ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ?

[maik900]

Με τι απολυτήριο αποφοίτησε ο Αϊνστάιν

Ισχύει ο μύθος ότι ήταν κακός μαθητής;

Οι ιστορίες που έχουν σωθεί τόσα χρόνια, παρουσίασαν το Αϊνστάιν ως μαθητή με μαθησιακές δυσκολίες, που με το ζόρι άγγιζε μέτριους βαθμούς,.

Τώρα όμως όλοι αυτοί οι μύθοι καταρρίπτονται καθώς δόθηκε στη δημοσιότητα το απολυτήριο του, που εκδόθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1896 από το Καντόν Αργκώ.

Kατά τη διάρκεια της φοίτησής του ο Albert Einstein κατέληξε να γίνει ένας πολύ καλός μαθητής στα μαθηματικά και τη φυσική αφού σε αυτά τα μαθήματα είχε τους καλύτερους βαθμούς. Σύμφωνα με το ελβετικό σύστημα βαθμολόγησης, η βαθμολογική κλίμακα ήταν από το 1 μέχρι το 6 με το 6 να αντιστοιχεί στο άριστα.

Δείτε τη βαθμολογία:

Γερμανική Γλώσσα και Φιλολογία: 5

Γαλλικά: 3

Αγγλικά: –

Ιταλικά: 5

Ιστορία: 6

Γεωγραφία: 4

Άλγεβρα: 6

Γεωμετρία: 6

Περιγραφική Γεωμετρία: 6

Φυσική: 6

Χημεία: 5

Φυσική Ιστορία: 5

Καλλιτεχνικό Σχέδιο: 4

Tεχνικό Σχέδιο: 4

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Ένας αγρότης βρίσκει στο κτήμα του την Αφροδίτη της Μήλου

Πώς οι Γάλλοι κατάφεραν να το πάρουν και να το μεταφέρουν στο Λούβρο

Στις 8 Απριλίου του 1820, ο αγρότης Γιώργος Κεντρωτάς αποφάσισε να σκάψει στο κτήμα του στην Μήλο. Έσκαβε λοιπόν το πεζούλι του και έβγαζε αρχαία που υπήρχαν στο σημείο. Λίγο πιο πέρα, μερικοί Γάλλοι αξιωματικοί, έκαναν ανασκαφές για αρχαία. Η Ελλάδα βρισκόταν ακόμα κάτω από τον οθωμανικό ζυγό.

Κάποια στιγμή βρήκε πελεκημένο μάρμαρο και δυο Γάλλοι ναύτες έτρεξαν να τον βοηθήσουν να το βγάλει. Αρχικά ο αγρότης προσπάθησε να σκεπάσει το άγαλμα, με τον φόβο ότι οι Γάλλοι θα ήθελαν να του το αρπάξουν ή θα απαιτούσαν να το αγοράσουν φθηνότερα. Αργότερα, μάλλον έκανε επίτηδες πως περιφρονούσε την ανακάλυψή του, για να την εκμεταλλευτεί αργότερα χωρίς τα αδιάκριτα βλέμματα των Γάλλων.

Ωστόσο οι Γάλλοι δεν ξεκολλούσαν από εκεί. Τον πίεσαν να συνεχίσει το σκάψιμο μέχρι που ήρθε στο φως και το υπόλοιπο μέρος του αγάλματος. Ο Κεντρωτάς πλέον δεν μπορούσε να παριστάνει τον ανήξερο. Προσπάθησε να το προφυλάξει μεταφέροντάς το στην στάνη του, αλλά οι Γάλλοι, είχαν ήδη αρχίσει να επικοινωνούν με την Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη.

Επικεφαλής των Γάλλων που έκαναν ανασκαφές ήταν τότε ο νεαρός Ολιβιέ Βουτιέ. Αργότερα, ο ίδιος παραιτήθηκε από το γαλλικό ναυτικό και πολέμησε μαζί με τους Έλληνες στην Επανάσταση του 1821. Ο Βουτιέ είναι αυτός που πρωτοδιαβάζει την επιγραφή στη βάση του αγάλματος. «Αφροδίτη».
Επικοινώνησε με τους συμπατριώτες του, αφού έχοντας σπουδάσει αρχαιολογία, ήξερε ότι επρόκειτο για μεγάλη ανακάλυψη.


Το έργο βρέθηκε σε πολλά κομμάτια και από την αρχή ήταν χωρίς χέρια. Οι Γάλλοι ξεκίνησαν τα παζάρια λέγοντας πως δεν αξίζει «ούτε χίλια γρόσια». Ο Γάλλος αξιωματικός Ζυλ Ντυμόν ντ' Υρβίλ, ήταν σίγουρος πως επρόκειτο για το άγαλμα της Αφροδίτης που κρατούσε το μήλο του Πάρι.

Το παζάρι καθυστέρησε όμως και ο Κεντρωτάς μαζί με τους δημογέροντες αποφάσισαν να το δώσουν αλλού. Ο νόμος έλεγε πως όλα τα ευρήματα έπρεπε να πάνε στην Κωνσταντινούπολη και να αποφασίζεται κεντρικά η διάθεσή τους ώστε ο σουλτάνος να κολακεύει τα έθνη που τον συνέφερε.

Παρουσιάστηκε ξαφνικά ο Νικόλαος Μουρούζης, ένας μέγας δραγουμάνος του οθωμανικού στόλου και έπεισε του Μήλιους να του πουλήσουν τα ευρήματα. Όμως ο υποκόμης Ντε Μαρκέλους έπεισε τους ντόπιους να μην φορτώσουν το άγαλμα στο πλοίο του Μουρούζη για να μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη, αλλά στο πλοίο των Γάλλων ώστε να πάει στο μουσείο του Λούβρου. Ακολούθησαν απειλές και δωροδοκίες. Το νησί είχε διχαστεί. Άλλοι φοβούνταν του Τούρκους και άλλοι δεν ήθελαν να τους δώσουν το άγαλμα.

Τελικά, ο αγρότης πούλησε το άγαλμα στους Γάλλους για μόλις 400 γρόσια. Οι Γάλλοι ξόδεψαν μόλις 1.000 φράγκα για να την μεταφέρουν στην πατρίδα τους. Λίγες μέρες πριν ξεσπάσει η ελληνική επανάσταση, το άγαλμα παρουσιάστηκε στον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΗ’. Κατέληξε στο Μουσείο του Λούβρου όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Στην Μήλο υπάρχει ένα αντίγραφο, που το Λούβρο το έστειλε ως «δώρο».

Η «Αφροδίτη της Μήλου» θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα έργα της ελληνιστικής τέχνης, που συνδυάζει αρμονικά την γυναικεία ομορφιά και την θηλυκότητα. Στην αρχή θεωρήθηκε έργο του Πραξιτέλη, αλλά αργότερα έγινε σαφές πως δεν άνηκε στον διάσημο αρχαίο γλύπτη. Είναι κατασκευασμένο με παριανό μάρμαρο έχει ύψος 2,02 μέτρα και χρονολογείται περίπου στα 100 π.Χ. Και πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα αποκτήματα του Λούβρου και ένας άλλος θησαυρός της Ελλάδας που αρπάχτηκε μέσα από τα χέρια της.

 

[stelios62]

.... πας απε δω ελληνικο .... πας πιο κει ελληνικο ονομα ..... πας παρα περα , ελληνικη αποικια .....πας σε κανενα μουσειο τους με κιουπια , ελληνικα ...... πας στην μια ακρη του κοσμου σε ρωταει η γιαπωνεζα αν το "χαος" και ο "τυφουν" ειναι ελληνικο .... πας στην Κορεα σε ρωταει ο παπας τι σημαινει ΄ειμι το Α-Ω΄...... πας στην αλλη ακρη , γιατι ο Αμαζονιος ειναι ονομα ελληνικο ....... μπαινεις στο αεροπλανο με κινεζα ιστορικο των ψηφιδωτων και της εξηγεις οτι αυτες οι φωτο με τα "τουρκικα ψηφιδωτα" που παει να δει ειναι ελληνικα ...... μπαινεις σε ιταλικο νοσοκομειο και ολες οι ταμπελες στα greekglish ........ ανοιγεις λεξικο "βικιπεντια" και σου λεει γερμανικο , γαλλικο , λατινικο αλλα ειναι .... ελληνικο .....!
Πας να σκαψεις στο οικοπεδακι σου ..... να ΄ρθει το αρχαιολογικο κλιμακιο πρωτα .....!

Φτανει ρε , βαρεθηκα ....... ..... ειχε δικιο ο Νιτσε .... μονοφαγαδες .....!

 

[maik900]

Η ελληνική λέξη με τις 21 διαφορετικές σημασίες

Και όμως, υπάρχει όντως


Το εκπληκτικό μάλιστα είναι πως πιθανότητα δεν την έχετε ακούσει πρόσφατα, καθώς βρίσκεται στον κατάλογο με τις ελληνικές λέξεις που αργοπεθαίνουν.

Η ελληνική γλώσσα είναι γνωστό ότι έχει έναν σπάνιο πλούτο που αναγνωρίζει όλος ο κόσμος. Είναι δύσκολη και απαιτητική και έχει ένα σωρό λέξεις που πιθανότατα ο μέσος Έλληνας να μην ακούσει ποτέ στη ζωή του.

Υπάρχει όμως και μια λέξη που μπορεί να ερμηνευθεί όχι με έναν, ούτε με δυο, άλλα ούτε με τρεις τρόπους, αφού στην πραγματικότητα έχει 21 ολόκληρες διαφορετικές σημασίες.

Ποια είναι όμως αυτή η τόση ιδιαίτερη λέξη; Ίσως να μην την έχετε μέχρι σήμερα, ήρθε όμως η στιγμή να την μάθετε. Πρόκειται για τη λέξη «γεντέκι», η οποία μετρά20+1 σημασίες στο Ιστορικό Λεξικό της Ακαδημίας.

Διαβάστε παρακάτω μια μια τις σημασίες της και θαυμάστε για ακόμα μια φορά το μεγαλείο της γλώσσας μας!

Σημασίες:

1. σκοινί με το οποίο ρυμουλκείται μια βάρκα

2. την ίδια την πράξη της ρυμούλκησης

3. άλογο που το οδηγεί πεζός με χαλινάρι

4. μικρό καζάνι με ζεστό νερό

5. βρυσάκι στα καφενεία

6. ο βοηθός κάποιου σε μια εργασία

7. πρόσθετος εργάτη ενός ελαιοτριβείου

8. οτιδήποτε χρησιμοποιείται σαν βοηθητικό αντικείμενο για τον άνθρωπο

9. οτιδήποτε είναι πολύ χρήσιμο για τον άνθρωπο

10. απόθεμα για ώρα ανάγκης

11. ασκός για μεταφορά υγρών

12. ακατέργαστο δέρμα

13. δοχείο στα καφενεία όπου διατηρούσαν ζεστό το νερό για τους καφέδες (την προ των βραστήρων και μηχανών καφέ εποχή)

14. συμπληρωματικό στρώμα κρεβατιού

15. κεντρική δοκός της στέγης

16. χοντρή χρωματιστή λάμπα μανουαλιού

17. βάση λαμπάδας

18. τάφρος για διοχέτευση νερού

19. αμόρφωτος άνθρωπος

20. παχύς άνθρωπος

21. ρωμαλέος άνθρωπος

 

[stelios62]

Για να ειμαστε και ακριβοδικαιοι ...... δεν οριζεται σαν ελληνικη απο τα λεξικα , το γεντεκι (τουρκ.) ..... βεβαια υπαρχουν αρκετες λεξεις που ενω φαινονται τουρκικες εχουν ελληνικη προελευση ( τασακι , τασι ....... ή ταν ή επι τας ).
Δεν εχουμε και κανεναν φιλολογο στην παρεα μας να μας διαφωτισει καλυτερα ..... ολα τα ρεμαλια εχουμε μαζευτει .....!


http://eranistis.net/wordpress/2014/09/12/τι-σημαίνει-γεντέκι/

 

[maik900]

Χένρι Τσάρλς Μπουκόφσκι: Τα 13 καλύτερα αποφθέγματα



Ο Χένρι Τσαρλς Μπουκόβσκι ήταν ένας Αμερικανός ποιητής και συγγραφέας, που έζησε κυρίως στο Λος Άντζελες της Αμερικής. Έγραψε πάνω από 50 βιβλία, καθώς και πολλά μικρότερα κομμάτια, και έχει αναγνωριστεί ως πολύ σημαντικός για το είδος του, ενώ συχνά αναφέρεται από πολλούς συγγραφείς και ποιητές ως μεγάλη επιρροή. Στα ελληνικά το όνομά του προφέρεται σωστά "Μπουκόβσκι" και όχι "Μπουκόφσκι".

Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1920 στο Άντερναχ της Γερμανίας, αλλά σε ηλικία δύο ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στο Λος Άντζελες. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός, σκληρός και απόλυτος. Με την παραμικρή αφορμή έδερνε τον Μπουκόφσκι, που εξελίχθηκε σε ένα ντροπαλό έφηβο, χωρίς πολλούς φίλους. Τα παιδιά της γειτονίας τον κορόιδευαν για την γερμανική προφορά του και τα ρούχα του, ενώ οι δάσκαλοί του πίστευαν λανθασμένα ότι έπασχε από δυσλεξία.

O Μπουκόβσκι έκανε τα πρώτα του βήματα μέσα από μικρά περιοδικά στα τέλη του '50, και συνέχισε κατ' αυτόν τον τρόπο μέχρι τις αρχές του '90. Τα ποιήματα και τα διηγήματά του εκδόθηκαν αργότερα από τις Black Sparrow Press, σαν συλλογικοί τόμοι της δουλειάς του. Ήταν πραγματικά ένας πολύ παραγωγικός συγγραφέας. Έγραψε χιλιάδες ποιήματα, εκατοντάδες διηγήματα και έξι μυθιστορήματα, με αποτέλεσμα να εκδοθούν πάνω από 50 βιβλία του. Ακόμα και τώρα, 10 χρόνια μετά το θάνατό του, συνεχίζουν και εκδίδονται βιβλία του με ανέκδοτο υλικό.



Αποθησαυρίσαμε τα καλύτερα αποφθέγματά του και σας τα παραθέτουμε:

Η ζωή είναι περίεργη, καθώς τη ζεις μονάχα μία φορά και την πληρώνεις δέκα.

Έχεις μονάχα μία ευκαιρία για να βρεις την ιδανική συνταγή, μα αν την πετύχεις μία φορά σου είναι αρκετή.

Για να μπορείς λοιπόν να πεις πως έφτασες στο τέρμα, πως είδες όσα ήθελες και έχεις πια χορτάσει… Πρέπει τουλάχιστον μία φορά να καεί η γλώσσα και η καρδιά σου.

Πρέπει να γευτείς λεμόνι και αλάτι για να σε γλυκάνει μία σοκολάτα γάλακτος.

Πρέπει να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αναρωτηθείς αν αντέχεις να υπομείνεις την ημέρα που ξεκινάει.

Η διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας είναι ότι στη δημοκρατία ψηφίζεις πρώτα και παίρνεις διαταγές μετά. Στη δικτατορία, δεν χρειάζεται να χάσεις τον καιρό σου ψηφίζοντας.

Αν έχεις χάσει την ψυχή σου και το ξέρεις, τότε έχει μείνει λίγη ακόμα ψυχή για να χάσεις.

Η πραγματική μοναξιά δεν περιορίζεται απαραίτητα στο όταν είσαι μόνος.

Βρες αυτό που αγαπάς, και άφησέ το να σε σκοτώσει.

Αν θες να μάθεις ποιοι είναι οι φίλοι σου, επιδίωξε να καταδικαστείς σε φυλάκιση.

Ιδιοφυΐα ίσως είναι η δυνατότητα να πεις κάτι πολύ βαθυστόχαστο με απλό τρόπο.

Το κακό γούστο δημιουργεί πολύ περισσότερους εκατομμυριούχους από το καλό γούστο.

Αν καταφέρεις να ξεγελάσεις κάποιον δεν σημαίνει ότι είναι χαζός. Απλά σημαίνει ότι δεν είσαι άξιος της εμπιστοσύνης του.

kk

 

[thanosgp]

Χένρι Τσάρλς Μπουκόφσκι: Τα 13 καλύτερα αποφθέγματα

View attachment 16365

Ο Χένρι Τσαρλς Μπουκόβσκι ήταν ένας Αμερικανός ποιητής και συγγραφέας, που έζησε κυρίως στο Λος Άντζελες της Αμερικής. Έγραψε πάνω από 50 βιβλία, καθώς και πολλά μικρότερα κομμάτια, και έχει αναγνωριστεί ως πολύ σημαντικός για το είδος του, ενώ συχνά αναφέρεται από πολλούς συγγραφείς και ποιητές ως μεγάλη επιρροή. Στα ελληνικά το όνομά του προφέρεται σωστά "Μπουκόβσκι" και όχι "Μπουκόφσκι".

Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1920 στο Άντερναχ της Γερμανίας, αλλά σε ηλικία δύο ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στο Λος Άντζελες. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός, σκληρός και απόλυτος. Με την παραμικρή αφορμή έδερνε τον Μπουκόφσκι, που εξελίχθηκε σε ένα ντροπαλό έφηβο, χωρίς πολλούς φίλους. Τα παιδιά της γειτονίας τον κορόιδευαν για την γερμανική προφορά του και τα ρούχα του, ενώ οι δάσκαλοί του πίστευαν λανθασμένα ότι έπασχε από δυσλεξία.

O Μπουκόβσκι έκανε τα πρώτα του βήματα μέσα από μικρά περιοδικά στα τέλη του '50, και συνέχισε κατ' αυτόν τον τρόπο μέχρι τις αρχές του '90. Τα ποιήματα και τα διηγήματά του εκδόθηκαν αργότερα από τις Black Sparrow Press, σαν συλλογικοί τόμοι της δουλειάς του. Ήταν πραγματικά ένας πολύ παραγωγικός συγγραφέας. Έγραψε χιλιάδες ποιήματα, εκατοντάδες διηγήματα και έξι μυθιστορήματα, με αποτέλεσμα να εκδοθούν πάνω από 50 βιβλία του. Ακόμα και τώρα, 10 χρόνια μετά το θάνατό του, συνεχίζουν και εκδίδονται βιβλία του με ανέκδοτο υλικό.



Αποθησαυρίσαμε τα καλύτερα αποφθέγματά του και σας τα παραθέτουμε:

Η ζωή είναι περίεργη, καθώς τη ζεις μονάχα μία φορά και την πληρώνεις δέκα.

Έχεις μονάχα μία ευκαιρία για να βρεις την ιδανική συνταγή, μα αν την πετύχεις μία φορά σου είναι αρκετή.

Για να μπορείς λοιπόν να πεις πως έφτασες στο τέρμα, πως είδες όσα ήθελες και έχεις πια χορτάσει… Πρέπει τουλάχιστον μία φορά να καεί η γλώσσα και η καρδιά σου.

Πρέπει να γευτείς λεμόνι και αλάτι για να σε γλυκάνει μία σοκολάτα γάλακτος.

Πρέπει να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αναρωτηθείς αν αντέχεις να υπομείνεις την ημέρα που ξεκινάει.

Η διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας είναι ότι στη δημοκρατία ψηφίζεις πρώτα και παίρνεις διαταγές μετά. Στη δικτατορία, δεν χρειάζεται να χάσεις τον καιρό σου ψηφίζοντας.

Αν έχεις χάσει την ψυχή σου και το ξέρεις, τότε έχει μείνει λίγη ακόμα ψυχή για να χάσεις.

Η πραγματική μοναξιά δεν περιορίζεται απαραίτητα στο όταν είσαι μόνος.

Βρες αυτό που αγαπάς, και άφησέ το να σε σκοτώσει.

Αν θες να μάθεις ποιοι είναι οι φίλοι σου, επιδίωξε να καταδικαστείς σε φυλάκιση.

Ιδιοφυΐα ίσως είναι η δυνατότητα να πεις κάτι πολύ βαθυστόχαστο με απλό τρόπο.

Το κακό γούστο δημιουργεί πολύ περισσότερους εκατομμυριούχους από το καλό γούστο.

Αν καταφέρεις να ξεγελάσεις κάποιον δεν σημαίνει ότι είναι χαζός. Απλά σημαίνει ότι δεν είσαι άξιος της εμπιστοσύνης του.

kk

Θεός ο Μπουκοβσκι, έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του. Σε βυθίζουν σε ένα κόσμο γεμάτο με περιθωριακούς τυπους στο χείλος της αβύσσου, απίστευτο αλκοόλ, επικούς καβγάδες αλλά και φοβερά μάθηματα ζωής...

Στάλθηκε από το MI MAX μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[apache]

Θεός ο Μπουκοβσκι, έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του. Σε βυθίζουν σε ένα κόσμο γεμάτο με περιθωριακούς τυπους στο χείλος της αβύσσου, απίστευτο αλκοόλ, επικούς καβγάδες αλλά και φοβερά μάθηματα ζωής...

Στάλθηκε από το MI MAX μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Φοβερός ο δικός μας Τσάρλι και εγώ έχω διαβάσει σχεδόν ότι έχει κυκλοφορήσει, απο το ταχυδρομείο μέχρι το ερωτικές Ιστορίες καθημερινής τρέλας.

 

[maik900]

Η πατέντα του δαιμόνιου Έλληνα που ξεκίνησε με ένα σκασμένο λάστιχο και έχτισε έναν κολοσσό δισεκατομμυρίων

Θωμάς Καρβελάς: Η ιστορία του Έλληνα που μετακόμισε στην Αμερική σε ηλικία μόλις 4 ετών και έκανε μια πατέντα δισεκατομμυρίων.

Θωμάς Καρβελάς: Το σκασμένο λάστιχο που τα ξεκίνησε όλα
Ο Θωμάς Καρβελάς ήταν μόλις 4 ετών. Η οικογένειά του πηρε την απόφαση το 1910 να μεταναστεύσει από την Αθήνα στην Αμερική. Ο ίδιος όταν ενηλικιώθηκε έκανε χαμαλοδουλειες για να μπορέσει να βγάλει τα προστοζειν. Σε ηλικία 26 ετών μετακόμισε στο Γουεστσέστερ. Εκεί βρήκε μια δουλειά ως οδηγός. Ένα από τα πιο ζεστά Σαββατοκύριακα του 1934 για τις ΗΠΑ έπαθε λάστιχο έξω από το Χάρτσντεϊλ της Νέας Υόρκης. Το παγωτό που μετέφερε κινδύνευε να λιώσει κάτω από τον καυτό ήλιο.

Ο Καρβελάς πήγε σε ένα κοντινό κατάστημα κεραμικών για να προμηθευτεί ρεύμα. Το παγωτό είχε σχεδόν λιώσει και ηταν *****ό. Περαστικοί που είχαν δει το περιστατικό τον ρώτησαν αν μπορούν να δοκιμάσουν και ξετρελάθηκαν. Έως τότε το παγωτό που διατίθεντο στο εμπόριο ήταν αποκλειστικά σκληρής υφής.

Δράττοντας την ευκαιρία ο Έλληνας ομογενής έστησε έναν πρόχειρο πάγκο και ξεκίνησε επί τόπου να πουλάει παγωτό. Μέσα σε λίγες ώρες ο Κάρβελ ξεπούλησε όλο το εμπόρευμα, βγάζοντας 3.500 δολάρια, που σε σημερινή αξία ξεπερνούν τις 65.000.

Θωμάς Καρβελάς: Η αρχή της επιχείριση του
Χάρη στις μηχανικές γνώσεις του δημιούργησε μια μηχανή στην οποία παρασκεύαζε με ζαχαροπλαστική κρέμα το γνωστό παγωτό μηχανής και κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία.

Το 1936 άνοιξε το πρώτο κατάστημα του και εφάρμοσε μια καινοτόμα τότε ιδέα προώθησης, δίνοντας δώρο στον πελάτη και δεύτερο παγωτό.

Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά παγωτά της εποχής, το «*****ό παγωτό» συνιστούσε μια μυστική φόρμουλα με βάση την κρέμα ζαχαροπλαστικής που επινόησε ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας. Ηταν ο πρώτος που επινόησε το «παγωτό μηχανής»

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η επιχείρηση του Κάρβελ άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία. Ξεκίνησε να πουλάει τις μηχανές του σε όλη την Αμερική. Μάλιστα ο ίδιος πηγαινε στους πελάτες του για να τους δείξει την σωστή χρήση της πρωτοποριακής μηχανής. Το 1947 κατοχύρωσε το εμπορικό σήμα της αλυσίδας του. Ίδρυσε και τη δική του σχολή όπου εκπαίδευε τους καινούργιους υπαλλήλους.

Το παγωτό μηχανής Carvel διοχετευόταν σε δεκάδες σημεία στην Αμερική. Το 1951 η επιχείρηση γιόρτασε τα 100 καταστήματα στις ΗΠΑ. Μέχρι το 1980 υπήρχαν περισσότερα από 700 καταστήματα στην East Coast.

Θωμάς Καρβελάς: Ηταν εξαιρετικός στο μάρκετινγκ.
Ο Κάρβελ έγραψε ιστορία στις ΗΠΑ. Μεγάλο ρόλο στην επιτυχία του έπαιξε το μάρκετινγκ της εταιρίας του. Πίστευε ότι η εικόνα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην προώθηση των προϊόντων. Ο ίδιος ειπε μάλιστα πως: «Μπορείς να βάλεις ένα ψηλό, όμορφο εκφωνητή με την τέλεια φωνή, την τέλεια προφορά και την τέλεια γραμματική. Αλλά πολλοί λίγοι αγοραστές παγωτού μοιάζουν με αυτούς. Τα διαφημιστικά μας απευθύνονται σε ανθρώπους που μοιάζουν με εμάς, μιλούν σαν και εμάς και ακούγονται σαν και εμάς».

«Όλα τα παγωτά σκληραίνουν όταν μπουν στο κουτί. Η διαφορά του δικού μας είναι ότι το παγώνουμε σε 24 ώρες και ο πελάτης το παίρνει στα χέρια του σε μια, το πολύ δυο μέρες. Το μέσο παγωτό ψυγείου είναι 10 εβδομάδων», έλεγε ο Τομ Κάρβελ.

Ο Κάρβελ παντρεύτηκε, αλλά δεν έκανε παιδιά. Πούλησε την εταιρεία του 1989 και ένα χρόνο αργότερα πέθανε από καρδιακή προσβολή στον ύπνο του, σε ηλικία 84 ετών. Λίγες μέρες πριν το θάνατό του είχε αναφέρει σε στενά πρόσωπα του ότι η γραμματέας του και ο δικηγόρος του μηχανορραφούσαν εναντίον του. Το θάνατό του ακολούθησαν δικαστικές διαμάχες μεταξύ της οικογένειας και των δικηγόρων. Ο Τομ Κάρβελ άφησε πίσω του μια αμύθητη περιουσία και το brand μιας εταιρίας που διέθετε περισσότερα από 400 καταστήματα σε όλο τον κόσμο.

 

[karad-geo]

Θεός ο Μπουκοβσκι, έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του. Σε βυθίζουν σε ένα κόσμο γεμάτο με περιθωριακούς τυπους στο χείλος της αβύσσου, απίστευτο αλκοόλ, επικούς καβγάδες αλλά και φοβερά μάθηματα ζωής...

Στάλθηκε από το MI MAX μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[karad-geo]

Η πατέντα του δαιμόνιου Έλληνα που ξεκίνησε με ένα σκασμένο λάστιχο και έχτισε έναν κολοσσό δισεκατομμυρίων

Θωμάς Καρβελάς: Η ιστορία του Έλληνα που μετακόμισε στην Αμερική σε ηλικία μόλις 4 ετών και έκανε μια πατέντα δισεκατομμυρίων.

Θωμάς Καρβελάς: Το σκασμένο λάστιχο που τα ξεκίνησε όλα
Ο Θωμάς Καρβελάς ήταν μόλις 4 ετών. Η οικογένειά του πηρε την απόφαση το 1910 να μεταναστεύσει από την Αθήνα στην Αμερική. Ο ίδιος όταν ενηλικιώθηκε έκανε χαμαλοδουλειες για να μπορέσει να βγάλει τα προστοζειν. Σε ηλικία 26 ετών μετακόμισε στο Γουεστσέστερ. Εκεί βρήκε μια δουλειά ως οδηγός. Ένα από τα πιο ζεστά Σαββατοκύριακα του 1934 για τις ΗΠΑ έπαθε λάστιχο έξω από το Χάρτσντεϊλ της Νέας Υόρκης. Το παγωτό που μετέφερε κινδύνευε να λιώσει κάτω από τον καυτό ήλιο.

Ο Καρβελάς πήγε σε ένα κοντινό κατάστημα κεραμικών για να προμηθευτεί ρεύμα. Το παγωτό είχε σχεδόν λιώσει και ηταν *****ό. Περαστικοί που είχαν δει το περιστατικό τον ρώτησαν αν μπορούν να δοκιμάσουν και ξετρελάθηκαν. Έως τότε το παγωτό που διατίθεντο στο εμπόριο ήταν αποκλειστικά σκληρής υφής.

Δράττοντας την ευκαιρία ο Έλληνας ομογενής έστησε έναν πρόχειρο πάγκο και ξεκίνησε επί τόπου να πουλάει παγωτό. Μέσα σε λίγες ώρες ο Κάρβελ ξεπούλησε όλο το εμπόρευμα, βγάζοντας 3.500 δολάρια, που σε σημερινή αξία ξεπερνούν τις 65.000.

Θωμάς Καρβελάς: Η αρχή της επιχείριση του
Χάρη στις μηχανικές γνώσεις του δημιούργησε μια μηχανή στην οποία παρασκεύαζε με ζαχαροπλαστική κρέμα το γνωστό παγωτό μηχανής και κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία.

Το 1936 άνοιξε το πρώτο κατάστημα του και εφάρμοσε μια καινοτόμα τότε ιδέα προώθησης, δίνοντας δώρο στον πελάτη και δεύτερο παγωτό.

Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά παγωτά της εποχής, το «*****ό παγωτό» συνιστούσε μια μυστική φόρμουλα με βάση την κρέμα ζαχαροπλαστικής που επινόησε ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας. Ηταν ο πρώτος που επινόησε το «παγωτό μηχανής»

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η επιχείρηση του Κάρβελ άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία. Ξεκίνησε να πουλάει τις μηχανές του σε όλη την Αμερική. Μάλιστα ο ίδιος πηγαινε στους πελάτες του για να τους δείξει την σωστή χρήση της πρωτοποριακής μηχανής. Το 1947 κατοχύρωσε το εμπορικό σήμα της αλυσίδας του. Ίδρυσε και τη δική του σχολή όπου εκπαίδευε τους καινούργιους υπαλλήλους.

Το παγωτό μηχανής Carvel διοχετευόταν σε δεκάδες σημεία στην Αμερική. Το 1951 η επιχείρηση γιόρτασε τα 100 καταστήματα στις ΗΠΑ. Μέχρι το 1980 υπήρχαν περισσότερα από 700 καταστήματα στην East Coast.

Θωμάς Καρβελάς: Ηταν εξαιρετικός στο μάρκετινγκ.
Ο Κάρβελ έγραψε ιστορία στις ΗΠΑ. Μεγάλο ρόλο στην επιτυχία του έπαιξε το μάρκετινγκ της εταιρίας του. Πίστευε ότι η εικόνα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην προώθηση των προϊόντων. Ο ίδιος ειπε μάλιστα πως: «Μπορείς να βάλεις ένα ψηλό, όμορφο εκφωνητή με την τέλεια φωνή, την τέλεια προφορά και την τέλεια γραμματική. Αλλά πολλοί λίγοι αγοραστές παγωτού μοιάζουν με αυτούς. Τα διαφημιστικά μας απευθύνονται σε ανθρώπους που μοιάζουν με εμάς, μιλούν σαν και εμάς και ακούγονται σαν και εμάς».

«Όλα τα παγωτά σκληραίνουν όταν μπουν στο κουτί. Η διαφορά του δικού μας είναι ότι το παγώνουμε σε 24 ώρες και ο πελάτης το παίρνει στα χέρια του σε μια, το πολύ δυο μέρες. Το μέσο παγωτό ψυγείου είναι 10 εβδομάδων», έλεγε ο Τομ Κάρβελ.

Ο Κάρβελ παντρεύτηκε, αλλά δεν έκανε παιδιά. Πούλησε την εταιρεία του 1989 και ένα χρόνο αργότερα πέθανε από καρδιακή προσβολή στον ύπνο του, σε ηλικία 84 ετών. Λίγες μέρες πριν το θάνατό του είχε αναφέρει σε στενά πρόσωπα του ότι η γραμματέας του και ο δικηγόρος του μηχανορραφούσαν εναντίον του. Το θάνατό του ακολούθησαν δικαστικές διαμάχες μεταξύ της οικογένειας και των δικηγόρων. Ο Τομ Κάρβελ άφησε πίσω του μια αμύθητη περιουσία και το brand μιας εταιρίας που διέθετε περισσότερα από 400 καταστήματα σε όλο τον κόσμο.

 

[maik900]

Οι απίθανες ιστορίες μπεκρουλιάσματος ενός διάσημου παλαιστή



Μια φορά ήπιε 119 μπύρες σε έξι ώρες

Έχουμε ακούσει διάφορες ιστορίες πιώματος και μπεκρουλιάσματος, αλλά νομίζουμε ότι εκείνες του διάσημου παλαιστή Andre The Giant, βρίσκονται στην κορυφή. Τουλάχιστον από άποψη ποσότητας.

Ο Γάλλος παλαιστής άλλωστε είχε και τον χώρο στο σώμα του για να αποθηκεύσει αυτό το αλκοόλ. Έφτανε σε ύψος τα 2.23 μ., ενώ ζύγιζε 235 κιλά. Με λίγα λόγια υπήρξε ένα κολοσσός, που κανένας δεν θα μπορούσε να τον κάνει καλά. Πόσο μάλλον όταν μεθούσε.

Στα ρινγκ έγινε γνωστότερος στα τέλη της δεκαετίας του ’80, για την βεντέτα που είχε με έναν άλλο διάσημο παλαιστή, τον Hulk Hogan. Όμως η αδυναμία που είχε στο αλκοόλ, ξεπέρασε τις επιδόσεις του στο ρινγκ. Οι ιστορίες μπεκρουλιάσματος είναι τόσο ακραίες που μπορεί να τις θεωρήστε υπερβολικές. Κι όμως συνέβησαν.



Μια φορά λοιπόν κατέβηκε στο μπαρ του ξενοδοχείου που βρισκόταν και ήπιε 119 μπύρες μέσα σε έξι ώρες. Αυτό σημαίνει ότι κατέβαζε μια μπύρα κάθε τρία λεπτά χωρίς να σταματήσει επί έξι ώρες. Λιποθύμησε λοιπόν μπροστά στην ρεσεψιόν και όπως είναι λογικό, κανένας δεν μπορούσε να τον κουνήσει. Οι φίλοι του τον σκέπασαν με το κάλυμμα ενός πιάνου με ουρά και τον άφησαν εκεί μέχρι να ξυπνήσει.

Μια άλλη φορά, βρισκόταν στην Ιαπωνία παρέα με τον Hulk Hogan. Ο τελευταίος αγόρασε μια κάσα κρασιά, 12 μπουκάλια δηλαδή, και μαζί μπήκαν σε ένα λεωφορείο για μια διαδρομή 8 ωρών. Τρείς ώρες αργότερα, ο Andre The Giant, σηκώθηκε και ζήτησε να πάει στην τουαλέτα. Ο Hogan κοίταξε την κάσα με τα κρασιά και έλειπαν και τα 12!



Ένας άλλος παλαιστής, ο Bobby the Brain, έγραψε κι αυτός στα απομνημονεύματά του μια ιστορία για την σχέση του θηριώδη Γάλλου παλαιστή με το αλκοόλ. Ο Bobby βρέθηκε μια φορά στο ξενοδοχείο Marriott στο Κάνσας. Όταν κατέβηκε στο μπαρ, ο μπάρμαν τον πλησίασε έντρομος και τον ρώτησε αν ο Andre ήταν μαζί του. Εκείνος του απάντησε αρνητικά και ανακουφισμένος ο μπάρμαν του είπε «Ευτυχώς, γιατί την τελευταία φορά που ήταν εδώ του είπα πως είναι ο τελευταίος γύρος αλλά δεν ήθελε να φύγει. Και επειδή δεν μπορούσα να φύγω όσο έπινε, παρήγγειλε 40 βότκες με τόνικ. Κάθισε μέχρι τις 4 το πρωί».



Και φαίνεται πως ο Andre είχε αδυναμία στα μπαρ των ξενοδοχείων. Σε ένα ξενοδοχείο του Λονδίνου, έκανε λογαριασμό 40.000 δολάρια μόνο σε αλκοόλ. Δεν θέλουμε καν να μάθουμε τι ακριβώς ήπιε εκείνο το βράδυ. Μια άλλη φορά πάλι, ισχυρίστηκε στην εκπομπή του David Letterman ότι έχει κόψει το ποτό, για να χάσει 20 κιλά. Βέβαια διευκρίνισε ότι το δικό του κόψιμο σημαίνει ότι έπινε μόνο τρία μπουκάλια κρασί με το βραδινό του.



Οι ιστορίες είναι ατέλειωτες. Μια φορά έπεσε μεθυσμένος πάνω σε έναν άντρα που περίμενε ταξί, τραυματίζοντάς τον. Μετά από αυτό, η αστυνομία της Νέας Υόρκης έστελνε μυστικούς αστυνομικούς να τον παρακολουθούν όσο βρισκόταν στην πόλη, για να αποφύγουν παρόμοια περιστατικά. O Andre the Giant δεν άντεξε για πολύ όλο αυτό το αλκοόλ και πέθανε λίγο πριν κλείσει τα 47 του χρόνια. Την ίδια χρονιά μπήκε στο WWE Hall of Fame. Τα μεθύσια του έμειναν κι αυτά στην ιστορία.

kk

 

[apache]

Οι απίθανες ιστορίες μπεκρουλιάσματος ενός διάσημου παλαιστή

View attachment 16560

Μια φορά ήπιε 119 μπύρες σε έξι ώρες

Έχουμε ακούσει διάφορες ιστορίες πιώματος και μπεκρουλιάσματος, αλλά νομίζουμε ότι εκείνες του διάσημου παλαιστή Andre The Giant, βρίσκονται στην κορυφή. Τουλάχιστον από άποψη ποσότητας.

Ο Γάλλος παλαιστής άλλωστε είχε και τον χώρο στο σώμα του για να αποθηκεύσει αυτό το αλκοόλ. Έφτανε σε ύψος τα 2.23 μ., ενώ ζύγιζε 235 κιλά. Με λίγα λόγια υπήρξε ένα κολοσσός, που κανένας δεν θα μπορούσε να τον κάνει καλά. Πόσο μάλλον όταν μεθούσε.

Στα ρινγκ έγινε γνωστότερος στα τέλη της δεκαετίας του ’80, για την βεντέτα που είχε με έναν άλλο διάσημο παλαιστή, τον Hulk Hogan. Όμως η αδυναμία που είχε στο αλκοόλ, ξεπέρασε τις επιδόσεις του στο ρινγκ. Οι ιστορίες μπεκρουλιάσματος είναι τόσο ακραίες που μπορεί να τις θεωρήστε υπερβολικές. Κι όμως συνέβησαν.

View attachment 16561

Μια φορά λοιπόν κατέβηκε στο μπαρ του ξενοδοχείου που βρισκόταν και ήπιε 119 μπύρες μέσα σε έξι ώρες. Αυτό σημαίνει ότι κατέβαζε μια μπύρα κάθε τρία λεπτά χωρίς να σταματήσει επί έξι ώρες. Λιποθύμησε λοιπόν μπροστά στην ρεσεψιόν και όπως είναι λογικό, κανένας δεν μπορούσε να τον κουνήσει. Οι φίλοι του τον σκέπασαν με το κάλυμμα ενός πιάνου με ουρά και τον άφησαν εκεί μέχρι να ξυπνήσει.

Μια άλλη φορά, βρισκόταν στην Ιαπωνία παρέα με τον Hulk Hogan. Ο τελευταίος αγόρασε μια κάσα κρασιά, 12 μπουκάλια δηλαδή, και μαζί μπήκαν σε ένα λεωφορείο για μια διαδρομή 8 ωρών. Τρείς ώρες αργότερα, ο Andre The Giant, σηκώθηκε και ζήτησε να πάει στην τουαλέτα. Ο Hogan κοίταξε την κάσα με τα κρασιά και έλειπαν και τα 12!

View attachment 16562

Ένας άλλος παλαιστής, ο Bobby the Brain, έγραψε κι αυτός στα απομνημονεύματά του μια ιστορία για την σχέση του θηριώδη Γάλλου παλαιστή με το αλκοόλ. Ο Bobby βρέθηκε μια φορά στο ξενοδοχείο Marriott στο Κάνσας. Όταν κατέβηκε στο μπαρ, ο μπάρμαν τον πλησίασε έντρομος και τον ρώτησε αν ο Andre ήταν μαζί του. Εκείνος του απάντησε αρνητικά και ανακουφισμένος ο μπάρμαν του είπε «Ευτυχώς, γιατί την τελευταία φορά που ήταν εδώ του είπα πως είναι ο τελευταίος γύρος αλλά δεν ήθελε να φύγει. Και επειδή δεν μπορούσα να φύγω όσο έπινε, παρήγγειλε 40 βότκες με τόνικ. Κάθισε μέχρι τις 4 το πρωί».

View attachment 16563

Και φαίνεται πως ο Andre είχε αδυναμία στα μπαρ των ξενοδοχείων. Σε ένα ξενοδοχείο του Λονδίνου, έκανε λογαριασμό 40.000 δολάρια μόνο σε αλκοόλ. Δεν θέλουμε καν να μάθουμε τι ακριβώς ήπιε εκείνο το βράδυ. Μια άλλη φορά πάλι, ισχυρίστηκε στην εκπομπή του David Letterman ότι έχει κόψει το ποτό, για να χάσει 20 κιλά. Βέβαια διευκρίνισε ότι το δικό του κόψιμο σημαίνει ότι έπινε μόνο τρία μπουκάλια κρασί με το βραδινό του.

View attachment 16564

Οι ιστορίες είναι ατέλειωτες. Μια φορά έπεσε μεθυσμένος πάνω σε έναν άντρα που περίμενε ταξί, τραυματίζοντάς τον. Μετά από αυτό, η αστυνομία της Νέας Υόρκης έστελνε μυστικούς αστυνομικούς να τον παρακολουθούν όσο βρισκόταν στην πόλη, για να αποφύγουν παρόμοια περιστατικά. O Andre the Giant δεν άντεξε για πολύ όλο αυτό το αλκοόλ και πέθανε λίγο πριν κλείσει τα 47 του χρόνια. Την ίδια χρονιά μπήκε στο WWE Hall of Fame. Τα μεθύσια του έμειναν κι αυτά στην ιστορία.

kk

Τον Βόσπορο και την Ερυθρά Θάλασσα......

 

[maik900]

Όταν οι Βρετανοί έβγαζαν στο σφυρί τις συζύγους τους

Ένα... «πρακτικό» έθιμο που κράτησε δυο αιώνες

Από τον 17ο μέχρι τον 19ο αιώνα, υπήρχε ένα πρακτικό έθιμο στη Βρετανία που σήμερα μας φαίνεται απλά αδιανόητο. Οι άντρες έδεναν ένα σκοινί στις γυναίκες τους και έβαζαν πλώρη για την αγορά. Δεν ήθελαν να αγοράσουν κάτι, αλλά να πουλήσουν. Την ίδια τους την γυναίκα.
Όταν έφταναν στην αγορά ανακοίνωναν πως την πουλούσαν και ξεκινούσε η δημοπρασία. Αυτός που έκανε την μεγαλύτερη προσφορά την έπαιρνε και έφευγε. Γιατί όλο αυτό ήταν πρακτικό για τους συζύγους; Γιατί τότε στην Βρετανία το διαζύγιο ήταν εξαιρετικά ακριβό. Κι αυτός ήταν ο τρόπος που οι άνδρες των εργατικών τάξεων έπαιρναν διαζύγιο εκείνη την εποχή. Οι ιστορικοί διαφωνούν ως προς την προέλευσή του αλλά και για το πόσο διαδεδομένο ήταν, αλλά συμφωνούν πως υπήρξε μια πρακτική που ακολουθούσαν οι ασθενέστεροι οικονομικά Βρετανοί για να πάρουν «διαζύγιο».


Γύρω στο 1750, τα διαζύγια ήταν μια εξαίρεση για την αγγλική κοινωνία. Δεν απαγορεύονταν ακριβώς αλλά ήταν σχεδόν απαγορευτικά. Η διαδικασία ήταν τόσο ακριβή και τόσο χρονοβόρα, που η παραπάνω πρακτική έκανε την εμφάνισή της. Κάλλιστα είτε ο άνδρας, είτε η γυναίκα, μπορούσε να εγκαταλείψει το έτερον ήμισυ αλλά μια γυναίκα που θα δημιουργούσε μια άλλη σχέση, κινδύνευε πάντα από τον σύζυγό που θα μπορούσε να τιμωρήσει την ίδια και τον εpαστή της. Νομικά, θα μπορούσε να ζητήσει από τον εpαστή της ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό, κάτι που η γυναίκα δεν μπορούσε ένα κάνει.

Έτσι, στο μυαλό αρκετών ανδρών φαινόταν λογικό να βγάλουν την σύζυγο τους στο σφυρί. Έδεναν ένα σκοινί ή μια κορδέλα γύρω από το λαιμό της και την οδηγούσαν στην αγορά. Η διαδικασία θύμιζε δημοπρασία. Όταν ένας άλλος άνδρας την αγόραζε, τότε ο γάμος θεωρούνταν άκυρος και ο αγοραστής ήταν πλέον οικονομικά υπεύθυνος για την γυναίκα.

Βέβαια συνήθως, οι δημοπρασίες ήταν συμβολικές. Υπήρχε μόνο ένας επίδοξος αγοραστής που ήταν ο εpαστής της γυναίκας. Αλλά υπήρχαν και περιπτώσεις που δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο και ξεκινούσε ένας «πόλεμος» προσφορών. Ο άνδρας δεν ήταν υποχρεωμένος να ρωτήσει την γυναίκα του για την απόφαση του να την βγάλει στο σφυρί και παρόλο που η γυναίκα έβλεπε εντελώς άγνωστους άνδρες να παλεύουν για να την αγοράσουν, όφειλε να δεχτεί το αποτέλεσμα.

Το μόνο που μπορούσε να πάρει η γυναίκα από τον γάμο της, ήταν όσα ήταν δικά της πριν το γάμο. Ακόμα και το σπίτι που έμενε με τον σύζυγό της. Ωστόσο, όταν υπήρχε απιστία δεν έλειπαν και οι περιπτώσεις δημόσιου εξευτελισμού.

Αν και η συγκεκριμένη διαδικασία συνέβαινε για να λύσει τον γάμο, κάτι τέτοιο δεν ήταν στην πραγματικότητα η αλήθεια. Έτσι η αστυνομία άρχισε κάποια στιγμή να σταματά την διαδικασία. Οι αγοραπωλησίες συζύγων σταμάτησαν οριστικά το 1857, όταν το διαζύγιο έγινε πολύ πιο εύκολη υπόθεση.

kkkk

 

[maik900]

Η τραγωδία στις εξέδρες του «Βάλεϊ Παρέιντ» που κάηκαν σε λίγα λεπτά



Mια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου

Ήταν 11 Μαΐου του 1985. Η Μπράντφορντ αντιμετώπιζε την Λίνκολν στην έδρα της, το «Βάλεϊ Παρέιντ». Ο αγώνας ήταν ουσιαστικά μια φιέστα, με την Μπράντφορντ να γιορτάζει την άνοδό της από την τρίτη κατηγορία στην δεύτερη για πρώτη φορά από το 1937. Το γήπεδο όπως ήταν φυσικό είχε γεμίζει, με 11.000 θεατές να θέλουν να παρακολουθήσουν το επιστέγασμα των προσπαθειών της ομάδας σε όλη την σεζόν. Ο ενθουσιασμός ήταν λογικός.

Η φιέστα όμως έμελλε να εξελιχθεί σε τραγωδία. Μετά από 40’ λεπτά αγώνα, κι ενώ το σκορ ήταν στο 0-0, ξέσπασε φωτιά στην ξύλινη εξέδρα του γηπέδου που είχε κατασκευαστεί το 1911. Οι θεατές άρχισαν να πηδούν στον αγωνιστικό χώρο και ο διαιτητής διέκοψε το παιχνίδι. Η φωτιά εξαπλώθηκε μέσα σε λίγα λεπτά.

Όσοι δεν προσπάθησαν να μπουν στον αγωνιστικό χώρο για να σωθούν, προσπάθησαν να φύγουν από την πίσω πλευρά όπου βρίσκονταν οι πόρτες. Οι πόρτες όμως ήταν κλειδωμένες. Ο αγώνας είχε μετατραπεί σε τραγωδία. Οι νεκροί έφτασαν τους 56 ενώ οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 200. Τα συνεργία διάσωσης έβρισκαν νεκρούς και τραυματίες μέχρι το επόμενο πρωί. Οι πυροσβέστες έκλαιγαν. Περισσότερα από τα μισά θύματα ήταν παιδιά κάτω των 20 ετών.

Η αιτία, όπως αναφέρθηκε, ήταν ένα τσιγάρο που σβήστηκε απρόσεχτα στην ξύλινη κερκίδα και με την βοήθεια του δυνατού αέρα, προκάλεσε την πυρκαγιά. Η διοίκηση της Μπράντφορντ είχε προειδοποιηθεί για τον κίνδυνο συσσώρευσης σκουπιδιών κάτω από την ξύλινη εξέδρα και πως αυτό θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Αλλά οι οικονομικές δυσχέρειες της ομάδας, την οδήγησαν στην απόφαση να μην κάνει τίποτα μέχρι το τέλος εκείνης της σεζόν.

Μια άλλη θεωρία, την οποία αναφέρει ο Martin Fletcher στο βιβλίο του, υποστηρίζει πως ο ο τότε πρόεδρος της ομάδας, Stafford Heginbotham, είχε εισπράξει μεγάλες ασφαλιστικές αποζημιώσεις από 8 πυρκαγιές που ξέσπασαν σε επιχειρήσεις του σε διάστημα 14 ετών. Σύμπτωση; Ο Fletcher είχε χάσει τον πατέρα του, τον παππού του και τον αδελφό του εκείνη την ημέρα, με τον ίδιο να γλιτώνει από τύχη.

Η τραγωδία στο Βάλεϊ Παρέιντ είναι μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Χάθηκαν 56 ανθρώπινες ζωές μέσα σε λίγα λεπτά, με το περιστατικό να οδηγεί προς την απαγόρευση του καπνίσματος στα αγγλικά γήπεδα, αλλά και σε εκείνη της κατασκευής ξύλινων κερκίδων. Σήμερα, 35 χρόνια μετά δεν έχει γίνει ακόμα σαφές τι έφτιαξε για την πρωτοφανή αυτή τραγωδία.

 

[The Owl.]

Η τραγωδία στις εξέδρες του «Βάλεϊ Παρέιντ» που κάηκαν σε λίγα λεπτά

View attachment 17084

Mια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου

Ήταν 11 Μαΐου του 1985. Η Μπράντφορντ αντιμετώπιζε την Λίνκολν στην έδρα της, το «Βάλεϊ Παρέιντ». Ο αγώνας ήταν ουσιαστικά μια φιέστα, με την Μπράντφορντ να γιορτάζει την άνοδό της από την τρίτη κατηγορία στην δεύτερη για πρώτη φορά από το 1937. Το γήπεδο όπως ήταν φυσικό είχε γεμίζει, με 11.000 θεατές να θέλουν να παρακολουθήσουν το επιστέγασμα των προσπαθειών της ομάδας σε όλη την σεζόν. Ο ενθουσιασμός ήταν λογικός.

Η φιέστα όμως έμελλε να εξελιχθεί σε τραγωδία. Μετά από 40’ λεπτά αγώνα, κι ενώ το σκορ ήταν στο 0-0, ξέσπασε φωτιά στην ξύλινη εξέδρα του γηπέδου που είχε κατασκευαστεί το 1911. Οι θεατές άρχισαν να πηδούν στον αγωνιστικό χώρο και ο διαιτητής διέκοψε το παιχνίδι. Η φωτιά εξαπλώθηκε μέσα σε λίγα λεπτά.

Όσοι δεν προσπάθησαν να μπουν στον αγωνιστικό χώρο για να σωθούν, προσπάθησαν να φύγουν από την πίσω πλευρά όπου βρίσκονταν οι πόρτες. Οι πόρτες όμως ήταν κλειδωμένες. Ο αγώνας είχε μετατραπεί σε τραγωδία. Οι νεκροί έφτασαν τους 56 ενώ οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 200. Τα συνεργία διάσωσης έβρισκαν νεκρούς και τραυματίες μέχρι το επόμενο πρωί. Οι πυροσβέστες έκλαιγαν. Περισσότερα από τα μισά θύματα ήταν παιδιά κάτω των 20 ετών.

Η αιτία, όπως αναφέρθηκε, ήταν ένα τσιγάρο που σβήστηκε απρόσεχτα στην ξύλινη κερκίδα και με την βοήθεια του δυνατού αέρα, προκάλεσε την πυρκαγιά. Η διοίκηση της Μπράντφορντ είχε προειδοποιηθεί για τον κίνδυνο συσσώρευσης σκουπιδιών κάτω από την ξύλινη εξέδρα και πως αυτό θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Αλλά οι οικονομικές δυσχέρειες της ομάδας, την οδήγησαν στην απόφαση να μην κάνει τίποτα μέχρι το τέλος εκείνης της σεζόν.

Μια άλλη θεωρία, την οποία αναφέρει ο Martin Fletcher στο βιβλίο του, υποστηρίζει πως ο ο τότε πρόεδρος της ομάδας, Stafford Heginbotham, είχε εισπράξει μεγάλες ασφαλιστικές αποζημιώσεις από 8 πυρκαγιές που ξέσπασαν σε επιχειρήσεις του σε διάστημα 14 ετών. Σύμπτωση; Ο Fletcher είχε χάσει τον πατέρα του, τον παππού του και τον αδελφό του εκείνη την ημέρα, με τον ίδιο να γλιτώνει από τύχη.

Η τραγωδία στο Βάλεϊ Παρέιντ είναι μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Χάθηκαν 56 ανθρώπινες ζωές μέσα σε λίγα λεπτά, με το περιστατικό να οδηγεί προς την απαγόρευση του καπνίσματος στα αγγλικά γήπεδα, αλλά και σε εκείνη της κατασκευής ξύλινων κερκίδων. Σήμερα, 35 χρόνια μετά δεν έχει γίνει ακόμα σαφές τι έφτιαξε για την πρωτοφανή αυτή τραγωδία.

ειναι απο τα θεματα που παρουσιαζουν στανταρ οι εκπαιδευετες στα σεμιναρια πυροσβεσης κ πυροπροστασιας στους εργασιακους χωρους.

 

[thanosgp]

Ξέρεις τι οι πραγματεύεται το τραγούδι , νέος?

Στάλθηκε από το MI MAX μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[thanosgp]

orange crash=agent orange

Ο Πορτοκαλί Παράγοντας (αγγλικά: Agent Orange) είναι η κωδική ονομασία για ένα από τα φυτοκτόνα και αποφυλλωτικά που χρησιμοποιήθηκαν απο το Στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, για την απογύμνωση των δασών του Βιετνάμ. Το πρόγραμμα είχε το όνομα Επιχείρηση Ranch Hand και διήρκεσε από το 1961 μέχρι το 1971. Εκτιμάται από το Βιετνάμ πως η χημική αυτή ουσία σκότωσε ή ακρωτηρίασε 400.000 ανθρώπους και είναι υπεύθυνη για 500.000 παιδιά γεννημένα με δυσμορφίες.[1]

Η ουσία είναι μίγμα 50/50 από 2,4,5-Τ και 2,4-D και δημιουργήθηκε για λογαριασμό του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ κυρίως από την εταιρία Μονσάντο και την εταιρία Ντόου. Το 2,4,5-Τ που χρησιμοποιήθηκε για την δημιουργία του παράγοντα βρέθηκε αργότερα να περιέχει την 2,3,7,8-τετραχλωροδιβενζοδιοξίνη, μια εξαιρετικά τοξική ουσία. Η ονομασία του παράγοντα οφείλεται στις πορτοκαλί ρίγες των βαρελιών (200Λ) μέσα στα οποία μεταφερόταν. Ο πορτοκαλί παράγοντας ήταν η πιο διαδεδομένη ουσία από τα λεγόμενα "Φυτοκτόνα του ουράνιου τόξου".[2]

Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, και ανάμεσα στις περίοδους 1962 και 1971, ο στρατός των ΗΠΑ ψέκασε 50.000.000 λίτρα από χημικά φυτοκτόνα και φυλλοκαταστροφικές ουσίες. Εκτός από το Βιετνάμ, οι ουσίες ψεκάστηκαν επίσης και στο ανατολικό Λάος και σε μέρη της Καμπότζης, στα πλαίσια της επιχείρησης "Ranch Hand".[3] Στόχος αυτής της επιχείρησης ήταν η απογύμνωση των δέντρων στα δάση και τις αγροτικές περιοχές, περιοχές στις οποίες οι αντάρτες έβρισκαν κάλυψη και τροφή.[4][5]

Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν να βάζουν στόχο τις καλλιέργειες τροφίμων τον Οκτώβριο του 1962, χρησιμοποιώντας κυρίως τον Μπλε Παράγοντα. Το 1965, 42 τοις εκατό των ψεκασμών ήταν αποκλειστικά σε καλλιέργειες τροφίμων.[5] Μετά από αυτό σημειώθηκε ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των πόλεων. Τα ποσοστά μετατόπισης ανθρώπων από τα χωριά στις πόλεις αυξήθηκαν στο Νότιο Βιετνάμ, καθώς οι αγρότες έφευγαν από τα χωριά τους προς τις πόλεις, οι οποίες ελέγχονταν από τις ΗΠΑ. Ο πληθυσμός του Νοτίου Βιετνάμ αυξήθηκε, από 2,8 εκατομμύρια το 1958, στα 8 εκατομμύρια το 1971 (πάνω από 300%). Η συρροή αυτή είχε ως αποτέλεσμα μιαν ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού των πόλεων. Περίπου 1,5 εκατομμύρια ζούσαν σε παραγκουπόλεις της Σαϊγκόν, ενώ πολλοί προνομιούχοι πολίτες και το αμερικανικό προσωπικό ζούσαν σε συνθήκες πολυτελείας.[6]

Το αρχείο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ δείχνει ότι τουλάχιστον 6.542 αποστολές ψεκασμού έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της επιχείρησης "Ranch Hand".[7] Μέχρι το 1971, το 12% ολόκληρης της έκτασης του Νοτίου Βιετνάμ είχε εμποτιστεί με φυλλοκαταστροφικά χημικά, τα οποία χρησιμοποιούνταν σε ποσότητες που ξεπερνούσαν, κατά μέσο όρο, δεκατρείς φορές το εγκεκριμένο όριο για οικιακή χρήση.[8] Στο Νότιο Βιετνάμ, μόνο, περίπου δέκα εκατομμύρια εκτάρια αγροτικής γης τελικά καταστράφηκαν.[9] Σε μερικές περιοχές, οι συγκεντρώσεις διοξίνης στο χώμα και το νερό ήταν εκατοντάδες φορές πάνω από τα όρια ασφαλείας που είχαν τεθεί από το Γραφείο Περιβαλλοντικής Προστασίας των ΗΠΑ.[10][11] Συγκεντρωτικά, σε μία περίοδο εννέα χρόνων, πάνω από το 20% των δασών του Βιετνάμ ψεκάστηκε τουλάχιστον μία φορά.[5]

 

[karad-geo]

orange crash=agent orange

Ο Πορτοκαλί Παράγοντας (αγγλικά: Agent Orange) είναι η κωδική ονομασία για ένα από τα φυτοκτόνα και αποφυλλωτικά που χρησιμοποιήθηκαν απο το Στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, για την απογύμνωση των δασών του Βιετνάμ. Το πρόγραμμα είχε το όνομα Επιχείρηση Ranch Hand και διήρκεσε από το 1961 μέχρι το 1971. Εκτιμάται από το Βιετνάμ πως η χημική αυτή ουσία σκότωσε ή ακρωτηρίασε 400.000 ανθρώπους και είναι υπεύθυνη για 500.000 παιδιά γεννημένα με δυσμορφίες.[1]

Η ουσία είναι μίγμα 50/50 από 2,4,5-Τ και 2,4-D και δημιουργήθηκε για λογαριασμό του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ κυρίως από την εταιρία Μονσάντο και την εταιρία Ντόου. Το 2,4,5-Τ που χρησιμοποιήθηκε για την δημιουργία του παράγοντα βρέθηκε αργότερα να περιέχει την 2,3,7,8-τετραχλωροδιβενζοδιοξίνη, μια εξαιρετικά τοξική ουσία. Η ονομασία του παράγοντα οφείλεται στις πορτοκαλί ρίγες των βαρελιών (200Λ) μέσα στα οποία μεταφερόταν. Ο πορτοκαλί παράγοντας ήταν η πιο διαδεδομένη ουσία από τα λεγόμενα "Φυτοκτόνα του ουράνιου τόξου".[2]

Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, και ανάμεσα στις περίοδους 1962 και 1971, ο στρατός των ΗΠΑ ψέκασε 50.000.000 λίτρα από χημικά φυτοκτόνα και φυλλοκαταστροφικές ουσίες. Εκτός από το Βιετνάμ, οι ουσίες ψεκάστηκαν επίσης και στο ανατολικό Λάος και σε μέρη της Καμπότζης, στα πλαίσια της επιχείρησης "Ranch Hand".[3] Στόχος αυτής της επιχείρησης ήταν η απογύμνωση των δέντρων στα δάση και τις αγροτικές περιοχές, περιοχές στις οποίες οι αντάρτες έβρισκαν κάλυψη και τροφή.[4][5]

Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν να βάζουν στόχο τις καλλιέργειες τροφίμων τον Οκτώβριο του 1962, χρησιμοποιώντας κυρίως τον Μπλε Παράγοντα. Το 1965, 42 τοις εκατό των ψεκασμών ήταν αποκλειστικά σε καλλιέργειες τροφίμων.[5] Μετά από αυτό σημειώθηκε ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των πόλεων. Τα ποσοστά μετατόπισης ανθρώπων από τα χωριά στις πόλεις αυξήθηκαν στο Νότιο Βιετνάμ, καθώς οι αγρότες έφευγαν από τα χωριά τους προς τις πόλεις, οι οποίες ελέγχονταν από τις ΗΠΑ. Ο πληθυσμός του Νοτίου Βιετνάμ αυξήθηκε, από 2,8 εκατομμύρια το 1958, στα 8 εκατομμύρια το 1971 (πάνω από 300%). Η συρροή αυτή είχε ως αποτέλεσμα μιαν ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού των πόλεων. Περίπου 1,5 εκατομμύρια ζούσαν σε παραγκουπόλεις της Σαϊγκόν, ενώ πολλοί προνομιούχοι πολίτες και το αμερικανικό προσωπικό ζούσαν σε συνθήκες πολυτελείας.[6]

Το αρχείο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ δείχνει ότι τουλάχιστον 6.542 αποστολές ψεκασμού έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της επιχείρησης "Ranch Hand".[7] Μέχρι το 1971, το 12% ολόκληρης της έκτασης του Νοτίου Βιετνάμ είχε εμποτιστεί με φυλλοκαταστροφικά χημικά, τα οποία χρησιμοποιούνταν σε ποσότητες που ξεπερνούσαν, κατά μέσο όρο, δεκατρείς φορές το εγκεκριμένο όριο για οικιακή χρήση.[8] Στο Νότιο Βιετνάμ, μόνο, περίπου δέκα εκατομμύρια εκτάρια αγροτικής γης τελικά καταστράφηκαν.[9] Σε μερικές περιοχές, οι συγκεντρώσεις διοξίνης στο χώμα και το νερό ήταν εκατοντάδες φορές πάνω από τα όρια ασφαλείας που είχαν τεθεί από το Γραφείο Περιβαλλοντικής Προστασίας των ΗΠΑ.[10][11] Συγκεντρωτικά, σε μία περίοδο εννέα χρόνων, πάνω από το 20% των δασών του Βιετνάμ ψεκάστηκε τουλάχιστον μία φορά.[5]

Τα παραπάνω κάποτε τα Είχα κάπου διαβάσει!.. όχι όμως με τόσες λεπτομέρειες!!

Ανατρεπτική μπάντα οι Λαλήσαντες!! - και μάλιστα Έχουν καταγωγή Όλοι τους (και οι 4 που ξεκίνησαν), από μια κωμόπολη του Νότου της ΟΥ. Σ. Α. ονόματι Αθήνα! (υπάρχουν αρκετές τέτοιες στην άλλη όχθη).

Με στίχους (που είχαν λόγο! & στόχο!), κυνηγήθηκαν αρκετά...

 

[Coyote]

Τα παραπάνω κάποτε τα Είχα κάπου διαβάσει!.. όχι όμως με τόσες λεπτομέρειες!!

Ανατρεπτική μπάντα οι Λαλήσαντες!! - και μάλιστα Έχουν καταγωγή Όλοι τους (και οι 4 που ξεκίνησαν), από μια κωμόπολη του Νότου της ΟΥ. Σ. Α. ονόματι Αθήνα! (υπάρχουν αρκετές τέτοιες στην άλλη όχθη).

Με στίχους (που είχαν λόγο! & στόχο!), κυνηγήθηκαν αρκετά...