esel
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 17.176
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
- Μοτοσυκλέτα
- BMW GS1200 ADV LC
- Όνομα
- Στελιος Τζιανετοπουλος
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
ΛΕΣΧΕΣ ή Σύλλογοι Μοτοσυκλετιστών;
Ας το πάρουμε απ την αρχή για μην μπερδευτούμε.. ΣΥΛΛΟΓΟΣ είναι μια ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ συλλογικότητα προσώπων, με σκοπό την επίτευξη ενός σκοπού ή την προώθηση μιας ιδέας. Υπακούει σε κανόνες και περιορισμούς που απορρέουν από ένα επίσημο καταστατικό και αρμόδια όργανα. Με αυτήν την έννοια υπάρχουν επαγγελματικοί σύλλογοι, επιστημονικοί, συντεχνιακοί αλλά ακόμα και τα πολιτικά κόμματα , δεν είναι παρά σύλλογοι προώθησης πολιτικών ιδεών. Αντίθετα ΛΕΣΧΗ είναι μια συλλογικότητα , με κοινό όμως συνδετικό άξονα μια ιδιότητα, (ή πρώην ιδιότητα) ή μια ιδιαίτερη ενασχόληση (χόμπι) με κύριο και αποκλειστικό σκοπό την ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ και τη δημιουργία μιας καλής συντροφιάς. Ακριβώς για αυτό το λόγο, εμφανίζουν μια ανάλογη χαλαρότητα στον οργανωτικό-πειθαρχικό τους τομέα. (Παράδειγμα: Οι Λέσχες αξιωματικών του στρατού, για να πάρουμε μια ακραία περίπτωση, είναι ο μόνος χώρος που ένας ανθυπολοχαγός μπορεί να μη σηκωθεί να χαιρετήσει το στρατηγό, χωρίς να τιμωρηθεί γι αυτό !!! ) Επίσης ανάλογα με το είδος της λέσχης , δημιουργείται και ένας ενιαίος κανόνας συμπεριφοράς κοινά αποδεκτός, μια ιδιαίτερη κουλτούρα με άλλα λόγια. Οι Λέσχες ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΩΝ , συγκεντρώνουν στους κόλπους τους ανθρώπους με κάποια πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Πέρα από τη λατρεία της μοτοσυκλέτας, την αγάπη για τα ταξίδια και το δρόμο, το οποίον βιώνουν καθημερινά , ο τυπικός μηχανόβιος, όπως τουλάχιστον τον έχει διαμορφώσει η ιστορία και η κουλτούρα του θεσμού, είναι ριψοκίνδυνος (χωρίς να παύει να είναι προσεκτικός), αντικομφορμιστής ( το μοτοσυκλετιστικό μπουφάν του είναι η «στολή» του) αυθόρμητος , με χιούμορ, με λίγα λόγια άνθρωπος της ΠΑΡΕΑΣ . Την παρέα και ίσως μια παγωμένη μπύρα , χρειάζεται για να αποσυμπιεστεί από τον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης. Όπως επέλεξε τη μοτοσυκλέτα για να νοιώθει το αέρα της ελευθερίας να τον χτυπά, έτσι επέλεξε και τη Λέσχη του : Για να νοιώθει χαλαρός, άνετος και ελεύθερος! Αν τυχόν μια λέσχη, μετατραπεί σε «καθωσπρέπει» Σύλλογο, με κανόνες που δεν ταιριάζουν στη χαλαρή μοτοσυκλετιστική κουλτούρα και τη μετατρέπουν σε συγκεντρωτικό κλειστό όργανο , με κανόνες που στην τελική δεν εμπνέουν αλλά επιβάλλονται τότε παύει νε επιτελεί το ρόλο της. Οι μόνοι κανόνες που πρέπει να επιβάλλονται «δια ροπάλου» σε μια μοτοσυκλετιστική λέσχη , είναι οι κανόνες οδηγικής ασφαλείας. Η λέσχη πρέπει να αναπνέει ελεύθερα. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάθε καλή ΠΑΡΕΑ. Να ακούγονται όλες οι απόψεις ,η κριτική να διατυπώνεται ΑΝΟΙΧΤΑ, γιατί μόνο έτσι γίνονται «οι καλοί λογαριασμοί». Τα όργανα και οι υπεύθυνοι ,αναλαμβάνουν ένα καθήκον , γνωρίζοντας πολύ καλά ότι το κάνουν γιατί απλά «το γουστάρουν». Ο μοναδικός μισθός και το «παράσημο» που θα τους αποδοθεί, θα είναι η αγάπη και η αναγνώριση, που δεν θα την ακούσουν ίσως ποτέ, όμως θα τη δουν στα μάτια των άλλων… Ακόμα πρέπει να αντέχουν την κριτική και τελικά να την αποδέχονται. Αυτή, θα τους κάνει ακόμα καλύτερους κι έτσι θα έρθει η τελική ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ των κόπων τους. Γιατί οι «πνιγμένες φωνές», που δεν ακούγονται, μετατρέπονται σε ηχηρές αποχωρήσεις για τις οποίες αργότερα όλοι διερωτώνται γιατί και πως συνέβησαν. Στη Λέσχη ο καθένας έχει βρει και ένα διαφορετικό λόγο για να παραμένει: Όμως όλοι , μα όλοι επιθυμούν ένα κοινό ζητούμενο: Το ξέδωμα και την αποσυμπίεση από την καθημερινότητα, μέσα από τον μοτοσυκλετισμό.. Αυτό ας υπηρετηθεί.
απο τον φιλο μας gelande strasse
Ας το πάρουμε απ την αρχή για μην μπερδευτούμε.. ΣΥΛΛΟΓΟΣ είναι μια ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ συλλογικότητα προσώπων, με σκοπό την επίτευξη ενός σκοπού ή την προώθηση μιας ιδέας. Υπακούει σε κανόνες και περιορισμούς που απορρέουν από ένα επίσημο καταστατικό και αρμόδια όργανα. Με αυτήν την έννοια υπάρχουν επαγγελματικοί σύλλογοι, επιστημονικοί, συντεχνιακοί αλλά ακόμα και τα πολιτικά κόμματα , δεν είναι παρά σύλλογοι προώθησης πολιτικών ιδεών. Αντίθετα ΛΕΣΧΗ είναι μια συλλογικότητα , με κοινό όμως συνδετικό άξονα μια ιδιότητα, (ή πρώην ιδιότητα) ή μια ιδιαίτερη ενασχόληση (χόμπι) με κύριο και αποκλειστικό σκοπό την ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ και τη δημιουργία μιας καλής συντροφιάς. Ακριβώς για αυτό το λόγο, εμφανίζουν μια ανάλογη χαλαρότητα στον οργανωτικό-πειθαρχικό τους τομέα. (Παράδειγμα: Οι Λέσχες αξιωματικών του στρατού, για να πάρουμε μια ακραία περίπτωση, είναι ο μόνος χώρος που ένας ανθυπολοχαγός μπορεί να μη σηκωθεί να χαιρετήσει το στρατηγό, χωρίς να τιμωρηθεί γι αυτό !!! ) Επίσης ανάλογα με το είδος της λέσχης , δημιουργείται και ένας ενιαίος κανόνας συμπεριφοράς κοινά αποδεκτός, μια ιδιαίτερη κουλτούρα με άλλα λόγια. Οι Λέσχες ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΩΝ , συγκεντρώνουν στους κόλπους τους ανθρώπους με κάποια πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Πέρα από τη λατρεία της μοτοσυκλέτας, την αγάπη για τα ταξίδια και το δρόμο, το οποίον βιώνουν καθημερινά , ο τυπικός μηχανόβιος, όπως τουλάχιστον τον έχει διαμορφώσει η ιστορία και η κουλτούρα του θεσμού, είναι ριψοκίνδυνος (χωρίς να παύει να είναι προσεκτικός), αντικομφορμιστής ( το μοτοσυκλετιστικό μπουφάν του είναι η «στολή» του) αυθόρμητος , με χιούμορ, με λίγα λόγια άνθρωπος της ΠΑΡΕΑΣ . Την παρέα και ίσως μια παγωμένη μπύρα , χρειάζεται για να αποσυμπιεστεί από τον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης. Όπως επέλεξε τη μοτοσυκλέτα για να νοιώθει το αέρα της ελευθερίας να τον χτυπά, έτσι επέλεξε και τη Λέσχη του : Για να νοιώθει χαλαρός, άνετος και ελεύθερος! Αν τυχόν μια λέσχη, μετατραπεί σε «καθωσπρέπει» Σύλλογο, με κανόνες που δεν ταιριάζουν στη χαλαρή μοτοσυκλετιστική κουλτούρα και τη μετατρέπουν σε συγκεντρωτικό κλειστό όργανο , με κανόνες που στην τελική δεν εμπνέουν αλλά επιβάλλονται τότε παύει νε επιτελεί το ρόλο της. Οι μόνοι κανόνες που πρέπει να επιβάλλονται «δια ροπάλου» σε μια μοτοσυκλετιστική λέσχη , είναι οι κανόνες οδηγικής ασφαλείας. Η λέσχη πρέπει να αναπνέει ελεύθερα. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάθε καλή ΠΑΡΕΑ. Να ακούγονται όλες οι απόψεις ,η κριτική να διατυπώνεται ΑΝΟΙΧΤΑ, γιατί μόνο έτσι γίνονται «οι καλοί λογαριασμοί». Τα όργανα και οι υπεύθυνοι ,αναλαμβάνουν ένα καθήκον , γνωρίζοντας πολύ καλά ότι το κάνουν γιατί απλά «το γουστάρουν». Ο μοναδικός μισθός και το «παράσημο» που θα τους αποδοθεί, θα είναι η αγάπη και η αναγνώριση, που δεν θα την ακούσουν ίσως ποτέ, όμως θα τη δουν στα μάτια των άλλων… Ακόμα πρέπει να αντέχουν την κριτική και τελικά να την αποδέχονται. Αυτή, θα τους κάνει ακόμα καλύτερους κι έτσι θα έρθει η τελική ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ των κόπων τους. Γιατί οι «πνιγμένες φωνές», που δεν ακούγονται, μετατρέπονται σε ηχηρές αποχωρήσεις για τις οποίες αργότερα όλοι διερωτώνται γιατί και πως συνέβησαν. Στη Λέσχη ο καθένας έχει βρει και ένα διαφορετικό λόγο για να παραμένει: Όμως όλοι , μα όλοι επιθυμούν ένα κοινό ζητούμενο: Το ξέδωμα και την αποσυμπίεση από την καθημερινότητα, μέσα από τον μοτοσυκλετισμό.. Αυτό ας υπηρετηθεί.
απο τον φιλο μας gelande strasse
