Του κόσμου τα παράξενα

thanosgp

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
11.519
Ηλικία
52
Περιοχή
Τρίκαλα
Μοτοσυκλέτα
Τίγρης ξεδοντιασμένος 220 τελική
Όνομα
Θάνος
Περιοχή
Τρίκαλα
Κατέβα ρε τρολιαρη ,δουλευεις τους καρουμπαλοφόρους εδώ μέσα!
Σκιρτησαν από χαρά όλοι οι γερμανοτσολιάδες....

Στάλθηκε από το MI MAX μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Οι βοσκοί με τα ξυλοπόδαρα σε μια γαλλική κοινότητα



Σήμερα, μεγάλο μέρος του νομού Λαντ (Landes στα γαλλικά) στη νοτιοδυτική Γαλλία είναι δάσος. Για την ακρίβεια, είναι το μεγαλύτερο δάσος της χώρας. Όμως, πριν από έναν αιώνα -στα μισά του 19ου αιώνα, για την ακρίβεια- το τοπίο ήταν εντελώς διαφορετικό.

Αντί για την περιοχή καλυμμένη με πεύκα που είναι σήμερα, υπήρχε μια απέραντη έκταση βαλτώδους εδάφους, μέχρι εκεί που έβλεπε το μάτι. Για αιώνες, οι φτωχοί που ζούσαν εκεί -πολλοί από τους οποίους ήταν βοσκοί- βρήκαν ένα τρόπο ώστε να επιβιώσουν στο βαλτώδες και ανώμαλο τοπίο. Περπατούσαν σε ξυλοπόδαρα. Αυτό, επέτρεπε στους βοσκούς να κινούνται πιο άνετα μέσα στην ύπαιθρο, ειδικότερα μετά από έντονες βροχοπτώσεις.



Υπήρχαν όμως και άλλα πλεονεκτήματα με το να περπατούν με ξυλοπόδαρα. Για παράδειγμα, σκαρφαλωμένοι ψηλά, οι βοσκοί μπορούσαν να ελέγξουν τα κοπάδια των προβάτων τους -τα οποία ήταν πάρα πολλά, εκτιμάται ότι το 1850 υπήρχαν μεταξύ 900.000 και 1 ενός εκατομμυρίου πρόβατα στην περιοχή- και να προσέχουν για τυχόν κοπάδια λύκων. Επιπλέον, με τα ξυλοπόδαρα κάλυπταν μεγαλύτερες αποστάσεις σε μικρότερο χρονικό διάστημα (15 με 20 χιλιόμετρα ημερησίως).

Τα ξυλοπόδαρα -που αποκαλούνταν "tchangues", δηλαδή "μεγάλα πόδια"- ήταν κατασκευασμένα από ξύλο, είχαν ύψος περίπου 1,5 μέτρο και είχαν φαρδιά λουριά για να στηρίζουν τα πόδια. Το χαμηλότερο τμήμα, το οποίο άγγιξε το έδαφος, ήταν λίγο πιο πλατύ, πιο ανθεκτικό και κατασκευαζόταν από οστά προβάτων. Ο βοσκός είχε μαγκούρα για επιπλέον στήριξη, αλλά και για μπορεί να ανεβαίνει στα ξυλοπόδαρα. Είναι λογικό, η μαγκούρα χρησιμοποιούνταν και για να καθοδηγείται το κοπάδι. Στην πραγματικότητα, τα ξυλοπόδαρα ήταν τόσο σταθερά, που οι βοσκοί κατάφεραν να ζήσουν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους πάνω τους. Μερικοί ήταν τόσο επιδέξιοι με τα ξυλοπόδαρα που κατάφερναν να πλέξουν ενώ παρακολουθούσαν τα πρόβατά τους.


Βοσκός με ξυλοπόδαρα το 1908

Οι βοσκοί δεν ήταν οι μόνοι που είχαν αυτή την ικανότητα. Άντρες, γυναίκες και παιδιά ήταν όλοι επιδέξιοι με τα ξυλοπόδαρα. Γι' αυτό το σκοπό, εκπαιδεύονταν από μικρή ηλικία, μαθαίνοντας να εκτελούν κάποιες αρκετά δύσκολες φιγούρες ισορροπίας και επιδεξιότητας. Για παράδειγμα, οι γυναίκες μπορούσαν να κόψουν λουλούδια από το έδαφος, ή οι ταχυδρόμοι παρέδιδαν δέματα με ξυλοπόδαρα. Οι νοικοκυρές ψώνιζαν και κουτσομπόλευαν στις τοπικές αγορές πάνω σε ξυλοπόδαρα. Τα παιδιά έκαναν τα διάφορα θελήματα και πήγαιναν στο σχολείο με ξυλοπόδαρα.

Όλα αυτά άφηναν έκπληκτους τους επισκέπτες της περιοχής. Λέγεται ότι όταν το 1808 η Ιωσηφίνα (Joséphine Tascher de La Pagerie) -πρώτα σύζυγος στρατηγού της Γαλλικής Επανάστασης και μετά πρώτη σύζυγος του Ναπολέοντα Α'- Αυτοκράτειρα των Γάλλων επισκέφθηκε τη Λαντ για να συναντήσει τον Ναπολέοντα, την υποδέχτηκε μια ομάδα ανθρώπων σε ξυλοπόδαρα, οι οποίοι ήταν τόσο έμπειροι, που μπορούσαν και περπατούσαν δίπλα στα άλογα που έσερναν την πομπή της αυτοκράτειρας, κάτι που την διασκέδασε πολύ. Οι κυρίες της Αυλής που την συνόδευαν έριχναν κέρματα στο έδαφος και τους έβλεπαν να τσακώνονται ποιος θα τα μαζέψει, κάτι που οδηγούσε σε αστείες πτώσεις.


Inhabitants of the Landes, Jean Louis Gintrac (1808—1886), Museum of Fine Arts, Μπορντό

Ίσως το πιο εντυπωσιακό από όλα, συνέβη το 1891, όταν ο Sylvain Dornon περπάτησε από το Παρίσι μέχρι τη Μόσχα -μια απόσταση πάνω από 1.740 μίλια- με ξυλοπόδαρα. Το ταξίδι του διήρκεσε μόλις 58 ημέρες.

Όμως, μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, τα ξυλοπόδαρα -όπως και η εκτροφή προβάτων- σταμάτησε στην περιοχή, καθώς ο βάλτος αποστραγγίστηκε και αντικαταστάθηκε από φυτεία πεύκων (χρησιμοποιούνταν για την ρετσίνα και το ξύλο τους).


Ο Sylvain Dornon

Παρ' όλα αυτά, αυτή η απίστευτη δεξιοτεχνία δεν έχει σταματήσει πλήρως. Ακόμα σήμερα, στα τοπικά πανηγύρια, μπορεί κανείς να δει ντόπιους πάνω σε ξυλοπόδαρα.
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Το "White Christmas" ίσως είναι το πιο στενάχωρο τραγούδι των Χριστουγέννων


Irving Berlin και Ellen MacKay

Αυτές οι μέρες θύμιζαν στον συνθέτη Ίρβινγκ Μπέρλιν τον μικρό γιο του που πέθανε Ανήμερα των Χριστουγέννων το 1928.



Ο αργός, νοσταλγικός και σχεδόν μελαγχολικός τόνος του "White Christmas", γραμμένο από τον Ίρβινγκ Μπέρλιν (Irving Berlin), έρχεται σε αντίθεση με όλα τα χαρούμενα τραγούδια των ημερών.

Η Λίντα Λουίζ Έμμετ (Linda Emmett), μια από τις κόρες του Μπέρλιν, έχει να πει για το πιο δημοφιλή τραγούδι του πατέρα της, "Ξυπνάει αναμνήσεις, το χιόνι, την χριστουγεννιάτικη κάρτα, το έλκηθρο, τα καμπανάκια του έλκηθρου. Ξυπνάει αναμνήσεις και είναι απολύτως κοσμικό".

Το τραγούδι έχει παιχτεί ξανά και ξανά, τραγουδιέται από τον κόσμο ξανά και ξανά και το έχουν ερμηνεύσει πολλοί και διάφοροι καλλιτέχνες. Όμως, λίγα ξέρουμε για την προέλευσή του. Η Έμμετ πιστεύει ότι γράφτηκε το 1938 ή το '39. Ο Jody Rosen, συγγραφέας του βιβλίου για το "White Christmas," θεωρεί ότι ήταν τα Χριστούγεννα το 1937, όταν ο Μπέρλιν ήταν για πρώτη φορά μακριά από την οικογένειά του, ενώ ήταν στα γυρίσματα κάνοντας της ταινίας "Alexander's Ragtime Band", που πήρε το όνομά της από το ομότιτλο τραγούδι του Μπέρλιν του 1911.

Όμως, το πιο πιθανό συναίσθημα πίσω από το τραγούδι το καθιστά πιο θλιβερό.

Τα συναισθήματα του Μπέρλιν για τα Χριστούγεννα ήταν σίγουρα αμφιλεγόμενα. Ανήμερα των Χριστουγέννων του 1928 έζησε μια μεγάλη τραγωδία όταν πέθανε ο μόλις τριών εβδομάδων γιος του, ο Ίρβινγκ Μπέρλιν ο Νεότερος. Από τότε, κάθε Χριστούγεννα πήγαινε με τη σύζυγός του, Ελλίν Μακέι (Ellen MacKay), στον τάφο του γιου τους.

 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Η απίστευτη ιστορία της Juliane Koepcke, της έφηβης που έπεσε από ύψος 10.000 ποδιών και περπάτησε μέσα στην ζούγκλα για 11 ημέρες


Σκηνή από την ταινία του 1974 με θέμα την επιβίωση της Koepcke, "Miracles Still Happen" - πηγή

Η Juliane Koepcke ήταν η μοναδική που επέζησε από ένα αεροπορικό δυστύχημα στο Περού και περιπλανήθηκε 11 ημέρες μέσα στη ζούγκλα.

Όταν ανήμερα των Χριστουγέννων του 1971 η Juliane Koepcke επιβιβάστηκε στην πτήση 508 της LANSA. ούτε που είχε φανταστεί τι θα της συνέβαινε. Η 17χρονη ταξίδευε με τη μητέρα της από τη Λίμα, την πρωτεύουσα του Περού, στην πόλη Πουκάλπα στα ανατολικά, για να επισκεφτεί τον πατέρα της, ο οποίος εργαζόταν στο δάσος του Αμαζονίου.

Η Juliane Koepcke γεννήθηκε στη Λίμα στις 10 Οκτωβρίου του 1954. Και οι δύο γονείς της ήταν Γερμανοί ζωολόγοι οι οποίοι είχαν μετακομίσει στο Περού για να μελετήσουν τη άγρια ζωή. Η ίδια, μια ημέρα πριν από τη μοιραία πτήση, είχε λάβει το απολυτήριο λυκείου και σκόπευε να σπουδάσει ζωολογία.

Η συντριβή


Η Juliane Koepcke ενώ παραλαμβάνει το απολυτήριο λυκείου μόλις 24 ώρες πριν από το δυστύχημα.

Η πτήση ήταν διάρκειας μιας ώρας. Η Juliane, καθισμένη στην θέση της, απολάμβανε μια ήσυχη πτήση, μέχρι που σκούρα σύννεφα γέμισαν τον ουρανό και άρχισαν αναταράξεις.

Ξαφνικά, το αεροπλάνο βρέθηκε εν μέσω μιας τεράστιας καταιγίδας. Παντού γύρω υπήρχαν μαύρα σύννεφα και κεραυνοί, ένας από τους οποίους χτύπησε τον κινητήρα του αεροπλάνου. Αμέσως, το αεροπλάνο έγινε κομμάτια. "Αυτό που πραγματικά συνέβη είναι κάτι που μπορείτε μόνο να αναπαραστήσετε στο μυαλό σας", δήλωσε η Koepcke. Ακουγόντουσαν μόνο ουρλιαχτά και ο θόρυβος του κινητήρα, μέχρι που το μόνο που έφτανε στα αυτά της ήταν ο άνεμος.

Δεμένη ακόμα στο κάθισμά της, η Koepcke συνειδητοποίησε μόνο ότι βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση. Μετά από λίγο, λιποθύμησε. Έπεσε από ύψος 10.000 ποδιών μέσα στο τροπικό δάσος του Περού.

Με κάποιον τρόπο, επέζησε


Η Koepcke μπροστά από τα συντρίμμια του αεροπλάνου δυο δεκαετίες μετά

Με κάποιον παράξενο τρόπο, η Juliane επέζησε. Από την απίστευτη αυτή πτώση, έσπασε μια κλείδα της και είχε μια σχισμή στην γάμπα της. Και, για 11 μέρες θα περιπλανιόταν στην ζούγκλα προσπαθώντας να μείνει ζωντανή.

Όταν ξύπνησε το επόμενο πρωί, η διάσειση σε συνδυασμό με το σοκ που είχε υποστεί της επέτρεψαν να επεξεργαστεί μόνο τα βασικά. Είχε επιζήσει μιας συντριβής αεροπλάνου και δεν μπορούσε να δει καλά από το ένα μάτι. Έπειτα, λιποθύμησε ξανά. Χρειάστηκε μισή μέρα ώστε να συνέλθει.

Άρχισε να ψάχνει να βρει τη μητέρα της, αλλά μάταια. Μετά από τη διάσωσή της, έμαθε ότι και η μητέρα της είχε επιζήσει από την πτώση, αλλά πέθανε σύντομα λόγω των τραυμάτων της.

Στην αναζήτησή της για τη μητέρα της, η Juliane βρήκε μια μικρή πηγή. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ένιωθε μάλλον απελπισμένη, αλλά τότε θυμήθηκε κάποιες συμβουλές επιβίωσης που της είχε δώσει ο πατέρα της: Αν δεις νερό, ακολούθησε τη ροή του. Εκεί είναι ο πολιτισμός. "Ένα μικρό ρυάκι ρέει σε ένα μεγαλύτερο ποτάμι και αυτό σε ένα μεγαλύτερο και αυτό σε ένα ακόμα μεγαλύτερο, και τελικά θα βρεις βοήθεια".

Έτσι, ξεκίνησε το ταξίδι της, κάποιες φορές περπατώντας, άλλες κολυμπώντας. Την τέταρτη ημέρα, βρήκε τρεις νεκρούς επιβάτες της πτήσης της δεμένους στα καθίσματά τους. Από τους τρεις, η μια ήταν γυναίκα. Η Juliane, ελπίζοντας ότι ήταν η μητέρα της, την σκούντηξε. Μάταια. Μεταξύ των νεκρών υπήρχε και μια σακούλα με γλυκά. Αυτή θα ήταν η μοναδική της τροφή για τις υπόλοιπες ημέρες.

Κάποια στιγμή, είδε και άκουσε διασωστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα από πάνω της, αλλά δεν τα κατάφερε να τραβήξει την προσοχή τους. Το αεροπορικό δυστύχημα οδήγησε στη μεγαλύτερη έρευνα στην ιστορία του Περού, αλλά λόγω της πυκνότητας του δάσους, τα αεροσκάφη δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τα συντρίμμια του, πόσο δε μάλλον κάποιον άνθρωπο. Μετά από λίγες μέρες, η Juliane δεν τα άκουγε. Ήξερε πλέον ότι ήταν μόνη της στο να βρει βοήθεια.

Την ένατη ημέρα μέσα στο δάσος, η Juliane βρήκε μια καλύβα μέσα στο δάσος και και αποφάσισε να ξεκουραστεί. Οι σκέψεις της εκείνη τη στιγμή ήταν ότι προφανώς θα πέθαινε μόνη της μέσα στην ζούγκλα. Και τότε, άκουσε φωνές, πραγματικές φωνές, όχι της φαντασίας της. Μέσα στην καλύβα ζούσαν τρεις Περουβιανοί ιεραπόστολοι.

"Ο πρώτος που είδα έμοιαζε με άγγελο", είπε η Koepcke.

Δεν είχαν όμως και οι τρεις άντρες την ίδια αντίδραση για την Juliane. Ήταν ελαφρώς φοβισμένοι από αυτήν και, αρχικά, σκέφτηκαν ότι ίσως ήταν το πνεύμα του νερού που πίστευαν στην περιοχή, την Yemanjábut. Παρ' όλα αυτά, την άφησαν να μείνει και την επόμενη ημέρα την πήγαν με βάρκα σε ένα νοσοκομείο που υπήρχε σε μια κοντινή πόλη.

Όταν της περιποιήθηκαν τα τραύματά της, η Koepcke συνάντησε τον πατέρα της. Επίσης, βοήθησε τις αρχές να εντοπιστεί το αεροπλάνο, οι οποίες, μέσα σε λίγες, μπόρεσαν να βρουν και να ταυτοποιήσουν τα πτώματα.

Από τους 91 ανθρώπους που ήταν στο αεροπλάνο, μόνο η Juliane είχε επιβιώσει.

Λόγω του ότι τράβηξε αμέσως όλα τα φώτα της δημοσιότητας και ανακρίθηκε επανειλλημένα από την πολεμική αεροπορία και την αστυνομία, κατάφερε να θρηνήσει τη μητέρα της πολύ αργότερα. Ανέπτυξε μια φοβία για τα αεροπλάνα και για πολλά χρόνια μετά από την τραγωδία, είχε συνεχώς εφιάλτες.

Η ζωή μετά από την επιβίωση


πηγή

Η Koepcke σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο στο Κίελο της Γερμανίας, απ' όπου αποφοίτησε με τον τίτλο του διδάκτορα. Επέστρεψε στο Περού για να κάνει έρευνα στα θηλαστικά. Αργότερα παντρεύτηκε και πήρε το επίθετο του συζύγου της (Diller).

Το 1998, επέστρεψε στο μέρος της συντριβής του αεροπλάνου για το ντοκιμαντέρ "Wings of Hope" που είχε θέμα την απίστευτη ιστορία της. Κατά τη διάρκεια της πτήσης -μαζί με τον σκηνοθέτη Werner Herzog-, κάθισε ξανά στην ίδια θέση (19F). Βρήκε αυτή την εμπειρία θεραπευτική. Ήταν η πρώτη φορά που μπόρεσε να επικεντρωθεί στο περιστατικό από απόσταση και, με κάποιο τρόπο, είχε μια αίσθηση που ακόμα δεν είχε. Αυτή η εμπειρία, την ώθησε να γράψει τα απομνημονεύματά της με τίτλο "When I Fell From the Sky".

Παρά το ότι ξεπέρασε το τραύμα του περιστατικού, συνέχισε να την βασανίζει ένα ερώτημα: Γιατί ήταν η μοναδική που επέζησε;

Αυτό το ερώτημα συνεχίζει να την στοιχειώνει. "Πάντα θα με στοιχειώνει", ανέφερε στο ντοκιμαντέρ.
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Η περίεργη υπόθεση ενός σημειωματάριου που βρέθηκε στα σκουπίδια και που προέρχεται από ένα ψυχιατρικό άσυλο



Την δεκαετία του 1970, ένας έφηβος στο Σπρίνγκφιλντ της πολιτείας Μισούρι στις ΗΠΑ βρήκε στα σκουπίδια ένα σημειωματάριο με εκατοντάδες ζωγραφιές. Για δεκαετίες, το μοναδικό στοιχείο για την προέλευσή του ήταν ένα υδατογράφημα: "Missouri State 'Lunatic Asylum' No. 3" (Πολιτειακό Ψυχιατρικό Άσυλο Νο. 3 του Μισούρι).


Το 2006, ο έφηβος που το βρήκε στα σκουπίδια -και αφού επί τρεις δεκαετίες το είχε στην κατοχή του-, αποφάσισε να το πουλήσει στο eBay. Το αγόρασε ένας συλλέκτης από το Σεντ Λούις έναντι 10.000 δολαρίων. Σήμερα, μια και μόνο σελίδα του σημειωματάριου μπορεί να πιάσει μέχρι και 16.000 δολάρια σε δημοπρασία.



Ποιος ήταν ο καλλιτέχνης -ή, οι καλλιτέχνες; Αυτό το στοιχείο απλά προσθέτει περισσότερο στην ίντριγκα.



Ο συλλέκτης από το Σεντ Λούις πούλησε το σημειωματάριο στον συλλέκτη από τη Νέα Υόρκη, Henry Diamant, ο οποίος αποφάσισε να αποκαλέσει τον μυστηριώδη καλλιτέχνη "The Electric Pencil" (Ηλεκτρικό Μολύβι) λόγω των γραμμάτων "ECT" (Electroconvulsive therapy, Ηλεκτροσυσπαστική θεραπεία) -το γνωστό ηλεκτροσόκ- σε μερικά σχέδια.



Σκοτεινά πράγματα συνέβαιναν μέσα στο άσυλο, τα οποία είχαν παύσει προ πολλού τη στιγμή που ο Diamant έψαξε για τον άγνωστο καλλιτέχνη του σημειωματάριου. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι δεν χρηματοδοτούνταν αρκετά, δεν είχε αρκετό προσωπικό και ήταν ένα μέρος όπου κακομεταχειρίζονταν τους ασθενείς. Το πολύχρωμο σημειωματάριο ήταν πιθανός κάποιος μηχανισμός αντιγραφής κάποιου ασθενούς. Το σημειωματάριο ήταν τόσο αψεγάδιαστο, όσο και ενοχλητικό.



Σε αναζήτηση περισσότερων στοιχείων, ο Diamant αποφάσισε να πάει μερικά από τα σχέδια στην πιο εξέχουσα εφημερίδα του Μισούρι. Κάποια στιγμή, ανταποκρίθηκε κάποια γυναίκα ονόματι Julie και ανέφερε ένα όνομα, "James Edward Deeds, Jr". Ήταν ο θείος της και το πορτρέτο της μητέρας της, μαζί με το όνομά της, Martaun, ήταν στο σημειωματάριο. Το σημειωματάριο θεωρούνταν πολύτιμο για την οικογένεια Deeds, οι οποίοι πίστευαν ότι το είχε χαθεί λόγω των μετακομίσεων. Έτσι φτάσαμε στα σκουπίδια στη δεκαετία του 1970. 41 χρόνια μετά από την ανακάλυψή του, τελικά, τα σχέδια είχαν όνομα.



Ο Edward, όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, ήταν ένα γλυκό παιδί και δεν ήταν φτιαγμένος για τη σκληρότητα της αγροτικής ζωής που περίμενε την οικογένειά του κατά την επιστροφή τους από τον Παναμά, όπου γεννήθηκε το 1908, στις ΗΠΑ. Ήταν αυτιστικός, αλλά διαγνώστηκε λάθος ως σχιζοφρενής. Ο πατέρας του -που τον χτυπούσε τακτικά- έκλεισε τον Edward στο άσυλο μετά από ένα επεισόδιο όπου ο Edward φέρεται να απείλησε τον αδελφό του, τον Clay, με έναν μπαλτά. Ωστόσο, σύμφωνα με τον αδελφό του, το όλο θέμα ήταν μια τραγική παρεξήγηση, την οποία εκμεταλλεύτηκε ο βίαιος πατέρας τους. Ο Edward και ο Clay διατήρησαν στενές σχέσεις μέχρι το 1987, όταν και πέθανε ο Edward.



Αλλά γιατί ο Edward, ένας άντρας που ζωγράφιζε στη δεκαετία του '30, ονειρευόταν στοιχεία της Βικτωριανής Εποχής, μιας εποχής πολύ πριν από αυτόν; Στο έργο του υπάρχει ένα παιδικό στυλ.


Ο James Edward Deeds, Jr. (δεξιά) και ο αδερφός του, ο Clay

Τα σχέδια του Edward είναι κυρίως τέντες τσίρκο, ζώα, ατμόπλοια, κήποι, καπέλα και εργοστάσια.

Ο Edward δεν άφησε κανένα σημείωμα. Στο σημειωματάριό του απεικονίζονται, πότε κάποιο μέλος της οικογένειάς του, πότε κάποια αναφορά σε έναν γιατρό που πιθανώς έκανε ηλεκτροσόκ.



Η γκαλερί που διαχειρίζεται σήμερα το έργο του βοήθησε στο να εκδοθεί ένα βιβλίο με τίτλο "The Electric Pencil: Drawings from Inside State Hospital No. 3". Υπήρξαν επίσης φήμες για ένα ντοκιμαντέρ για τον καλλιτέχνη.
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Οι Ρώσοι θρησκευτικοί ζηλωτές που ευνουχίζονταν για να είναι πιο κοντά στον Θεό



Όπως πολλές χριστιανικές σέκτες, οι Σκόπτζι (Skoptsy) στην τσαρική Ρωσία πίστευαν ότι το σεξ ήταν αμάρτημα. Ωστόσο, σε αντίθεση με πολλές σέκτες, πίστευαν ότι ο μόνος τρόπος για να φτάσει κανείς στον παράδεισο ήταν να κόψει τα γεννητικά του όργανα.


Ο αυτο-ευνοχισμός δεν είναι κάτι νέο. Είναι καλά τεκμηριωμένος στη μακρά και περίπλοκη ιστορία του Χριστιανισμού. Σύμφωνα με πληροφορίες, το απόσπασμα που δημιούργησε το κίνημα των Σκόπτζι προήλθε από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, το πρώτο βιβλίο της Καινής Διαθήκης και ένα από τα τρία συνοπτικά ευαγγέλια της Βίβλου.

"εἰσὶν γὰρ εὐνοῦχοι οἵτινες ἐκ κοιλίας μητρὸς ἐγεννήθησαν οὕτως, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν"
"Υπάρχουν ευνουχισμένοι που ευνουχίστηκαν από άλλους και υπάρχουν ευνουχισμένοι που ευνουχίστηκαν μόνοι τους για τη Βασιλεία του Θεού". - Κατά Ματθαίον, κεφ. 19, στ. 12.

Αν λάβει κανείς κατά γράμμα το εδάφιο, θα πει ότι αναφέρεται στον αυτο-ευνουχισμό.

Οι Σκόπτζι δεν είναι η μόνη θρησκευτική αίρεση που παίρνει κατά γράμμα τα γραφόμενα στα Ευαγγέλια. Οι περισσότερες σέκτες του Ρωσικού Ορθόδοξου Χριστιανισμού υιοθέτησαν ασκητικές αρχές, όπως αρνούνταν να τρώνε κρέας, να πίνουν αλκοόλ, να ορκίζονται και να κάνουν σεξ η μυστικιστική αίρεση των Khristovshchina ή Khlysty. Γνωστοί ως οι Παλαιοί Πιστοί, η σέκτα των Khlysty εμφανίστηκε το πρώτο μισό του 18ου αιώνα, όταν διαχωρίστηκαν από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, επειδή δε δέχονταν τις μεταρρυθμίσεις. Υιοθετώντας τις περισσότερες ασκητικές πρακτικές από τους Khlysty, οι Σκόπτζι το προχώρησαν περαιτέρω με τον ευνουχισμό -και όλα αυτά, σε μια ακραία προσπάθεια να επιτευχθεί ένα υψηλότερο επίπεδο καθαρότητας και σύνδεσης με τον Θεό.

Οι πρώτοι πιστοί των Σκόπτζι και ο "πατέρας" τους


Ο Kondratii Selivanov

Οι πρώτοι Σκόπτζι χρονολογούνται από τα μέσα του 1700, σε μια αραιοκατοικημένη περιοχή της Ρωσίας, εκατοντάδες μίλια μακριά από τη Μόσχα. Τα τρία αρχικά μέλη της αίρεσης πίστευαν ότι αν μπορούσαν να ξεφύγουν από την αμαρτία της λαγνείας, θα ζούσαν για πάντα. Έτσι ευνούχισαν τους εαυτούς τους και μερικές ακόμα δεκάδες πιστούς.

Το 1772, η σέκτα εξορίστηκε στη Σιβηρία. Όμως, απλά έγιναν πιο δυνατοί. Περίπου 20 χρόνια αργότερα, ο Selivanov επέστρεψε ως "έγκυρος μυστικιστής", γράφει το Russia Beyond, "έχοντας προσηλυτίσει δεκάδες ανθρώπους στην πίστη του". Μετά από πολλές εξορίες, ο Selivanov επέστρεψε και αναδημιούργησε τον εαυτό του με όλο και πιο άγριες διακηρύξεις. Η παρουσία του έφθασε σε ένα μυθολογικό επίπεδο και κάθε φορά που επέστρεφε από την εξορία, έφερε περισσότερους οπαδούς μαζί του, οι οποίοι είχαν στραφεί στην απομόνωση.

Το 1817, οι αρχές συνέλαβαν τον Selivanov και τον έστειλαν σε ένα μοναστήρι ως τρελό. Μέχρι τότε όμως, είχε αρκετούς πιστούς που τον έβλεπαν ως την δεύτερη έλευση του Χριστού -κάτι που φέρεται να έκανε με τη δημόσια λατρεία του, μέχρι το θάνατό του στην απομόνωση το 1832.

Ο θάνατος του ηγέτη και του κύριου εκπροσώπου της σέκτας δεν εμπόδισε τη διάδοση του κινήματος σε όλη τη Ρωσία. Μέχρι το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, οι Σκόπτζι είχαν βγει από το περιθώριο της κοινωνίας και είχαν ενσωματωθεί στην καθημερινή ρωσική ζωή. Για παράδειγμα, ο Ντοστογιέφσκι στο βιβλίο του "Ο Ηλίθιος" γράφει, "Ο σκοπέτς που 'χει το μαγαζί, μένει στο πάνω πάτωμα", αναφερόμενος σε έναν σκόπτζι.

Η λέξη "skoptsy" αναφέρεται στον ξεπερασμένο ρωσικό όρο "oskopit", που σημαίνει "να είναι ευνουχισμένος". Οι Σκόπτζι προτιμούσαν να αποκαλούν τους εαυτούς τους με ψευδώνυμα όπως "Αμνοί του Θεού" ή "Λευκά Περιστέρια", αλλά τελικά υιοθέτησαν το επίθετο ως το πραγματικό τους όνομα.

Μεταξύ των αναλφάβητων επαρχιωτών χωρικών και των καταστημάτων στην Αγία Πετρούπολη, οι Σκόπτζι ήταν μια από οι πολλές σέκτες στο μεγαλύτερο χριστιανικό κίνημα κατά τη διάρκεια της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Όμως, η ικανότητά τους να ενώνουν τις απομονωμένες μάζες έκανε αίρεση να επιβιώσει πολύ μετά το θάνατο των ιδρυτών της.

Από τον Παράδεισο, παγανιστές: οι σύγχρονοι Σκόπτζι


Ο Ρασπούτιν κατηγορήθηκε ότι ήταν Khlyst

Πολλοί ιστορικοί πιστεύουν ότι το μυστικό για την επιτυχία της σέκτας ήταν η ιδεολογική της καθαρότητα. Καθώς οι άνθρωποι έβλεπαν τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό υπερβολικά γραφειοκρατικό και υποτιμητικό, άρχισαν να αναζητούν μια πιο αληθινή πίστη στις χριστιανικές παραδόσεις.

Επίσης, υπήρχε η υπόσχεση της αιώνιας ζωής. Με την πίστη ότι το σεξ ήταν αμαρτία, οι αγρότες ευνουχίστηκαν επειδή πίστευαν ότι ήταν ο μόνος τρόπος για να φτάσουν στον Παράδεισο. Τα περισσότερα μέλη βοήθησαν τους Σκόπτζι να κερδίσουν περισσότερη δύναμη και επιρροή, τα οποία χρησιμοποίησαν για να προσηλυτίσουν περισσότερους ανθρώπους και να αποκτήσουν πλούτο. Αγόρασαν αγρότες, παρείχαν καταφύγιο σε ορφανά και στήριξαν τους δυστυχείς, κάτι που αύξησε περαιτέρω τους αριθμούς τους.

Αρχικά, η ρωσική κυβέρνηση "έκλεισε τα μάτια" της στις θρησκευτικές αιρέσεις. Επειδή απαντώνταν κυρίως σε αγροτικές περιοχές, ήταν δύσκολο να εντοπιστούν και να ελεγχθούν. Ωστόσο, η κυριαρχία του Στάλιν, έφερε το τέλος των Σκόπτζι μέσω καταστολής και συλλήψεων, καθώς θεωρήθηκαν "μη σοβιετικοί". Ο τελευταίος γνωστός ευνουχισμός Σκόπτζι συνέβη το 1927 και από το 1930 ο αριθμός τους μειώθηκε κάπου μεταξύ 1.000 και 2.000.

Σήμερα, η σέκτα των Σκόπτζι πιστεύεται ότι είναι ως επί το πλείστον εξαφανισμένη. Ωστόσο, στο ασεξουαλικό κίνημα, βλέπουμε μια σύγχρονη επανάληψη των πεποιθήσεών της. Ο αυτο-ευνουχισμός δεν είναι αναγκαίος, αλλά, σύμφωνα με έναν ακτιβιστή του κινήματος, είναι ευπρόσδεκτος.
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Jon Brower Minnoch, ο πιο βαρύς άνθρωπος που έζησε ποτέ



Σε όλη του τη ζωή, το βάρος του Jon Brower Minnoch κυμαινόταν μεταξύ 132 και 635 κιλών.

Αν και τα περισσότερα Ρεκόρ Γκίνες καταρρίπτονται με την πάροδο του χρόνου, υπάρχει ένα που παραμένει εδώ και 40 χρόνια. Τον Μάρτιο του 1978, ο Jon Brower Minnoch καταγράφηκε ως ο πιο βαρύς άνθρωπος του κόσμου. Ζύγιζε 635 κιλά.

Μέχρι να μπει στην εφηβεία του, οι γονείς του Minnoch είχαν συνειδητοποιήσει ότι θα γινόταν τεράστιος. Στην ηλικία των 12, ζύγιζε 133 κιλά, σχεδόν 45 κιλά περισσότερο από έναν νεογέννητο ελέφαντα. 10 χρόνια αργότερα, έβαλε άλλα 45 κιλά και πλέον είχε ύψος 180 εκατοστά. Μέχρι τα 25, ζύγιζε σχεδόν 317 κιλά και 10 χρόνια αργότερα ζύγιζε 442.

Παρά το γεγονός ότι ζύγιζε περίπου όσο και μια πολική αρκούδα, ο Minnoch δεν είχε ακόμα το ρεκόρ του βαρύτερου ανθρώπου.

Γεννημένος στο Bainbridge Island της Ουάσιγκτον, ο Jon Brower Minnoch ήταν παχύσαρκος καθ' όλη τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας. Όταν όμως το βάρος του άρχισε να αυξάνει απότομα, τότε παρατήρησαν οι γιατροί πόσο μεγάλο ήταν το πρόβλημά του. Μαζί με το τεράστιο βάρος, ο Minnoch είχε αρχίσει να αντιμετωπίζει επιπλοκές που σχετίζονται με το βάρος, όπως συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια και οίδημα.

Το 1978, εισήχθη στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Σιάτλ για καρδιακή ανεπάρκεια ως αποτέλεσμα του βάρους του. Χρειάστηκαν πάνω από 12 πυροσβέστες και ένα ειδικά τροποποιημένο φορείο για να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Εκεί, χρειάστηκαν 13 νοσηλευτές για να τον βάλουν σε ένα ειδικό κρεβάτι, το οποίο ήταν -ουσιαστικά- δύο κρεβάτια ενωμένα.

Ενώ ήταν στο νοσοκομείο, ο γιατρός του εκτίμησε ότι -στην καλύτερη των περιπτώσεων- είχε φτάσει τα 635 κιλά. Ο γιατρός εκτίμησε καθώς το μέγεθός του δεν του επέτρεπε να ζυγιστεί σωστά. Επιπλέον, εκτίμησαν ότι περίπου 408 από τα 635 κιλά του ήταν το αποτέλεσμα της υπερβολικής συγκέντρωσης υγρών.

Σοκαρισμένος από το τεράστιο μέγεθός του, ο γιατρός του τον έβαλε αμέσως σε μια αυστηρή δίαιτα, περιορίζοντας την πρόσληψη τροφής σε 1.200 θερμίδες την ημέρα. Για λίγο, η δίαιτα ήταν επιτυχής και μέσα σε ένα χρόνο, είχε χάσει περισσότερο από 419 κιλά, και έπεσε στα 215. Την εποχή εκείνη, ήταν η μεγαλύτερη απώλεια βάρους που καταγράφηκε ποτέ σε άνθρωπο.

Ωστόσο, τέσσερα χρόνια αργότερα, επέστρεψε στα 361, έχοντας βάλει περίπου από το μισό που είχε χάσει.

Παρά το τεράστιο μέγεθός του και την δίαιτα, η ζωή του ήταν σχετικά φυσιολογική. Το 1978, όταν κατέρριψε το ρεκόρ για το μεγαλύτερο βάρος, παντρεύτηκε την Jeannette και κατέρριψε ένα άλλο ρεκόρ, εκείνο για τη μεγαλύτερη διαφορά βάρους μεταξύ ενός παντρεμένου ζευγαριού. Σε αντίθεση με τα 635 κιλά του, η σύζυγός του ζύγιζε μόλις πάνω 50 κιλά. Μάλιστα, το ζευγάρι απέκτησε και δύο παιδιά.

Δυστυχώς, λόγω επιπλοκών από το μέγεθός του, η ζωή του ήταν σύντομη. Στα 42α γενέθλια του -και ενώ ζύγιζε 361 κιλά-, ο Jon Brower Minnoch πέθανε. Λόγω του βάρους του, το οίδημα του είχε αποδειχθεί σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπιστεί και τελικά ήταν υπεύθυνο για την θάνατό του.

Ωστόσο, το ρεκόρ του συνεχίζει να υπάρχει εδώ και 40 χρόνια. Μέχρι στιγμής, το έχει πλησιάσει ένας άνθρωπος στο Μεξικό με βάρος 598 κιλά.
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Ένα άγαλμα του Χριστού που είχε κεραίες για internet στην πολωνική πόλη Świebodzin



Το άγαλμα του Χριστού Βασιλιά (Pomnik Chrystusa Króla στα πολωνικά) στην πόλη Świebodzin, στη δυτική Πολωνία, θεωρείται από μερικούς ως το ψηλότερο άγαλμα του Χριστού στον κόσμο. Επίσης, κάποτε είχε κεραίες για internet, κάτι που παραμένει μυστήριο.


Το άγαλμα χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από δωρεές των 21.000 κατοίκων της πόλης, μαζί με άλλους εξωτερικούς υποστηρικτές του έργου. Ωστόσο, δεν ήταν όλοι οι κάτοικοι χαρούμενοι με το άγαλμα, οι οποίοι -αθόρυβα και ανώνυμα- υποστήριζαν ότι τα χρήματα θα είχαν δαπανηθεί πολύ καλύτερα σε νέα σχολεία, νοσοκομεία ή δρόμους. Όμως, μιλούσαν προσεκτικά για να μην προκαλέσουν την οργή της εκκλησίας σε μια πολύ καθολική πόλη σε μια πολύ πιστή χώρα.

10 χρόνια μετά από την ολοκλήρωση του αγάλματος ξέσπασε περισσότερη διαμάχη. Το 2018, η πολωνική σκανδαλοθηρική εφημερίδα Fakt 24 ανέφερε ότι είχαν εγκατασταθεί κεραίες στην κορυφή του κεφαλιού του αγάλματος, μέσα στο χρυσό στεφάνι. Η εφημερίδα έστειλε drone για να δει καλύτερα τον εξοπλισμό και επιβεβαίωσε ότι οι κεραίες ήταν για την εκπομπή σήματος διαδικτύου.



Κανείς δεν φαινόταν να θέλει να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση. Οι δημοσιογράφοι ήρθαν σε επαφή με το θρησκευτικό σώμα που επιβλέπει το άγαλμα και ρώτησε αν είχαν νοικιάσει το κεφάλι του. Ένας εκπρόσωπος αρνήθηκε ότι ήξερε οτιδήποτε και δήλωσε ότι το στέμμα του Χριστού δεν είχε μισθωθεί σε κανέναν.

Οι ίδιοι δημοσιογράφοι βρήκαν μια πηγή, σε έναν ανώνυμο πάροχο διαδικτύου, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι οι κεραίες τοποθετήθηκαν εκεί κατόπιν αιτήματος της ενορίας. Σύμφωνα με την έκθεση, η πηγή ανέφερε ότι η τοπική εκκλησία χρειαζόταν το διαδίκτυο για σύστημα παρακολούθησης βίντεο και ότι η συμφωνία ήταν απολύτως νόμιμη. Η πηγή ανέφερε επίσης ότι το σήμα μεταδιδόταν και σε άλλους πελάτες στην περιοχή.



Από εκεί πέρα, παρέμεινε ένα μυστήριο. Χρησιμοποιήθηκε το κεφάλι του Χριστού στο κυνήγι για καλύτερο wi-fi; Δεν ήταν βλαστήμια να τοποθετούν κεραίες στο κεφάλι του Χριστού; Οι απόψεις ποικίλλουν, αλλά ένα είναι σίγουρο: Το πανύψηλο άγαλμα είναι ιδανικό σημείο για κεραίες, παρέχοντας μια ανεμπόδιστη θέα σε όλο τον γύρω χώρο και εκτεταμένη κάλυψη του διαδικτύου.

Όπως και να έχει, σήμερα, όλα αυτά είναι παρελθόν. Ο τοπικός επίσκοπος, όταν έμαθε για τις κεραίες, διέταξε την απομάκρυνσή τους, επειδή πολλοί πιστοί τις βρήκαν προσβλητικές. Οι κεραίες απομακρύνθηκαν στις 9 Μαΐου του 2018.
 

karad-geo

Μαθουσάλας member
Δημοσιεύσεις
8.512
Ηλικία
47
Περιοχή
ΑΘΗΝΑ
Μοτοσυκλέτα
HONDA Varadero 1000cc MK2
Όνομα
ΚΑΡΑΔΗΜΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Ένα άγαλμα του Χριστού που είχε κεραίες για internet στην πολωνική πόλη Świebodzin



Το άγαλμα του Χριστού Βασιλιά (Pomnik Chrystusa Króla στα πολωνικά) στην πόλη Świebodzin, στη δυτική Πολωνία, θεωρείται από μερικούς ως το ψηλότερο άγαλμα του Χριστού στον κόσμο. Επίσης, κάποτε είχε κεραίες για internet, κάτι που παραμένει μυστήριο.


Το άγαλμα χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από δωρεές των 21.000 κατοίκων της πόλης, μαζί με άλλους εξωτερικούς υποστηρικτές του έργου. Ωστόσο, δεν ήταν όλοι οι κάτοικοι χαρούμενοι με το άγαλμα, οι οποίοι -αθόρυβα και ανώνυμα- υποστήριζαν ότι τα χρήματα θα είχαν δαπανηθεί πολύ καλύτερα σε νέα σχολεία, νοσοκομεία ή δρόμους. Όμως, μιλούσαν προσεκτικά για να μην προκαλέσουν την οργή της εκκλησίας σε μια πολύ καθολική πόλη σε μια πολύ πιστή χώρα.

10 χρόνια μετά από την ολοκλήρωση του αγάλματος ξέσπασε περισσότερη διαμάχη. Το 2018, η πολωνική σκανδαλοθηρική εφημερίδα Fakt 24 ανέφερε ότι είχαν εγκατασταθεί κεραίες στην κορυφή του κεφαλιού του αγάλματος, μέσα στο χρυσό στεφάνι. Η εφημερίδα έστειλε drone για να δει καλύτερα τον εξοπλισμό και επιβεβαίωσε ότι οι κεραίες ήταν για την εκπομπή σήματος διαδικτύου.



Κανείς δεν φαινόταν να θέλει να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση. Οι δημοσιογράφοι ήρθαν σε επαφή με το θρησκευτικό σώμα που επιβλέπει το άγαλμα και ρώτησε αν είχαν νοικιάσει το κεφάλι του. Ένας εκπρόσωπος αρνήθηκε ότι ήξερε οτιδήποτε και δήλωσε ότι το στέμμα του Χριστού δεν είχε μισθωθεί σε κανέναν.

Οι ίδιοι δημοσιογράφοι βρήκαν μια πηγή, σε έναν ανώνυμο πάροχο διαδικτύου, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι οι κεραίες τοποθετήθηκαν εκεί κατόπιν αιτήματος της ενορίας. Σύμφωνα με την έκθεση, η πηγή ανέφερε ότι η τοπική εκκλησία χρειαζόταν το διαδίκτυο για σύστημα παρακολούθησης βίντεο και ότι η συμφωνία ήταν απολύτως νόμιμη. Η πηγή ανέφερε επίσης ότι το σήμα μεταδιδόταν και σε άλλους πελάτες στην περιοχή.



Από εκεί πέρα, παρέμεινε ένα μυστήριο. Χρησιμοποιήθηκε το κεφάλι του Χριστού στο κυνήγι για καλύτερο wi-fi; Δεν ήταν βλαστήμια να τοποθετούν κεραίες στο κεφάλι του Χριστού; Οι απόψεις ποικίλλουν, αλλά ένα είναι σίγουρο: Το πανύψηλο άγαλμα είναι ιδανικό σημείο για κεραίες, παρέχοντας μια ανεμπόδιστη θέα σε όλο τον γύρω χώρο και εκτεταμένη κάλυψη του διαδικτύου.

Όπως και να έχει, σήμερα, όλα αυτά είναι παρελθόν. Ο τοπικός επίσκοπος, όταν έμαθε για τις κεραίες, διέταξε την απομάκρυνσή τους, επειδή πολλοί πιστοί τις βρήκαν προσβλητικές. Οι κεραίες απομακρύνθηκαν στις 9 Μαΐου του 2018.
Μεγάλη κουβέντα.. και πολλά μπορούν να ειπωθούν...
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
26.120
Ηλικία
62
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Αγοραζα στην σωστή τιμή. Δεν παύουν να είναι καινούρια

https://www.autogreeknews.gr/nea/po...hikan-aneggichtes-alfa-romeo-kai-fiat-30-eton
Eχεις δικιο φιλε αλλα θα ηθελαν και μια καλη συντηρηση ;)

Αλλα τι υπαρχει

Βρέθηκαν 11 BMW Σειρά 5 του 1994 χωρίς χιλιόμετρα!


Τριάντα χρόνια μετά το κλείσιμο της αντιπροσωπείας, η ιδιοκτησία αυτή πωλήθηκε σε νέο κάτοχο, ο οποίος ενδιαφερόταν μόνο για τη γη και διέταξε να κατεδαφιστούν οι εγκαταστάσεις. Ευτυχώς, πριν οι μπουλντόζες καταστρέψουν ότι υπήρχε μέσα, κλήθηκε η εταιρεία μεταχειρισμένων αυτοκινήτων Kaskote Calcos (από όπου προέρχονται και οι φωτογραφίες) να μαζέψει τα αυτοκίνητα. Ωστόσο, ακόμα δεν έχει ανακοινώσει τι θα τα κάνει, αφού δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία και έγγραφα για τα μοντέλα αυτά, ύστερα από τόσα χρόνια.
 
Top Bottom