Δεν μας βγαίνουν φέτος για εξωτερικό, να πάμε κάπου κοντά για κάνα τριήμερο μόνο
Αυτές οι σκέψεις έπαιζαν στο μυαλό από τον Σεπτέμβριο, να πάμε ένα τριήμερο κάπου άλλα που;
Που;
Και τότε, ήρθε η ιδέα!
Βωβούσα και πέρασμα Μπάρου
Βρήκαμε δρόμους, διαδρομές και ο χειμώνας πέρασε με την προσμονή του ταξιδιού.
Παρασκευή 19/7 η χοντρή πήρε μπροστά με κατεύθυνση την Άρτα.
Η Άρτα μπήκε στον δρόμο γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι προηγούνται από τα μέρη και τις βόλτες και εκεί ζούνε φίλοι που τους νιώθεις σαν αδέρφια, οπότε δεν υπήρχε άλλη σκέψη.
Αναχώρηση, πήξιμο στην Αττική Οδό, κίνηση μέχρι την διασταύρωση για Τρίπολη, στάση για Βενζίνη στον Ψαθόπυργο και βουρ για επάνω οπού μας περίμεναν παγωμένες μπύρες.
Αγκαλιές, κουβέντα, μπύρες και μεζέδες, όση ώρα και να περάσει δεν σου φτάνει αλλά κάποια στιγμή πρέπει να ξεκουραστούμε
Αποχαιρετάμε τους φίλους, μέχρι την επόμενη αδέρφια
Σάββατο πρωί , παίρνουμε πρωινό, πίνουμε καφέα και εμπρός για τον πρώτο μεγάλο στόχο, την ζεστή κοιλάδα.
Εθνική μέχρι την διασταύρωση για ανατολικό Ζαγόρι και μετά αρχίζουμε να μπαίνουμε στα όμορφα χωριά.
Γεφύρια, ποταμιά, δέντρα, μυρωδιές παντού
Βαθιά ανάσα να καλύψουν το καυσαέριο και ανεβαίνουμε προς Βωβούσα, περνάμε Τρίστενο, Γρεβενιτη, Φλαμπουραρι, ευχαριστιόμαστε διαδρομή και στρίβουμε προς Βωβούσα.
Το δάσος ψηλώνει, ψυχή δεν κυκλοφορεί, το μόνο που ακούγεται είναι ο ήχος του μποξέρ και της φύσης.
Φτάνουμε στο καταφύγιο, πίνουμε καφέ, κάνουμε την βόλτα μας διπλά στον Αώο και ξανά πάνω στην χοντρή και πάμε για το χωριό.
Όμορφο χωριό, αλλά πάρα πολύ κόσμο καθώς είχε ένα Φεστιβάλ.
Αράζουμε, συνεχίζουμε να μαζεύουμε ήχους και εικόνες, τρώμε κάτι ελαφρύ και εμπρός για την τεχνητή λίμνη Αώου.
Μετά το Φλαμπουραρι μπαίνουμε σε έναν δρόμο που εμφανώς δεν χρησιμοποιείται και η φύση σιγά σιγά ξαναπαίρνει την θέση της.
Στάση στο φράγμα, δρόμο προς Χρυσοβίτσα με κατεύθυνση τους Καλαρρύτες όπου θα διανυκτερεύαμε με σκοπό να περάσουμε τον Μπάρο την επόμενη μέρα.
Φτάνουμε, κουβαλάμε βαλίτσες μέχρι τον ξενώνα (καθώς στο χωριό δεν επιτρέπονται να μπουν μηχανές και αυτοκίνητα), ξεκούραση, μια βόλτα για φαγητό και μπυρίτσα και επιστροφή για ύπνο.
Ξημερώνει μια πεντακάθαρή Κυριακη, πρωινό και πάμε να ανεβούμε τον Μπαρο, άντε να δούμε θα τα καταφερουμε αυτή την φορά;
Ήδη έχουν προηγηθεί 2 προσπάθειες αλλά την μια άνοιξαν οι ουρανοί και έριχνε καρέκλες και την άλλη είχε κατολίσθηση και δεν περνούσε.
Σήμερα όμως, το μπεμβέ νίκησε, στάση στο σημείο που χωρίζει προς Ματσούκι και Χαλίκι για μια αναμνηστική φωτογραφία και πάμε προς Καλαμπάκα.
Δροσιά που όμως όσο κατεβαίνουμε μειώνεται, στροφές, την σύντροφο σου και την μηχανή σου, τι άλλο να ζητήσεις.
Κατεύθυνση προς Καλαμπάκα, μια στάση στην Ιερά Μονή Τίμιου Σταυρού Δολιανών Ασπροποτάμου με τους δεκατρείς τρούλους του, φαγητό στην πάντα εντυπωσιακή Καλαμπάκα με θεά τα Μετέωρα και εμπρός για επιστροφή καθώς η επόμενη είναι εργάσιμη.
1.100 χιλιομετράκια, ένα ζευγάρι, ένα τριβάλιτσο μπεμβε και πολλές πινέζες που βγήκανε από τον χάρτη των σημείων που πρέπει να επισκεφτούμε.
Άντε στα επόμενα
Αυτές οι σκέψεις έπαιζαν στο μυαλό από τον Σεπτέμβριο, να πάμε ένα τριήμερο κάπου άλλα που;
Που;
Και τότε, ήρθε η ιδέα!
Βωβούσα και πέρασμα Μπάρου
Βρήκαμε δρόμους, διαδρομές και ο χειμώνας πέρασε με την προσμονή του ταξιδιού.
Παρασκευή 19/7 η χοντρή πήρε μπροστά με κατεύθυνση την Άρτα.
Η Άρτα μπήκε στον δρόμο γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι προηγούνται από τα μέρη και τις βόλτες και εκεί ζούνε φίλοι που τους νιώθεις σαν αδέρφια, οπότε δεν υπήρχε άλλη σκέψη.
Αναχώρηση, πήξιμο στην Αττική Οδό, κίνηση μέχρι την διασταύρωση για Τρίπολη, στάση για Βενζίνη στον Ψαθόπυργο και βουρ για επάνω οπού μας περίμεναν παγωμένες μπύρες.
Αγκαλιές, κουβέντα, μπύρες και μεζέδες, όση ώρα και να περάσει δεν σου φτάνει αλλά κάποια στιγμή πρέπει να ξεκουραστούμε
Αποχαιρετάμε τους φίλους, μέχρι την επόμενη αδέρφια
Σάββατο πρωί , παίρνουμε πρωινό, πίνουμε καφέα και εμπρός για τον πρώτο μεγάλο στόχο, την ζεστή κοιλάδα.
Εθνική μέχρι την διασταύρωση για ανατολικό Ζαγόρι και μετά αρχίζουμε να μπαίνουμε στα όμορφα χωριά.
Γεφύρια, ποταμιά, δέντρα, μυρωδιές παντού
Βαθιά ανάσα να καλύψουν το καυσαέριο και ανεβαίνουμε προς Βωβούσα, περνάμε Τρίστενο, Γρεβενιτη, Φλαμπουραρι, ευχαριστιόμαστε διαδρομή και στρίβουμε προς Βωβούσα.
Το δάσος ψηλώνει, ψυχή δεν κυκλοφορεί, το μόνο που ακούγεται είναι ο ήχος του μποξέρ και της φύσης.
Φτάνουμε στο καταφύγιο, πίνουμε καφέ, κάνουμε την βόλτα μας διπλά στον Αώο και ξανά πάνω στην χοντρή και πάμε για το χωριό.
Όμορφο χωριό, αλλά πάρα πολύ κόσμο καθώς είχε ένα Φεστιβάλ.
Αράζουμε, συνεχίζουμε να μαζεύουμε ήχους και εικόνες, τρώμε κάτι ελαφρύ και εμπρός για την τεχνητή λίμνη Αώου.
Μετά το Φλαμπουραρι μπαίνουμε σε έναν δρόμο που εμφανώς δεν χρησιμοποιείται και η φύση σιγά σιγά ξαναπαίρνει την θέση της.
Στάση στο φράγμα, δρόμο προς Χρυσοβίτσα με κατεύθυνση τους Καλαρρύτες όπου θα διανυκτερεύαμε με σκοπό να περάσουμε τον Μπάρο την επόμενη μέρα.
Φτάνουμε, κουβαλάμε βαλίτσες μέχρι τον ξενώνα (καθώς στο χωριό δεν επιτρέπονται να μπουν μηχανές και αυτοκίνητα), ξεκούραση, μια βόλτα για φαγητό και μπυρίτσα και επιστροφή για ύπνο.
Ξημερώνει μια πεντακάθαρή Κυριακη, πρωινό και πάμε να ανεβούμε τον Μπαρο, άντε να δούμε θα τα καταφερουμε αυτή την φορά;
Ήδη έχουν προηγηθεί 2 προσπάθειες αλλά την μια άνοιξαν οι ουρανοί και έριχνε καρέκλες και την άλλη είχε κατολίσθηση και δεν περνούσε.
Σήμερα όμως, το μπεμβέ νίκησε, στάση στο σημείο που χωρίζει προς Ματσούκι και Χαλίκι για μια αναμνηστική φωτογραφία και πάμε προς Καλαμπάκα.
Δροσιά που όμως όσο κατεβαίνουμε μειώνεται, στροφές, την σύντροφο σου και την μηχανή σου, τι άλλο να ζητήσεις.
Κατεύθυνση προς Καλαμπάκα, μια στάση στην Ιερά Μονή Τίμιου Σταυρού Δολιανών Ασπροποτάμου με τους δεκατρείς τρούλους του, φαγητό στην πάντα εντυπωσιακή Καλαμπάκα με θεά τα Μετέωρα και εμπρός για επιστροφή καθώς η επόμενη είναι εργάσιμη.
1.100 χιλιομετράκια, ένα ζευγάρι, ένα τριβάλιτσο μπεμβε και πολλές πινέζες που βγήκανε από τον χάρτη των σημείων που πρέπει να επισκεφτούμε.
Άντε στα επόμενα
