Live-Ride-Dream...Καλαμάτα με προορισμό τη Μογγολία

Ταξίδι = Μετακίνηση σε μακρινό προορισμό και παραμονή σ' αυτόν για κάποιο διάστημα.
Αυτό ακριβώς θα κάνουμε με τον καλό μου φίλο Βασίλη. Θα αναχωρήσουμε την Κυριακή 24 Ιουλίου από Καλαμάτα με προορισμό τη Μογγολία (Ουλάν Μπατόρ) και τη λίμνη Βαϊκάλη (Ιρκούτσκ). Το ταξίδι έγινε με Bandit 650 (Βασίλης) και με V-strom 650 έχοντας αντίστοιχα 130.000 και 125.000 χλμ, βασιζόμενοι σε δικό μας προγραμματισμό και, το κυριότερο, σε δικές μας οικονομικές δυνάμεις. Το είχαμε καιρό στο μυαλό μας και προετοιμαζόμασταν για αυτό.
Το πρόγραμμα είχε ως εξής: Ουλάν Ουντέ ανασυντασσόμαστε και μετράμε τις δυνάμεις μας: σωματικές, ψυχολογικές, οικονομικές, μηχανικές. Αν είμαστε εντάξει σε όλα τα παραπάνω, τότε μπαίνει ο δεύτερος, πιο μακρινός προορισμός, να φτάσουμε στις ακτές του Ειρηνικού, το Βλαδιβοστόκ και τρίτο Μογγολία.
Βέβαια, σε κάθε περίπτωση, ο τελικός και σπουδαιότερος στόχος είναι επιστρέψουμε ασφαλείς! Και αυτό πάντοτε θα πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας.



1η ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Σύνοψη των πρώτων ημερών.
Μετά από 6 ημέρες που αναχωρήσαμε από την Καλαμάτα βρισκόμαστε στο Suwalki (βόρεια Πολωνία). Τα χιλιόμετρα μέχρι εδώ είναι λίγο παραπάνω από 3.000. Καλαμάτα - Χαλκηδόνα - Βελιγράδι - Βιέννη - Rodomsko (νότια Πολωνία) και Suwalki. Σε κάθε πόλη κάναμε από μια διανυκτέρευση, εκτός της Βιέννης που καθίσαμε δυο μέρες.
Από θέμα καιρού, το μόνο πρόβλημα ήταν μέχρι και τη Βιέννη που έκανε ζέστη, ευτυχώς όμως είχε μπόρες κατά τόπους και μας δρόσιζε. Από εκεί και πάνω άλλαξε λίγο το σκηνικό, με περισσότερη συννεφιά, πιο χαμηλές θερμοκρασίες και που και που κανένα ψιλόβροχο. Μέσο όρο θερμοκρασίας θα έλεγα 24 βαθμούς, από τους 34 των πρώτων ημερών.
30 χιλιόμετρα νότια της Βουδαπέστης υπάρχει ένα χωριό με ελληνική ονομασία και λέγεται Μπελογιάννης. Υπάρχει ταμπέλα και στα Ελληνικά. Εκεί ζουν πλέον γύρω στους 300 Έλληνες από 2.000 που είχε αρχικά. Το χωριό το έφτιαξαν Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες στα τέλη της δεκαετίας του 40 στη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη. Τις πληροφορίες αυτές μας τις έδωσε ο κύριος Αχιλλέας που συναντήσαμε τυχαία και που κατοικεί σε αυτό από το 1949. Αυτά προς το παρόν και ελπίζουμε για τη συνέχεια.

2η ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Από τη στιγμή που ξεκινήσαμε έχουμε καλύψει 6500χλμ. Τα χιλιόμετρα στη Ρωσία είναι δύσκολα. Δεν υπάρχει αυτοκινητόδρομος κλειστού τύπου. Ο δρόμος αυτός είναι ο κεντρικός και "τρέχει" τη Ρωσία Ανατολή - Δύση. Διαβάσεις πεζών (εκατοντάδες), γραμμές τρένου, κάμερες ( 2 στις διαβάσεις και άλλες 2 στη είσοδο και έξοδο της πόλης), στάσεις λεωφορείων ( κοντά στις διαβάσεις) και το χειρότερο όλων είναι τα έργα που εκτελούνται. Για εκατό μέτρα έργου, οι ουρές ξεκινάνε από τα 8 χλμ και βάλε και από τις δύο μεριές (έχω ντοκουμέντα). Με όλα τα παραπάνω εμπόδια, μέσα στη Ρωσία κάνουμε 450 χλμ. μέσο όρο τη μέρα. Οι πόλεις τους είναι τεράστιες, αντίστοιχες της χώρας θα έλεγα. Το Καζάν είναι πολύ όμορφη πόλη και στην επιστροφή σκοπός είναι να τη γυρίσω.
Σήμερα περάσαμε τα Ουράλια Όρη. Ουρές από φορτηγά, ατελείωτες. Βρήκαμε και έναν κινέζο ποδηλάτη που πηγαίνει στη Μόσχα. Για την ιστορία να σας πω ότι δεν είχε ξανακούσει για Ελλάδα, τι Ακρόπολη του λέγαμε τι δημοκρατία, τι φιλοσοφία τίποτα. Μόνο με ολυμπιακούς αγώνες σαν κάτι να κατάλαβε και μετά του δείξαμε στον χάρτη και έπαθε πλάκα.
Κάτι που παραλίγο να ξεχάσω. Στο Καζάν ψάχναμε για βουλκανιζατέρ, για να επισκευάσουμε το λάστιχο του Βασίλη. Αφού είχαμε κάνει τη σχετική έρευνα την προηγούμενη ημέρα ξεκινήσαμε να τα βρούμε. Πήγαμε σε όλα και δεν κάναμε τίποτα. Μιλήσαμε με τον Mark, (έναν ρώσο από τη Μόσχα) έκανε κάποια τηλεφωνήματα και μας έστειλε στον κατάλληλο άνθρωπο. Με το ελαστικό χάσαμε σχεδόν μια ημέρα.
ΥΓ. Τον Mark τον γνωρίσαμε στα σύνορα.
ΥΓ. 1 Πήραμε ρώσικα νούμερα (megafon).
ΥΓ. 2 Μη νομίζετε ότι ταξιδεύουμε μαζί με τον Βασίλη και μαζί και χώρια.


3η ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Την εβδομάδα αυτή δεν καλύψαμε τα χιλιόμετρα που θέλαμε.
Μέχρι το Ομσκ οι δρόμοι είναι ΑΠΑΙΣΙΟΙ - ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ είτε μέσα είτε έξω από τη πόλη. Μονοτονία, θλιβερές πόλεις οι περισσότερες, βρώμα, σκόνη, αλλεπάλληλες ατελείωτες ουρές δεκάδων χιλιομέτρων. ΟΜΩΣ! Μετά το Νοβοσιμπίρσκ αρχίζουν τα ωραία!
Το τοπίο αλλάζει, αποκτά χρώμα, λιβαδάκια, αγελαδίτσες, ποικιλία εικόνων για τους οφθαλμούς που σε ξεκουράζει, πυκνά δάση. Αλλά το σημαντικότερο: φτιάχνει αρκετά, σε σημείο ανεκτό - μη πω και καλύτερο, ο δρόμος!!! Τουλάχιστον μέχρι τώρα. Γιατί η Σιβηρία είναι απρόβλεπτη.
Τώρα είμαστε λίγο μετά το Κράσνογιασκ, στο Κάνσκ. Την Κυριακή υπολογίζουμε να είμαστε στη Βαϊκάλη, στο Ιρκούτσκ. Εκεί θα καθίσουμε όσο απαιτηθεί για τη βίζα της Μογγολίας.
Μέχρι τώρα έχουμε αντιμετωπίσει μερικά προβλήματα, τα κυριότερα των οποίων είναι:
1) Πρόβλημα με την αντλία βενζίνης, του Βασίλη, κάνει συχνούς και απρόβλεπτους δισταγμούς στο άνοιγμα του γκαζιού με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται στις προσπεράσεις. Θα δούμε στο Ιρκούτσκ (θα ψάξουμε στα αυτοκινητάδικα, είναι μιτσουμπίσι και πιστεύω να βρούμε).
2) Εμένα μου κόπηκε η αλυσίδα και μου έφυγε στο δρόμο αργά το απόγευμα στη μέση του πουθενά (στο Barabinsk, ένα χωριό 250-300 χλμ πριν το Νοβοσιμπίρσκ). Ευτυχώς που δεν μπερδεύτηκε πουθενά και να είχαμε άλλα. Πήρα το μπάντιτ του Βασίλη αφού βρήκα την αλυσίδα, πήγα σε ένα χωριό 15-20 χλμ μακριά και κάπως ψιλοεπισκευάστηκε. Τη βάλαμε στο μηχανάκι, μας βοήθησαν και κάτι ρώσοι μοτοσικλετιστές, και κούτσα κούτσα με 50 χλμ οδηγήσαμε όλο το βράδυ, με βροχή και το πρωί φτάσαμε στο Νοβοσιμπίρσκ όπου έβαλα νέα αλυσίδα. Μέχρι να βρω όμως το μαγαζί, είναι άλλη ιστορία.
3) Ο Βασίλης πάτησε ένα μεγάλο γωνιακό μέταλλο σαν καρφί πάχους 5-6 χλμ και 10 πόντους μήκος. Το επισκεύασε προσωρινά και την άλλη μέρα βρήκαμε μετά από μεγάλη ταλαιπωρία βουλκανιζατερά που το έφτιαξε επαγγελματικά.
4) Πάλι ο Βασίλης, πάτησε ένα κομμάτι ξύλο και του τρύπησε το κολάρο του ψυγείου. Ευτυχώς που είμαστε 2 μηχανές. Βγάλαμε το κολάρο και το πήγα στο κοντινό χωριό. Κόψαμε το κολάρο στο σημείο που είχε τρυπήσει και ενώσαμε τα δύο κομμάτια με ένα κομμάτι σωλήνα και φυσικά με την κατάλληλη κλήση.
Εκεί γνωρίσαμε και έναν αμερικανό, τον Jordan, που ταξιδεύει μόνος εδώ και 2 χρόνια, με ένα suzuki dr 650 τουˊ85. Αλλάξαμε τηλέφωνα και ίσως βρεθούμε στο Βλαδιβοστόκ.
Η θερμοκρασία είναι πια στους 20 βαθμούς και ταξιδεύουμε άνετα.
Στο Κεμέροβο μείναμε στο Bike Post. Το Bike Post είναι ένας χώρος που έχει φτιάξει ο Ilia, πάνω
από το σπίτι του, για να φιλοξενεί μοτοσικλετιστές. Το μέρος μας το είχε προτείνει ένας άλλος μοτοσικλετιστής 2 μέρες πριν.
Τις αποστάσεις δεν τις μετράμε πια με τα χιλιόμετρα αλλά με τις μέρες. Δηλαδή σε 2 ημέρες θα είμαστε στο Ιρκούτσκ (1000χλμ) και από εκεί άλλες 7ημέρες για Βλαδιβοστόκ (4000χλμ). Μεγάλη υπόθεση να ταξιδεύουν 2 μηχανές.
Όλα καλά, λοιπόν, για την ώρα και συνεχίζουμε με χαμόγελα, γέλια και ακόμα πιο δυνατοί, μετά από την κάθε δυσκολία.

4η ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Για την εβδομάδα αυτή κάναμε 1800 χλμ. Αυτό όμως επειδή μείναμε στο Ιρκούτσκ 4 ημέρες για να βγάλουμε τη βίζα της Μογγολίας. Από το Κάνσκ κάναμε 2 ημέρες για το Ιρκούτσκ, όπου φτάσαμε Κυριακή. Είχαμε κλείσει διαμέρισμα σε μπλοκ, στην τιμή των 57ευρώ (το άτομο) για 4ημέρες μαζί με θέσεις σε γκαράζ, για τις καλές μας. Την Δευτέρα πήγαμε στο προξενείο της Μογγολίας, μας έδωσαν κάτι έντυπα να συμπληρώσουμε και έναν αριθμό λογαριασμού για να καταθέσουμε τα χρήματα της βίζας, 70 ευρώ. Την Τρίτη ξαναπήγαμε και καταθέσαμε τα χαρτιά, μαζί με τα διαβατήρια, τα οποία πήραμε πίσω με τη βίζα στις 16:00. Την Τετάρτη φιλοξενήσαμε το φίλο Jordan που είχαμε γνωρίσει μερικές μέρες νωρίτερα. Την Πέμπτη αναχωρήσαμε για Ουλάν Ουντέ και σήμερα είμαστε 100χλμ.πριν τη Τσιτά. Σήμερα γνωρίσαμε και έναν Ισπανό ταξιδευτή τον Bruno Salabal Rider. Κάναμε μαζί τα τελευταία χιλιόμετρα της ημέρας και θα διανυκτερεύσουμε παρέα. Τις μέρες στο Ιρκούτσκ κάναμε τη βόλτα μας αλλά όχι όσο θα θέλαμε γιατί με πόνεσε η μέση και η μετακίνηση ήταν λίγο επίπονη.
Τον πρώτο στόχο τον πιάσαμε, που ήταν το Ιρκούτσκ και η λίμνη Βαϊκάλη.
Ο δεύτερος είναι το Βλαδιβοστόκ και είμαστε σε απόσταση αναπνοής, μόλις 3000χλμ. (Χαχαχαχα).
Είμαστε καλά και συνεχίζουμε δυνατά.
ΥΓ: Ο δρόμος από το Ουλάν Ουντέ μέχρι την Τσιτά στο μεγαλύτερο τμήμα του είναι πάρα πολύ κακός δρόμος.
ΥΓ1: Τις 2 τελευταίες ημέρες, η βροχή ήταν παρούσα.

5η ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΒΛΑΔΙΒΟΣΤΟΚ. Φτάσαμε!!!
Το Σάββατο ξεκινάμε με τον Ισπανό μας φίλο Bruno Salabal Rider, με κοινό στόχο το Βλαδιβοστόκ. Ο καιρός είναι σύμμαχος, έτσι μέχρι της 11:00 έχουμε καλύψει ήδη 300 χλμ. Κατά το απόγευμα ξεκινάει η διαδικασία ανεύρεσης καταλύματος. Ο Βασίλης που έχει σχετικές πληροφορίες για την περιοχή, μας λέει πως θα είναι δύσκολο να βρούμε. Προχωρώντας συναντάμε έναν μοτοσικλετιστή που κάτι έφτιαχνε στη μηχανή του. Πήγαμε να δούμε αν ήθελε βοήθεια. Του είχε κοπεί η αλυσίδα. Ήταν ο ίδιος ρώσος που με είχε βοηθήσει με την δική μου αλυσίδα πριν περίπου 2 εβδομάδες, κάπου 6000χλμ πιο πίσω. Έκατσα και τον βοήθησα και ο Βασίλης με τον Bruno έφυγαν για να βρουν κατάλυμα. Δόθηκε λύση στο πρόβλημα του ρώσου και αναχώρησα για να βρω την παρέα. Ήταν 60 χλμ παρακάτω. Είχε νυχτώσει. Κατάλυμα, νιέτ. Έπαιξε δυνατά για μια ακόμη φορά, η στάση του λεωφορείου, που δε περνάει ποτέ. Το κακό με την περιοχή αυτή (από Τσιτά μέχρι και λίγο μετά το Σκοβοροντίνο), είναι πως έπρεπε να την έχουμε αποφύγει. Έχει αναφερθεί ως επικίνδυνη και όχι αδίκως, αφού τα τελευταία 5 χρόνια έχουν δολοφονήσει 2 μοτοσικλετιστές, ένα ρώσο και έναν ιάπωνα.
Το πρωί, φάγαμε μια σουπίτσα και δρόμο. Με το ισπανό χωρίσαμε μετά από 400χλμ περίπου, γιατί ήθελε να μαζέψει χιλιόμετρα, επειδή είχε κανονίσει στο Βλαδιβοστόκ, μεταφορική να του πάει το μηχανάκι στην Πορτογαλία δια θαλάσσης. Με τον Βασίλη συνεχίσαμε κανονικά τις υπόλοιπες μέρες, όπως είχαμε κανονίσει.
Την Τρίτη φτάνουμε στο Χαμπαρόφσκ και πάμε σε χόστελ, αφού πρώτα έκανε μια καλή καταιγίδα, με αποτέλεσμα το gps (tomtom 400 rider) να πάρει υγρασία (απαράδεκτο). Αφού γνωριστήκαμε και με τους ενοίκους, ρωτήσαμε που να πάμε για φαγητό. Τελικά ήρθαν μαζί μας άλλοι 3. Μας πήγαν σε ένα ωραίο ιταλικό εστιατόριο, με καλό φαγητό και καλές τιμές. Ο καθένας πλήρωσε τα δικά του. Η επόμενη ημέρα ήταν οδηγικά αδιάφορη.
Την Πέμπτη 25 Αυγούστου αναχωρήσαμε για το Βλαδιβοστόκ με έντονη βροχόπτωση, που ήταν παρούσα καθόλα τη διάρκεια του ταξιδιού μας (410 χλμ.). Κάπου στη μέση της διαδρομής είχαμε σταματήσει για καύσιμα και συναντάμε έναν ρώσο μοτοσικλετιστή που πήγαινε σε μότο φεστιβάλ, στο Χαμπαρόφσκ. Να μην τα πολύ λέω, μας έκανε κονέ με τους Iron Tigers (λέσχη μοτοσικλέτας στο Βλαδιβοστόκ) τηλέφωνα και τα σχετικά. Είχε προηγηθεί βέβαια και ένα e-mail (στους iron tigers) από τον Βασίλη την προηγούμενη ημέρα. Ο καιρός, είπαμε, σταθερά βροχερός. Τα τελευταία 100χλμ. ήταν τα πιο επικίνδυνα λόγω αύξησης της κυκλοφορίας, από τα "σπρέι" που έκανα τα οχήματα. Ήταν σαν ομίχλη. Εκεί που αφήνω απόσταση ασφαλείας από το προπορευόμενο όχημα, πετάγεται άλλος ανάμεσα με αποτέλεσμα να αφήνω ξανά κενό και ξανά τα ίδια. Δεν έχω πια gps και πρέπει να έχω οπτική επαφή με το Βασίλη που είναι μπροστά μου. Φτάνουμε στη βάση των Iron Tigers, που είναι πάνω από ένα συνεργείο. Μας υποδέχονται θερμά και μας φιλοξενούν σε χώρο που έχουν για αυτό το σκοπό. Από τα βιβλία εντυπώσεων που μας έδωσαν να διαβάσουμε, διαπιστώσαμε πως έχουν περάσει ουκ ολίγοι ταξιδευτές από εδώ, έλληνα δεν είδαμε καίτοι όπως μας πληροφόρησε ο Αντρεϊ (αυτός μας κανόνισε τα πάντα), πρέπει να έχει περάσει άλλος ένας έλληνας, χωρίς όμως να είναι και σίγουρος.
Σήμερα λοιπόν Παρασκευή, στείλαμε τα μηχανάκια στο Ουλάν Ουντέ, τα οποία θα είναι εκεί την 1 Σεπτέμβρη, βγάλαμε εισιτήρια για εμάς, για την Δευτέρα 29 Αυγούστου, με άφιξη την 1 Σεπτέμβρη επίσης. Τιμή για όλα αυτά για απόσταση 3500 χλμ, είναι 230€ (130 το μηχανάκι και 100 το άτομο). Ξέχασα να σας πω, πως όλη η διαδικασία είναι με τραίνο και θα έχουμε και κρεβάτια.
Μετά τα εισιτήρια κάναμε λίγο τουρισμό στο κέντρο, όπου πέσαμε πάνω στην Σταυρούλα Χρηστάκου (Stavroula Christakou). Μια ελληνίδα που ταξιδεύει μόνη. Συνεχίσαμε και οι τρεις την βόλτα μας στο ωραίο κέντρο του Βλαδιβοστόκ.
Τελικά, τα καταφέραμε και φτάσαμε. Από εδώ ξεκινάει και η επιστροφή μας.
Μογγολία, ερχόμαστε!!!

6η ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Στην εβδομάδα που μας πέρασε, γράψαμε μηδέν μοτοσικλετιστικά χιλιόμετρα. Κάναμε όμως 3650 χλμ (2,5 ημέρες) με τον υπερσιβηρικό, από Βλαδιβοστόκ έως Ουλάν Ουντέ.
Βράδυ Σαββάτου 27 Αυγούστου, ήμασταν καλεσμένοι του Αντρεϊ, στο μαγαζί που δουλεύει. Είναι μπασίστας σε μια μπάντα. Το μαγαζί είναι ένα από τα καλύτερα του Βλαδιβοστόκ, ευρύχωρο, καθαρό, γρήγορη εξυπηρέτηση. Κάτι ρώσοι μας κάλεσαν στο τραπέζι τους, φάγαμε αστακό, σε μέγεθος αλά national geographic, που είχαν ψαρέψει οι ίδιοι, από τον ειρηνικό. Από το πουθενά εμφανίστηκε άλλο ένα ζευγάρι ρώσων, (τους είχαν πάρει τηλέφωνο οι άλλοι) για να μας γνωρίσουν. Όταν τελείωσε ο Αντρεϊ, φύγαμε και μας έκανε ξενάγηση στο Βλαδιβοστόκ. Μας πήγε μέχρι το τελευταίο άκρο, που μπορεί να πάει κάποιος οδικώς. "Εδώ είναι το τέρμα, φίλοι μου" μας λέει. Κοιταζόμαστε με τον Βασίλη εκστασιασμένοι, τώρα συνειδητοποιήσαμε, το που είχαμε φτάσει.
Αφού δεν είχαμε πλέον μηχανάκια, η μετακίνηση μας γίνονταν με τα αστικά λεωφορεία. Η τιμή είναι 20 ρούβλια (0,30€), τα οποία δίνεις στην έξοδο, στον οδηγό. Τα λεωφορεία προσπερνάνε το ένα το άλλο, οι οδηγοί μιλάνε στα κινητά, φρενάρουν απότομα, τα καθίσματα είναι σχεδόν κολλητά (δεν χωράνε τα πόδια), γενικά τα λεωφορεία τους δεν είναι σε καλή κατάσταση. Όμως η συχνότητα των λεωφορείων είναι πυκνή και με πολλούς προορισμούς.
Δευτέρα πια, είμαστε στο τρένο για Ουλάν Ουντέ. Έχουμε κλείσει δεύτερη θέση, σε κουπέ. Έλεγχος εισιτηρίων και διαβατηρίων στην είσοδο του βαγονιού και μετά ξανά στο κουπέ. Μετά τον έλεγχο, ακολουθεί η παράδοση των κλινοσκεπασμάτων (μαξιλάρι, στρώμα, κουβέρτα υπάρχουν ήδη στο κουπέ). Μέσα στα κλινοσκεπάσματα υπάρχει και μια πετσέτα προσώπου, η οποία δεν έχει λόγο ύπαρξης (εκτός της ώρας που έβρεχε και έμπαζε το παράθυρο νερό), καθώς στα νιπτηράκια της τουαλέτας δεν υπάρχει νερό (κοίταξα και τα άλλα βαγόνια, κανένα δεν έχει νερό). Σε κάθε βαγόνι υπάρχει μια υπεύθυνη, η οποία: κάνει έλεγχο εισιτηρίων, παραδίδει-παραλαμβάνει κλινοσκεπάσματα, καθαρίζει τις τουαλέτες (2 σε κάθε βαγόνι), αδειάζει τα σκουπίδια, σκουπίζει τα νερά στο διάδρομο (όταν βρέχει, από τα παράθυρα που μπάζουν) και όταν δεν βρέχει, έχει τον έλεγχο των επιβατών, ανοίγει-κλείνει τις τουαλέτες στις στάσεις, κατεβαίνει σε όλες τις στάσεις, δέχεται ελέγχους και όλα αυτά με διαφορετική στολή, ανάλογα την περίσταση. Πρίζες υπάρχουν στο διάδρομο (3 αν θυμάμαι καλά), όποιος πρόλαβε, πρόλαβε. Επίσης υπάρχει βραστήρας και βρύση για πόσιμο νερό στο διάδρομο, απέναντι από το γραφείο της υπεύθυνης ( τι νομίζατε, ότι δεν είχε; που θα γράφει την αναφορά της, που ξέχασα να γράψω). Στο κουπέ τώρα ήμασταν με μια γυναίκα και έναν άνδρα, ρώσοι και οι δύο, δεν είπαν και πολλά μεταξύ τους, μεταξύ μας όμως, υπήρξαν λαλίστατοι, χαχαχαχα (πλάκα κάνω). Καλή εμπειρία, δεν το ξανακάνουμε όμως.

Τετάρτη 23:00, είμαστε στο Ουλάν Ουντέ. Το χόστελ είναι ακριβώς απέναντι από το σταθμό. Την επομένη μέρα, τρώμε την κρυάδα μας. Τα μηχανάκια μας θα έρθουν το Σάββατο, 3 Σεπτέμβρη. Δεν το δένουμε και κόμπο όμως, εδώ είναι Ρωσία. Κανονίζουμε το χόστελ για τις επόμενες ημέρες (ποιός ξέρει πόσες) και αμολιόμαστε στην πόλη.
Αναμονή λοιπόν των εξελίξεων.

7η ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Οι τελευταίες 10 ημέρες ήταν έντονες και με ανάμεικτα συναισθήματα. Στο τέλος όμως, κρατάμε τα θετικά. Έτσι συνεχίζουμε.
Σάββατο 3 Σεπτέμβρη πήραμε τα μηχανάκια. Την επομένη αναχωρήσαμε για Κιάχτα (Ρώσικη πόλη κολλητά με τα σύνορα της Μογγολίας), με βροχή σε όλη τη διάρκεια του ταξιδίου. Την Δευτέρα πια, μπαίνουμε Μογγολία. 2 ώρες και 45 λεπτά η όλη διαδικασία, σχετικά καλά. Στην Μογγολία πληρώσαμε 200 ρούβλια (2,75€), τίκετ μας είπανε και 400 ρούβλια για ασφάλεια (καθαρή είσπραξη). Η πλάκα είναι ότι στο δρόμο για Ουλάν Μπατόρ, έχει και διόδια, 3 στον αριθμό (0,50€ η διέλευση). Για να καταλάβετε στα τρίτα διόδια το διαπραγματευτήκαμε και πληρώσαμε ένα. Σε κάθε ένα από τα διόδια υπάρχει και αστυνομία. Ακόμα έχω την αμφιβολία, αν έπρεπε να πληρώσουμε.
Στο Ουλάν Μπατόρ πήγαμε σε ξενοδοχείο. Τα μηχανάκια τα βάλαμε απέναντι από τη ρεσεψιόν. Για να μη λέω πολλά, μου έκλεψαν τον σάκο με το σκηνικό υλικό ( στη Ρωσία τα αφήναμε χύμα και δεν είχαμε θέμα) . Χαλάστηκα, γιατί χωρίς αυτά δεν μπορούσα να κάνω τη διέλευση της Μογγολίας, όπως είχα σχεδιάσει. Μου προσφέρει ο Βασίλης τα δικά του. Αρχικά δεν ήθελα, μετά όμως το ξανασκέφτηκα.
Τρίτη 6 Σεπτέμβρη, χωρίζουμε με τον Βασίλη. Συνάντηση πάλι σε μια εβδομάδα στο Νοβοσιμπίρσκ.
Τετάρτη έχω ήδη καλύψει αρκετά χιλιόμετρα και ξεκινάνε τα καλά. Μου πέφτει το τσαντάκι που έχω μέσα όλα τα χαρτιά, λεφτά κτλ. Το βρίσκω. Είναι το μοναδικό κομμάτι του ταξιδιού, που αγχώθηκα.
Πέφτω. Χάζευα το τοπίο και δεν πρόσεξα ότι το μονοπάτι που πήγαινα είχε άμμο (η εμπειρία μου σε off road μηδενική).
Ευτυχώς δε χτύπησα (δεν υπήρχε ψυχή τριγύρω), σηκώθηκα εύκολα, το μηχανάκι όμως δεν κουνιόνταν. Δύσκολα, πολύ δύσκολα το σήκωσα, το έδαφος υποχωρούσε, ε ρε γλέντια χαχαχαχα. Συνεχίζω, περνάω χωριά, πόλεις. Ακόμα απορώ πως έβρισκα τον προορισμό μου. Δεν υπάρχει ένας χωματόδρομος για την κάθε κατεύθυνση, υπάρχουν δεκάδες, έτσι συνδέονται οι πόλεις και τα χωριά. Άσφαλτος έχει σε κάποια τμήματα.
Μέχρι εδώ όλα καλά, γιατί λίγο πριν το Αλτάι, η πίσω ανάρτηση παρέδωσε πνεύμα. Το αμορτισέρ έχασε τα λάδια, ή αλλιώς όπως λέει και ένας φίλος μου " έκλασε το αμορτισέρ". Όπως και να έχει πρέπει να συνεχίσω, μέχρι να βρω κάποια ανθρώπινη παρουσία, σκέφτηκα. Στο πρώτο χωριό κανονίζω τη μεταφορά της μηχανής μέχρι το Αλτάι και από εκεί μέχρι τα σύνορα. Ουσιαστικά τελείωσε και το ταξίδι μου στην Μογγολία, σε εκείνο το σημείο. Στο πρόγραμμα είναι και αυτά, εμπειρίες. Δε συνέχισα με τη μηχανή στη Μογγολία για δυο λόγους. Ο πρώτος καθαρά θέμα ασφάλειας και ο δεύτερος, να μη γίνει μεγαλύτερη ή άλλη ζημιά στο μηχανάκι και ακινητοποιηθώ, τελείως. Στα σύνορα της Μογγολίας παίρνω το μηχανάκι, το οποίο κάνει σαν τραμπολίνο. Αφού μπήκα Ρωσία (4,5 ώρες έκανα στα σύνορα), έκανα περίπου 200 χλμ και βρήκα κατάλυμα. Μιλάω με τον Βασίλη που βρίσκεται στο Κράσνογιασκ, ότι όλα καλά και κανονίζει για επισκευή στο Νοβοσιμπίρσκ. Είναι πια Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου και είμαι έτοιμος για αναχώρηση προς Νοβοσιμπίρσκ, όχι η μηχανή. Πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια σκληρής χρήσης, δεν παίρνει μπρος. Με τα πολλά αφού έκανα κάποιους ελέγχους και με τη βοήθεια ενός ρώσου μοτοσικλετιστή, το μηχανάκι πήρε. Τα μπουζί ήταν μαύρα, βλέπετε στη Μογγολία έχουν 80 και 92 οκτάνια. Είχα 2 μπουζί μαζί μου και όλα οκ.
Αυτά είναι μόνο μια γεύση, υπάρχουν λεπτομέρειες, που θέλει ώρα να γράφω.
Ταξίδια πολλά δεν έχω κάνει, αλλά μέχρι στιγμής οι Ρώσοι είναι ο πιο φιλόξενος λαός που έχω συναντήσει.
Σήμερα θα βρεθούμε με τον Βασίλη.

8η ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Έχουμε μπει σε mode επιστροφής. 6000 χλμ. ακόμα μέχρι τα σπίτια μας.
Την Δευτέρα βρεθήκαμε με τον Βασίλη στο Νοβοσιμπίρσκ, έτσι όπως το είχαμε κανονίσει. Η στάση μας στη συγκεκριμένη πόλη είναι απαραίτητη, για την επισκευή του αμορτισέρ, αλλά και για να ξεκουραστούμε. Την Τρίτη πάω το μηχανάκι για επισκευή. Ο μάστορας δουλεύει κάτω από το σπίτι του. Έχει ένα μικρό συνεργείο και μέσα έχει καμιά δεκαριά "καθαρά", μια ραφιέρα όλο κύπελλα και ένα παλαιό ρώσικο αυτοκίνητο που το έκανε ανακατασκευή. Η όλη εικόνα με έκανε να πιστεύω, ότι γνωρίζει.
Την επόμενη ημέρα πάω για το μηχανάκι. Χωρίς να του πω ότι έχει ξανά επισκευαστεί, μου λέει ότι έχει ανοιχτεί ξανά και δεν έχει γίνει σωστά γιατί αυτό το υλικό (μου δείχνει κάτι σαν καουτσούκ σε καφέ χρώμα) δεν μπαίνει σε αμορτισέρ, είναι για άλλη δουλειά. Η επισκευή πήγε 84€.
Ο Βασίλης είχε πάει να επισκεφτεί το moto club wildriver novosibirsk. Για την ιστορία να σας πω, πως ο Βασίλης έχει έρθει ξανά στο Νοβοσιμπίρσκ, το Αύγουστο του 2013 και έχει βραβευτεί στο ετήσιο μότο φεστιβάλ της περιφέρειας του Νοβοσιμπίρσκ, ως ο μακρινότερος επισκέπτης, της εκδήλωσης.
Την Πέμπτη πρωί έχει αναχώρηση. Αμ δε, πάλι δε παίρνει μπρός, το vstrom. Αλλάζω μπουζί και με δυσκολία πήρε. Είπα στον Βασίλη να φύγει και ότι θα βρεθούμε πιο κάτω. Στο ταξίδι μου ανάβει η ένδειξη FI. Συνεχίζω κανονικά. Συναντιόμαστε με τον Βασίλη σε ένα γκοστίνιτσα (μοτέλ) στο Μπάραμπινσκ. Το βράδυ που έπεσα για ύπνο, έπεσα με την αγωνία της επόμενης μιζιάς.
Σήμερα λοιπόν το πρωί, πήγα να βάλω μπρος και πάπαλα. Κάνω έναν έλεγχο, δε βλέπω κάτι. Τα μπουζί είναι σε καλή κατάσταση. Το βάζω σε dealer mode, τίποτα. Μου λέει ο Βασίλης δεν κοιτάς την αντλία. Να την κοιτάξω, λέω και όπως ξεκουμπώνω το σωληνάκι καυσίμου από την αντλία, αρχίζει και τρέχει βενζίνα από την αντλία. Όπα λέω αυτό δεν είναι καλό. Βγάζω την αντλία από το ντεπόζιτο και διαπιστώνω πως δεν είναι επάνω ο ρυθμιστής πίεσης καυσίμου και παθαίνω πλάκα. Μα καλά πως πήγαινε το μηχανάκι, αναρωτήθηκα. Ένα πλαστικό που έχει σαν ασφάλεια του ρυθμιστή, δεν κουμπώνει καλά. Αυτή τελικά είναι η αιτία όλων αυτών, των προβλημάτων, που να πάει το μυαλό σε κάτι τέτοια. Μετά τη Μογγολία είχα τα θέματα εκκίνησης. Είμαι αισιόδοξος ότι δε θα μας τύχει τίποτα άλλο.
Με το Βασίλη ταξιδεύουμε χώρια και βρισκόμαστε το βράδυ. Είναι το γνωστό σύστημα και μαζί και χώρια.

9η ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Αυτή είναι η τελευταία φορά που γράφω για το ταξίδι.
Από το Νοβοσιμπίρσκ που αναχωρήσαμε μέχρι και την Λετονία, η θερμοκρασία δεν ξεπέρασε σε καμία περίπτωση τους 10 βαθμούς. Από τις 6 ημέρες που κάναμε να φτάσουμε στη Λετονία, τις 5 μας έβρεξε και μην ξεχάσω το βοριαδάκι. Καταλαβαίνετε πολύ καλά την αίσθηση.
50 χιλιόμετρα πριν το Νίζνι Νοβγκόροντ, σβήνει το μηχανάκι του Βασίλη. Αλλάζουμε μπουζί, τίποτα. Λέμε να κοιτάξουμε αντλία και τι να δούμε, το καλώδιο του σώματος είχε φύγει, όπως και η βίδα με το γκρόβερ. Όλα αυτά, από τα κοπανήματα. Τελικά όλα καλά.
Με τον Βασίλη έχουμε χωρίσει από την Πέμπτη 22 Σεπτέμβρη και θα βρεθούμε βράδυ Τρίτης, ξημερώματα Τετάρτης, μάλλον στην Τεργέστη. Είναι κάτι που το κάνουμε με τον Βασίλη.
Ο καιρός έχει στρώσει, από τη Βαρσοβία και μετά. Δευτέρα προβλέπετε επίσκεψη στον loui (κατάστημα με είδη μοτοσικλέτας, αγαπημένο του Βασίλη και όχι μόνο).
Τετάρτη αναχώρηση από Τεργέστη και την Πέμπτη το απόγευμα θα είμαστε Καλαμάτα.
Κάπως έτσι τελειώνει αυτό το ταξίδι.
Πολλές εικόνες, εμπειρίες, περιπέτειες, γνωριμίες, καταστάσεις διάφορες, αυτά φέρνουμε μαζί μας.
Ευχαριστούμε για τις ευχές σας και την έννοια σας. Ευχόμαστε καλό δρόμο σε όλους!!!

Μπαινω στα νεα θεματα κ παθαινω σοκ..
Βλέπω ταξιδι δυνατο κ φιγουρα γνωριμη...πολυ γνωριμη!
Αυτόματως συγκινηση κ μνημες απο το μακρυνο πια 2009...
Τοτε που με τον Κωστα @kostas traveler κ το Κυριακο συνταξιδευαμε στις Αλπεις...
Τοτε που τους ειπα οτι θα κανω πρόταση γαμου στην Αννουλα οταν φτάσουμε Grossglocner..
Τοτε που μου στείλατε την μπλουζα με το game over σταμπα..!!

Που εφτασες ρε αγριμι,πως χαθηκαμε ετσι;

Κωστα καλως μας ηρθες.

Μας ταξιδεψες με τον μεστο και περιεκτικο σου λογο ταξιδι απο τα λιγα και μπραβο και στους 2 σας που καταφερατεπαρολεςτις δυσκολιες και τις αντιξοοτητες και το βγαλατε εις περας με τα καλα του και τις αναποδιες του. Παντα ορθιοι και υγιεις να εκπληρωνετε τις ταξιδιωτικες σας ανησυχιες.

Στάλθηκε από το G8341 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

The Owl. έγραψε:

Μπαινω στα νεα θεματα κ παθαινω σοκ..
Βλέπω ταξιδι δυνατο κ φιγουρα γνωριμη...πολυ γνωριμη!
Αυτόματως συγκινηση κ μνημες απο το μακρυνο πια 2009...
Τοτε που με τον Κωστα @kostas traveler κ το Κυριακο συνταξιδευαμε στις Αλπεις...
Τοτε που τους ειπα οτι θα κανω πρόταση γαμου στην Αννουλα οταν φτάσουμε Grossglocner..
Τοτε που μου στείλατε την μπλουζα με το game over σταμπα..!!

Που εφτασες ρε αγριμι,πως χαθηκαμε ετσι;

Click to expand...

Γιώργο είμαι Αθήνα πια. Στο facebook είμαι με το ίδιο όνομα. Στείλε τηλέφωνο να κανονίσουμε συνάντηση.

τουλάχιστον...
Μας ταξίδεψες ωραία βραδιάτικα...
Πάντα τέτοια...!

εχοντας ;ακουσει για το ταξιδι σας απο τοτε (2016) εψαχνα να βρω τι εγινε αν εγινε που θα το βρω να το διαβασω ποιοι ειναι οι "τρελοι" κλπ κλπ
οταν το εβαλες στο ΦΒ ειπα μαλιστα εδω ειμαστε.....
δεν εχω να πω τιποτα παραπανω απο respect.... να ειστε παντα καλά να διακτινιζεστε σε μερη μακρινα και να παιρνουμε και μεις μια μικρή μυρωδιά απ τα ταξιδια σας !!!

Kώστα τιμή μας που έχουμε έναν τέτοιο ταξιδευτή στην παρέα μας, απορία: Πές μου ρε φίλε πώς βρήκες αυτές τις 90 ημέρες άδειας;

Τι να πω... respect! Εγώ ούτε μέχρι τα Πραμαντα δεν τολμώ να πάω!

Sent from my ASUS_X00HD using Tapatalk

Υπέροχο ταξιδιωτικό.εξισου υπέροχη η παρουσίαση στο Χαϊδάρι που είχα έρθει....τα χαιρετίσματα μου στον Βασίλη!
Bandit rules!

Στάλθηκε από το Redmi Note 6 Pro μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Respect mate, im glad that we are on same shore...
Kαι ακόμα πιό πολύ χαίρομαι που σε κάποια φάση θα βρεθούμε..

Καταπληκτικο !
Ονειρο ζωης ,μπραβο σας

Φοβερό το ταξιδιωτικό σας !! Μπράβο σας που τα βγάλατε πέρα παρά τα τόσα προβλήματα . Συγχαρητήρια να είστε καλά και να ταξιδεύετε !!!

Respect!!

Ένα άπιαστο όνειρο για πολλούς από εμάς.
Υπέροχο ταξιδιωτικό Κώστα!!

Ωραια πραματα παντα τετοια

ταξίδι όχι μιας ζωής, αλλά πολλών....