Μέρα 1η: Θεσσαλονίκη - Κοπαόνικ
Ραντεβού στις 07.30’ με τον Ηλία. Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, έγινε όπως πάντα στην οδό Γιαννιτσών και συγκεκριμένα σε μπουγάτσα απέναντι από το εμπορικό κέντρο City Gate. Ακριβώς 08.08’, μετά από ένα σβέλτο καφεδάκι, ξεκινήσαμε μέσω της Εθνικής Οδού Θεσσαλονίκης - Ευζώνων για τα σύνορα. Φτάσαμε σχετικά σύντομα, αφού δεν συναντήσαμε κίνηση στο δρόμο και μετά από τον τυπικό έλεγχο στα σύνορα, γεμίσαμε καύσιμα στη Γευγελή. Κατευθυνθήκαμε προς τα Σκόπια και φτάσαμε στην έξοδο για Κόσοβο στις 10.30’.
Μπήκαμε με επίδειξη διαβατήριου από το Elez Han και μας ζητήθηκε από τον έλεγχο να εκδώσουμε την τοπική «πράσινη κάρτα», καθώς αυτές που μας είχαν χορηγήσει οι ασφαλιστικές μας εταιρίες δεν έγιναν δεκτές. Αν θυμάμαι καλά, κόστισε κάπου 15 ευρώ ανά δίκυκλο η έκδοση και περισσότερο θα έλεγα πως τα έγγραφα που παραλάβαμε έμοιαζαν με τοπικής ισχύος ασφαλιστήρια συμβόλαια.
Είχαμε πάρει συμβουλές για την κίνηση στους δρόμους του Κοσόβου και συγκεκριμένα να τηρούμε αυστηρά τα όρια ταχύτητας, δείχνοντας ιδιαίτερη προσοχή για τα ραντάρ της τροχαίας μέχρι το Ferizaj (Uroshevac). Παρατήρησα ένα τεραστίων διαστάσεων μνημείο του uck και αναρτημένες παντού σημαίες της Αλβανίας καθ’ όλη τη διαδρομή προς την Πρίστινα, στρατιωτικά οχήματα κυρίως πολωνικά, νατοϊκά τζιπάκια και πολλά συμβατικά οχήματα της αστυνομίας, χωρίς διακριτικά. Αφού προσπεράσαμε κάθε είδους όχημα, φτάσαμε στην Πρίστινα στις 11.30’, δύο ώρες μετά τα σύνορα.
Η διαφορά ώρας με την Ελλάδα στα 60 λεπτά. Μου έκανε εντύπωση το πόσες πολλές μάντρες με υλικά οικοδομής αντίκρισα, η απίστευτη κίνηση και το πανεπιστήμιο Πρίστινα.
Καθίσαμε σε pizza Hutt (double t?), όπου πίτσα, σαλάτα, τσιζμπεργκερ, πατάτες, δυο κόκες, δυο καφέδες άγγιξαν το εξωπραγματικό ποσό των 12.6 ευρώ, όσο δηλαδή θα κόστιζε στην πατρίδα μόνο η τεράστια πίτσα.
Ψάξαμε λίγο την πόλη για το μνημείο του Bill Clinton, με αρνητικό όμως αποτέλεσμα. Αφήσαμε την πρωτεύουσα του Κοσόβου μετά από ένα δίωρο διάλειμμα.
Για κάποιο λόγο η κίνηση συνεχιζόταν και μπλοκάραμε σε κόμβο, όπου τροχονόμος διέκοψε την κυκλοφορία. Δίπλα μας τσοπεριά που ο κάτοχος του θαύμαζε την ιαπωνική τεχνολογία, αγνοώντας παντελώς το δικό μου. Σε σχετική μου ερώτηση, απάντησε πως γνώριζε πολύ καλά τα BMW, ενώ επικεντρώθηκε στο Varadero του Ηλία, καθώς ποτέ του δεν είχε δει Honda τόσο μακρυά από αντιπροσωπεία της εταιρίας ή σημεία πώλησης γενικότερα. Μετά την ευχάριστη αυτή κουβέντα, άνοιξε ο δρόμος αφού πέρασαν κάποια συνοδευτικά οχήματα και οι Σέρβοι επίσημοι.
