διαδρομές μου με μια απίστευτη αίσθηση γαλήνης μέσα στην καρδιά μου. Έκανα αμέτρητες βόλτες ψυχοθεραπείας με την μοτοσυκλέτα μου.
Κάθε φορά που πηγαίνω προς αυτήν καμαρώνω για το πόσο όμορφη είναι, Άλλωστε είναι γνωστό ότι έχω πάντα την ομορφότερη και την καλύτερη μοτοσυκλέτα.
Σταμάτησα πλέον να μιλάω με όσους δεν μπορούν να με καταλάβουν. Απλά πολλές φορές κουνάω συγκαταβατικά το κεφάλι μου, Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η μοτοσυκλέτα μου δεν είναι απλά ένα μεταφορικό μέσο ή ένα κομμάτι από σίδερα και ρόδες. Είναι ένα πολύ σοβαρό κομμάτι της ψυχής μου και όχι μόνο.
Υπήρξαν αρκετοί και θα βρεθούν κι άλλοι στον δρόμο μου που σε πολύ δύσκολους καιρούς για μένα με μεγάλα προσωπικά και οικονομικά κόστη με προέτρεπαν και μου έλεγαν : "Πρέπει να πουλήσεις την μηχανή. Μεγάλωσες πιά. Είναι σωστό με τρία παιδιά να καβαλάς ακόμα μοτοσυκλέτα ; Είσαι κοτζάμ άνθρωπος πια οικογενειάρχης, κλπ κλπ".
Εδώ και αρκετά χρόνια όπως είπα και παραπάνω σε ανάλογες συζητήσεις (που όσο μπορώ τις αποφεύγω) το μόνο πού κάνω είναι να μην απαντώ. Απλά συνήθως κουνάω το κεφάλι μου συγκαταβατικά και τους χαμογελώ κοιτώντας τους.
Ελπίζω ότι ο Πανάγαθος Θεούλης να μ αφήσει για κάποια χρόνια ακόμη να μιλάω, να τραγουδάω, να βρίζω, να χαμογελάω πάντα όμως μέσα στο κράνος μου.....
