- Δημοσιεύσεις
- 26.420
- Ηλικία
- 62
- Περιοχή
- Αγρινιο
- Μοτοσυκλέτα
-
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
- Όνομα
- ΜΙΧΑΛΗΣ
- Περιοχή
- ΑΓΡΙΝΙΟ
Moto Morini: Μια πλούσια ιστορία
Η Ιταλία έχει την δική της πλούσια μοτοσυκλετιστική ιστορία που σήμερα ουσιαστικά συνεχίζουν η Ducati (η οποία όμως ήδη πέρασε σε γερμανικά χέρια) και ο όμιλος Piaggio (που υπό την σκέπη του μάζεψε όσες περισσότερες ιταλικές φίρμες μπόρεσε). Ξεχωριστή θέση στην ιταλική εγκυκλοπαίδεια της μοτοσυκλέτας κατέχει η MotoMorini. Μια εταιρεία συνιφασμένη με το ιταλικό ταπεραμέντο, την γρήγορη οδήγηση και το απόλυτο φινίρισμα. Η πραγματική της αρχή προσδιορίζεται στις 22 Δεκεμβρίου 1898, ημερομηνία γέννησης του AlfonsoMorini, στην Μπολόνια.
Ο Alfonso μεγάλωσε στην περίοδο που τα μηχανοκίνητα ποδήλατα είχαν αρχίσει να εξαπλώνονται στην αναπτυγμένη υφήλιο και οι δρόμοι της Ιταλίας έσφυζαν από την πρώτη μηχανοκίνητη δράση. Σε ηλικία 16 ετών είχε ήδη αποκτήσει έναν χώρο σαν συνεργείο όπου επισκεύαζε τα μοτοποδήλατα της εποχής, κάτι που όμως διακόπηκε σύντομα από την έναρξη του α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Μπορεί να διακόπηκε η εξέλιξη του συνεργείου εξαιτίας του πολέμου, όχι όμως και η σχέση του με τα δίτροχα αφού κατατάχθηκε στην 8η Μοτοσυκλετιστική Μονάδα της Πάντοβα. Την θητεία του κατά την διάρκεια του πολέμου την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο κερδίζοντας σημαντική γνώση πάνω στους κινητήρες και στην τεχνολογία των μοτοσυκλετών.
Μετά την λήξη του πολέμου συνέχισε να επισκευάζει μοτοσυκλέτες και η φήμη του ως μηχανικός είχε αρχίσει να εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ιταλία. Το 1925 ο MarioMazzetti που είχε σημαντική εμπλοκή με τους αγώνες, πρόσεξε την ποιότητα της δουλειάς του AlfonsoMorini και του ζήτησε να του φτιάξει με δικιά του χρηματοδότηση μια μοτοσυκλέτα δίχρονη 125cc αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση. Το MM125 ήταν το πρώτο μηχανάκι που σχεδίασε ο Morini από λευκό χαρτί, το κατασκεύασε και το έτρεξε ο ίδιος σε αγώνες με απόλυτη επιτυχία. Οι δύο τους σαν ομάδα MM γνώρισαν μεγάλες επιτυχίες κατακτώντας έξι ρεκόρ στην φημισμένη πίστα της Monza κατά τη διάρκεια του GrandPrix των Εθνών.
Η ομάδα δούλευε τέλεια, οι επιτυχίες και τα βάθρα τους άνοιγαν συνέχεια την όρεξη. Ο Morini θέλοντας να ανεβάσει τον πήχη ακόμη περισσότερο, αποφασίζει να σχεδιάσει έναν παντελώς νέο δίχρονο κινητήρα 175cc, με πολλές καινοτομίες και κατά κοινή ομολογία μπροστά από την εποχή του. Γεννιέται λοιπόν το ΜΜ175 που το 1933 βάζει την ΜΜ στο πάνθεον των παγκοσμίων ρεκόρ ταχύτητας με 162χλμ/ώρα.
Το 1937 τα δύο Μ της MoriniMazzetti χωρίζουν, η φήμη όμως της ομάδας είναι μεγάλη και παρά το γεγονός ότι ο καθένας πήρε το δρόμο του, υπήρχαν προτάσεις συνεργασίας και για τους δύο. Ο Morini τότε αλλάζει παντελώς την επιχειρηματική του δράση, εγκαταλείπει τα δίτροχα και τους αγώνες και εστιάζει στην κατασκευή 350cc και 500cc τρίτροχων οχημάτων. Ήταν η εποχή που για πρώτη φορά σαν φίρμα ακούγεται το όνομα ‘MotoMorini’ σε οχήματα παραγωγής. Η Ιταλική κυβέρνηση ενθάρρυνε και χρηματοδοτούσε την κατασκευή και πώληση των τρίτροχων οχημάτων εργαλείων δουλειάς όπως του Morini. Με κρατική επιχορήγηση σχεδίασε το φημισμένο MotoMoriniM610 το οποίο ήταν ένα από τα πιο προηγμένα οχήματα της εποχής παρουσιάζοντας για πρώτη φορά το αρθρωτό ημιαξόνιο.
Το εργοστάσιο του Morini πήγαινε αρκετά καλά και οι πωλήσεις των τρίτροχων έδειχναν να έχουν προοπτική, καθώς ήταν εργαλεία σκληρής χρήσης, σχετικά οικονομικά στην κτήση και την συντήρηση και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ακόμη και σαν οικογενειακά οχήματα μεταφοράς. Ο β΄ παγκόσμιος πόλεμος όμως διέκοψε την παραγωγή των Morini, επιτάχθηκε το εργοστάσιο από την Ιταλική κυβέρνηση και υποχρεώθηκε η εταιρεία να κατασκευάζει αεροναυτικά υλικά. Το εργοστάσιο ανατινάχθηκε και καταστράφηκε εξ ολοκλήρου από τις συμμαχικές δυνάμεις το 1943.
Μετά το τέλος του πολέμου, το 1946 και έχοντας εξασφαλίσει χρηματοδότες για μια νέα προσπάθεια χάριν της προπολεμικής του φήμης ως σχεδιαστής και μηχανικός, στήνει νέο εργοστάσιο με έδρα το ViaBerti στην Μπολόνια. Η πρώτη μεταπολεμική κατασκευή της Morini είναι δίτροχη, sport και έχει εμφανείς αγωνιστικές φιλοδοξίες. Η Τ125, μια τριτάχυτη, μονοκύλινδρη, δίχρονη, μεσουράνησε σε όλους τους αγώνες ελαφρών μοτοσυκλετών από το 1947 έως το 1952, σε ιταλικό και διεθνές επίπεδο ανταγωνισμού. Με οδηγούς τους RaffaeleAberti και EmilioMendogni απέκτησε η Morini μια ιδιαίτερη σχέση με το 1ο σκαλί του βάθρου.
Το 1953 ξεκινάει η παραγωγή ενός τετράχρονου κινητήρα 175cc. Ο κινητήρας αυτός αποτέλεσε την βάση για πλήθος από διάφορα μοντέλα τα επόμενα χρόνια. Ο κόσμος λάτρεψε τον συγκεκριμένο κινητήρα λόγω της απλότητάς του και της αξεπέραστης για τα δεδομένα της εποχής αξιοπιστίας του. Σε πρώτη φάση κυκλοφορούν δύο μοντέλα. Το Turismo και το Settebello. Το Settebello συνεχίζοντας την αγωνιστική δράση του Τ125, κέρδισε σε πολλούς αγώνες στην Ευρώπη, καταξίωσε το όνομα του ιταλικού εργοστασίου και οι επιτυχίες του στερέωσαν για τα καλά το αγωνιστικό υπόβαθρο της MotoMorini.
Την επόμενη χρονιά, το 1954, κυκλοφορούν το 175 GrandTurismo, to 175 Settebello και το 175 Rebello. Το Seteebelo και το Rebello κερδίζουν γρήγορα την φήμη των τέλειων μοτοσυκλετών, αποκτούν μυθικό status και αξιοσημείωτη ζήτηση, τόσο για μη επαγγελματική αγωνιστική όμως χρήση όσο και για πολιτική. Τo 1955 φαινόταν ότι το Rebello ήταν απλώς ανίκητο. Κερδίζοντας σε μια σειρά Ιταλικών αγώνων και κατακτώντας κορυφαίες διακρίσεις και ολοκληρωτικές νίκες σε όλους σχεδόν τους αγώνες αντοχής μεγάλων αποστάσεων, γίνεται ο πιο αξιόπιστος αγωνιστικός δίτροχος μύθος της δεκαετίας του ’50.
Η φήμη εξαπλώνεται, η ζήτηση αυξάνεται, οι σχεδιαστές δουλεύουν ακατάπαυστα, το εργοστάσιο γνωρίζει ημέρες δόξας και αμέσως μπαίνουν στην παραγωγή ακόμη δύο επιτυχημένα μοντέλα των 175cc το 175 Supersport και το 175 Briscola.
Συνεχιζεται....
Η Ιταλία έχει την δική της πλούσια μοτοσυκλετιστική ιστορία που σήμερα ουσιαστικά συνεχίζουν η Ducati (η οποία όμως ήδη πέρασε σε γερμανικά χέρια) και ο όμιλος Piaggio (που υπό την σκέπη του μάζεψε όσες περισσότερες ιταλικές φίρμες μπόρεσε). Ξεχωριστή θέση στην ιταλική εγκυκλοπαίδεια της μοτοσυκλέτας κατέχει η MotoMorini. Μια εταιρεία συνιφασμένη με το ιταλικό ταπεραμέντο, την γρήγορη οδήγηση και το απόλυτο φινίρισμα. Η πραγματική της αρχή προσδιορίζεται στις 22 Δεκεμβρίου 1898, ημερομηνία γέννησης του AlfonsoMorini, στην Μπολόνια.
Ο Alfonso μεγάλωσε στην περίοδο που τα μηχανοκίνητα ποδήλατα είχαν αρχίσει να εξαπλώνονται στην αναπτυγμένη υφήλιο και οι δρόμοι της Ιταλίας έσφυζαν από την πρώτη μηχανοκίνητη δράση. Σε ηλικία 16 ετών είχε ήδη αποκτήσει έναν χώρο σαν συνεργείο όπου επισκεύαζε τα μοτοποδήλατα της εποχής, κάτι που όμως διακόπηκε σύντομα από την έναρξη του α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Μπορεί να διακόπηκε η εξέλιξη του συνεργείου εξαιτίας του πολέμου, όχι όμως και η σχέση του με τα δίτροχα αφού κατατάχθηκε στην 8η Μοτοσυκλετιστική Μονάδα της Πάντοβα. Την θητεία του κατά την διάρκεια του πολέμου την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο κερδίζοντας σημαντική γνώση πάνω στους κινητήρες και στην τεχνολογία των μοτοσυκλετών.
Μετά την λήξη του πολέμου συνέχισε να επισκευάζει μοτοσυκλέτες και η φήμη του ως μηχανικός είχε αρχίσει να εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ιταλία. Το 1925 ο MarioMazzetti που είχε σημαντική εμπλοκή με τους αγώνες, πρόσεξε την ποιότητα της δουλειάς του AlfonsoMorini και του ζήτησε να του φτιάξει με δικιά του χρηματοδότηση μια μοτοσυκλέτα δίχρονη 125cc αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση. Το MM125 ήταν το πρώτο μηχανάκι που σχεδίασε ο Morini από λευκό χαρτί, το κατασκεύασε και το έτρεξε ο ίδιος σε αγώνες με απόλυτη επιτυχία. Οι δύο τους σαν ομάδα MM γνώρισαν μεγάλες επιτυχίες κατακτώντας έξι ρεκόρ στην φημισμένη πίστα της Monza κατά τη διάρκεια του GrandPrix των Εθνών.
Η ομάδα δούλευε τέλεια, οι επιτυχίες και τα βάθρα τους άνοιγαν συνέχεια την όρεξη. Ο Morini θέλοντας να ανεβάσει τον πήχη ακόμη περισσότερο, αποφασίζει να σχεδιάσει έναν παντελώς νέο δίχρονο κινητήρα 175cc, με πολλές καινοτομίες και κατά κοινή ομολογία μπροστά από την εποχή του. Γεννιέται λοιπόν το ΜΜ175 που το 1933 βάζει την ΜΜ στο πάνθεον των παγκοσμίων ρεκόρ ταχύτητας με 162χλμ/ώρα.
Το 1937 τα δύο Μ της MoriniMazzetti χωρίζουν, η φήμη όμως της ομάδας είναι μεγάλη και παρά το γεγονός ότι ο καθένας πήρε το δρόμο του, υπήρχαν προτάσεις συνεργασίας και για τους δύο. Ο Morini τότε αλλάζει παντελώς την επιχειρηματική του δράση, εγκαταλείπει τα δίτροχα και τους αγώνες και εστιάζει στην κατασκευή 350cc και 500cc τρίτροχων οχημάτων. Ήταν η εποχή που για πρώτη φορά σαν φίρμα ακούγεται το όνομα ‘MotoMorini’ σε οχήματα παραγωγής. Η Ιταλική κυβέρνηση ενθάρρυνε και χρηματοδοτούσε την κατασκευή και πώληση των τρίτροχων οχημάτων εργαλείων δουλειάς όπως του Morini. Με κρατική επιχορήγηση σχεδίασε το φημισμένο MotoMoriniM610 το οποίο ήταν ένα από τα πιο προηγμένα οχήματα της εποχής παρουσιάζοντας για πρώτη φορά το αρθρωτό ημιαξόνιο.
Το εργοστάσιο του Morini πήγαινε αρκετά καλά και οι πωλήσεις των τρίτροχων έδειχναν να έχουν προοπτική, καθώς ήταν εργαλεία σκληρής χρήσης, σχετικά οικονομικά στην κτήση και την συντήρηση και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ακόμη και σαν οικογενειακά οχήματα μεταφοράς. Ο β΄ παγκόσμιος πόλεμος όμως διέκοψε την παραγωγή των Morini, επιτάχθηκε το εργοστάσιο από την Ιταλική κυβέρνηση και υποχρεώθηκε η εταιρεία να κατασκευάζει αεροναυτικά υλικά. Το εργοστάσιο ανατινάχθηκε και καταστράφηκε εξ ολοκλήρου από τις συμμαχικές δυνάμεις το 1943.
Μετά το τέλος του πολέμου, το 1946 και έχοντας εξασφαλίσει χρηματοδότες για μια νέα προσπάθεια χάριν της προπολεμικής του φήμης ως σχεδιαστής και μηχανικός, στήνει νέο εργοστάσιο με έδρα το ViaBerti στην Μπολόνια. Η πρώτη μεταπολεμική κατασκευή της Morini είναι δίτροχη, sport και έχει εμφανείς αγωνιστικές φιλοδοξίες. Η Τ125, μια τριτάχυτη, μονοκύλινδρη, δίχρονη, μεσουράνησε σε όλους τους αγώνες ελαφρών μοτοσυκλετών από το 1947 έως το 1952, σε ιταλικό και διεθνές επίπεδο ανταγωνισμού. Με οδηγούς τους RaffaeleAberti και EmilioMendogni απέκτησε η Morini μια ιδιαίτερη σχέση με το 1ο σκαλί του βάθρου.
Το 1953 ξεκινάει η παραγωγή ενός τετράχρονου κινητήρα 175cc. Ο κινητήρας αυτός αποτέλεσε την βάση για πλήθος από διάφορα μοντέλα τα επόμενα χρόνια. Ο κόσμος λάτρεψε τον συγκεκριμένο κινητήρα λόγω της απλότητάς του και της αξεπέραστης για τα δεδομένα της εποχής αξιοπιστίας του. Σε πρώτη φάση κυκλοφορούν δύο μοντέλα. Το Turismo και το Settebello. Το Settebello συνεχίζοντας την αγωνιστική δράση του Τ125, κέρδισε σε πολλούς αγώνες στην Ευρώπη, καταξίωσε το όνομα του ιταλικού εργοστασίου και οι επιτυχίες του στερέωσαν για τα καλά το αγωνιστικό υπόβαθρο της MotoMorini.
Την επόμενη χρονιά, το 1954, κυκλοφορούν το 175 GrandTurismo, to 175 Settebello και το 175 Rebello. Το Seteebelo και το Rebello κερδίζουν γρήγορα την φήμη των τέλειων μοτοσυκλετών, αποκτούν μυθικό status και αξιοσημείωτη ζήτηση, τόσο για μη επαγγελματική αγωνιστική όμως χρήση όσο και για πολιτική. Τo 1955 φαινόταν ότι το Rebello ήταν απλώς ανίκητο. Κερδίζοντας σε μια σειρά Ιταλικών αγώνων και κατακτώντας κορυφαίες διακρίσεις και ολοκληρωτικές νίκες σε όλους σχεδόν τους αγώνες αντοχής μεγάλων αποστάσεων, γίνεται ο πιο αξιόπιστος αγωνιστικός δίτροχος μύθος της δεκαετίας του ’50.
Η φήμη εξαπλώνεται, η ζήτηση αυξάνεται, οι σχεδιαστές δουλεύουν ακατάπαυστα, το εργοστάσιο γνωρίζει ημέρες δόξας και αμέσως μπαίνουν στην παραγωγή ακόμη δύο επιτυχημένα μοντέλα των 175cc το 175 Supersport και το 175 Briscola.
Συνεχιζεται....
